''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου''...

Στο παραθύρι στέκεται αντικρύ
σκηνοθετεί το έγκλημα..Έρωτας η αιτία
θαρρώ τον..μοιάζει γητευτής..
λες και αναλφάβητη την κάθε μια φορά..
μαζί του ξεγελιέμαι..
 με τον Απρίλη τον ξανθό μου..τον  πλανεύτρη..
Με τη σαγήνη του..''αναίσχυντα'' ..
ασέβαστα μπρος στ' άσπρα μου μαλλιά
τις προθέσεις μου αγκαλιάζει..
μπρος στο κατώφλι μου υπόσχεση..
διαδικασία άνθισης..
έρωτες..πάθη..στροβιλίσματα..
αδίσταχτα μου τάζει..
Έλα μαζί μου στις βραγιές..
συμμετοχή στο όνειρο..στ' αρώματα
από 'σένανε γυρεύω..
μάγου τεχνάσματα οι ψίθυροι..
τις πανοπλίες μου κατάχαμα ακουμπώ..
ταξίδι δεν σ' αρνιέμαι...
Τυλίγομαι το παραμύθι μου..
στους ώμους τους γυμνούς μου υποδόρεια
 έκθετο..μεταξωτό..τολμώ να το φοράω.
Η θλίψη απούσα στις στιγμές..
στην ήττα της οικτρά παραδομένη 
ένα χαμόγελο..ένας λυγμός..
ένα αποτύπωμα αξεθώριαστο
 στα μέσα μου..σιμώνει επικίνδυνα
τις ανθισμένες κερασιές μου..
Προσκυνητής της ουτοπίας μου
τολμώ..πλέκω..ονειρεύομαι..κεντώ..
στο βόμβο πιάνω το χορό πανηγυριού
μέλισσες πεταλούδες πεταρίζουν...
Πως να σωπάσω μέσα μου..
αστείρευτα την άνθιση της νιότης..
την ευτυχία ψάχνοντας στιγμές..
τ' άνθια μου δροσερά να τα φυλάξω..
γίνομαι πεταλούδα στον καιρό..
το μεταξένιο μου κουκούλι το τρυπώ..
το ροζ της ευτυχίας σας αναζητώ....
το σκότος κουκουλιού πως με φοβίζει..
μαραζωμένη κάμπια αρνούμαι να ντυθώ..
Ψάχνω να βρω το χώμα στην καρδιά..
τα άνθια σας γλυκά να τα φυτέψω..
τα καρτερώ για να καρπίσουνε.. 
των κερασιών τη γλύκα δεν αρνιέμαι..
Ένα κλαρί σας γύρεψα..
στο παραθύρι μες στο βάζο της καρδιάς..
και μη μου το αρνιέστε
νόημα να 'χουνε κι οι Άνοιξες
στεφανωμένο τ' όνειρο..σε κώμη γυναικός..

''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..................................................................................................................................................

''Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου ''..

Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου μαθές..
φυτεύω και ξαναφυτεύω τη..
ξεβοτανίζω και ποτίζω την.. 
λίπασμα ρίχνω..
πα στις ρίζες της αγάπης μου..
για να φυτρώνει στης ψυχής τους τις βραγιές
στων παρτεριών των διαλεχτών μου
και αναμένω και προσμένω..προσδοκώ..
το άνθος να μυρίσω..να μεθύσω..
πριν μαραθεί..όλα σαν είναι ο καιρός..
εκεί στης Άνοιξης το φύτρωμα..
που ο νους βλασταίνει  του ανθρώπου..

''Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

..Αποβλάκωση....Σοφίας Βεκράκου - Φωτοπούλου

Εικονογράφος : Al Margen- Dagina  ( Αργεντινός )

Ε! ναι !  Δεν εξηγείται διαφορετικά. Πάσχουμε από υπαρξιακή, και ουχί μόνον, αποβλάκωση.
Πώς θα διατύπωνες αυτή την απόλυτη δυσαρμονία μεταξύ πιστότητας  στη σημασία των λέξεων
και στην απόλυτη σύγχυση που επικρατεί;
   Ζούμε σ ένα κράτος απολύτως αντίπαλο, κι όμως δεν αισθανόμαστε την απειλή.
Καθημερινά,  αυτοπροβάλλονται οι λεγόμενοι και αυτοκυρηγμένοι πνευματικοί ταγοί.
Πνευματικός είναι όποιος στέκει έξω απ την ανάγκη, λεύτερος και ισχυρός στην ψυχή.
   Μήπως όμως και η πολιτική δεν μαστίζεται από ανθρωπολογικό πρόβλημα;  Κι αυτή η αλλοίωση που παθαίνουν όσοι ασχολούνται μαζί της ; Που μπαίνουν αλλιώς και καταλήγουν ανθρωπόμορφα τέρατα... Χάνουν τόσο γοργά την ανθρώπινη υπόσταση... Μα και η κοινωνία που χάνει αντίληψη, όραση, αίσθηση;
  Ναι σου λέω . Δεν εξηγείται διαφορετικά.Πάσχουμε από την αποβλάκωση και μια δόση σχιζοφρενοβλαβίωσης . Ναι ! τόσο απλά. 

..................................................................................................................................................................

''Τραγικά''.... Σοφία Βεκράκου - Φωτοπούλου.

Αγαπώ το βιβλίο παιδιόθεν.Σέβομαι το βιβλίο. Θα έλεγα πως εξελίχθηκε μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε μένα κι αυτό, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες.Όταν ήλθε η στιγμή, να στείλω προς έγκριση το πρώτο δικό μου έργο σε εκδοτικό οίκο, είχα πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα.
Και ναι! ενεκρίθη. Θα εκδίδετο . Έμελλε να το δω στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και να χαίρομαι που θα το επέλεγαν αναγνώστες.Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία και ήταν μεγάλη τιμή να έχεις αναγνώστες και κριτικά σχόλια από αγνώστους κριτικούς βιβλίων ,που  δημοσίευαν τις κριτικές τους είτε στον ημερήσιο τύπο ή σε έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνεργάστηκα μαζί τους με πολλά απ αυτά.

  Κύλησε ο καιρός.Είχα φθάσει στο έκτο μου βιβλίο και ήλθα σε επαφή με τον εκδότη.
-Άλλαξε το σύστημα ,μου είπε .
-Δηλαδή; ρώτησα
-Τώρα πληρώνεις και κυκλοφορείς ο,τι θέλεις.
Έμεινα άφωνη ...Όταν λες ο,τι θέλω, τι εννοείς ακριβώς; τόλμησα να ρωτήσω.
Αυτό ακριβώς που λέω.,ήλθε η απάντηση.
-Ακόμη και αρνάκι άσπρο και παχύ; ξαναρώτησα.
-Αφού πληρώνει ο "δημιουργός" τα έξοδα, το περιεχόμενο  αυτόν αφορά, είναι απλό.

Έσφιξα πάνω μου το δακτυλογραφημένο μου κείμενο, καλημέρισα και απήλθα λέγοντά του ο,τι θα επικοινωνούσαμε.
Δεν υπήρχε λόγος όμως πια κι έτσι δεν επικοινώνησα ποτέ ξανά με κανέναν εκδότη κι ας φύτρωναν οι εκδοτικοί οίκοι σαν μανιτάρια.
  Άλλα ήθη χαμένες ηθικές και η αδηφάγα ανάγκη της προβολής όλο και γιγάντωνε.Δούλευα ακόμη στην εφημερίδα και παρακολουθούσα από κοντά τα τεκταινόμενα.
Τώρα πια, θεωρώ ο,τι τίποτα δεν θυμίζει την ομορφιά ,την καθαρότητα και την εμπιστοσύνη λίγων δεκαετιών πίσω.Σήμερα οι εκδότες δεν προωθούν.Γιατί άλλως τε; Μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία αρκεί να σε βεβαιώσει για το "σκουπιδομάνι " που κυκλοφορεί...

Έτσι εφευρέθηκαν οι "βιβλιοπαρουσιάσεις" ...  Κοινωνικές συνάξεις γεμάτες επίπλαστο καθωσπρεπισμό, ύφος διανοουμενίστικο ,περισπούδαστοι όλοι σε μια κακοστημένη παράσταση.
Ο "δημιουργός" άλλοτε με έπαρση, άλλοτε δήθεν ταπεινός, σε ενοικιαζόμενες αίθουσες συνήθως, συνοδευόμενος από φίλους ομιλητές που θα υμνήσουν έργο και δημιουργό. Οι καλεσμένοι αναλόγως των γνωριμιών και των κυκλωμάτων , άλλοτε λίγοι άλλοτε πολλοί.Ορισμένοι εκστασιάζονται με τους επαίνους και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις, άλλοι πλήττουν θανάσιμα και παρακολουθούν γύρω με περιέργεια και ρουφούν εικόνες να έχουν στα πηγαδάκια να πουν....

Τέλος φθάνουν και στο προκείμενο. Την πολυπόθητη αγορά με την αφιέρωση του συγγράψαντος. Κανένας δεν θυμάται πως το βιβλίο το επιλέγεις  εσύ κι όχι αυτό εσένα. Όλα ντυμένα με ιλουστρασιόν. Κι αυτή η μοντέρνα επαιτεία ακόμη, η ντυμένη  με ψευδή αξιοπρέπεια-ως όλα τα δήθεν- .
 Απέχω με συνείδηση απ όλα αυτά ,γιατί γνωρίζω πως και πόσο , απεμπολίζει το χειροκρότημα τη Σκέψη..... πόσο μάλλον όλα αυτά....
 
σμιλεύτηκε από Σοφια Βεκράκου-Φωτοπουλου  στις 10:53 π.μ. 6/5/2017.
............................................................................................................. 

''ΤΟ ΥΨΟς ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''..

Θυμήθηκα..και συλλογιέμαι και παραληρώ..
Τι κι αν το ''άλμα'' μέσα μας ακόμα εκρεμμεί..
τι κι αν εις την αντίπερα την όχθη  κολυμπώντας
βαθέος ποταμού δεν ελιαστήκαμε..
Ελευθερίας στέγνωμα άγευστοι..
ανίκανοι θηριοδαμαστές..
δυνάστες πολεμούντες των καιρών..
Μια επανάσταση εδιδάχθηκα εγώ εις το σχολειό..
στους χρόνους με οδήγησε εις τους αλλοτινούς..
στα 1821..όταν ο ήλιος εβασίλεψε..εβράδιασε..
απά στις σκέπες και στο νου
την Οθωμανική Αυτοκρατία που εξεδίωξε..  
που εταλάνιζε τη χώρα μου για τέσσερεις αιώνες.
Σήμερα αιώνες πάλι και μετά..
σε μια πατρίδα επιμένω..θα σταθώ
 εκείνη την πατρίδα που μου φύτεψαν αληθινά..
 βαθιά μέσα στα σπλάχνα..  
γι αυτήν αξίζουν οι γιορτές..
γι αυτήν και η περηφάνεια..  
για εκείνη που μου δίδαξε..
σαν βράχος να αντιστέκομαι..  
σαν κύμα να διεκδικώ..σαν βράχος να υπομένω....
Δε θα σταθώ στο ιστορικό..
καλώς.. κακέκτυπα άλλοτε..είν' χιλιοειπωμένο..
Μονάχα να..
θα σε παρακινήσω νοερά να δυνηθείς..
την ύπαρξή σου όλη αν το μπορείς..
εκεί..εις την όχθη την αντίπερα..
αβούλιαχτα αν μπορείς να την περάσεις..
εκεί για λίγο να βρεθείς..
στην Ύψιστη του αγώνα τη στιγμή..
στην Έξοδο..στο Ύψος του ανθρώπου..
εκεί που οι ήρωες δεν πέθαναν..
δεν επουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα
δεν γίναν παρανάλωμα πυρός 
στην πυριτιδαποθήκη αντάμα με τον τολμηρό..
ηρωικά στην Έξοδο..τον ήρωα Καψάλη.. 
Σ' αυτήν την όχθη να σταθείς..
μαζί τους να μπορέσεις να βραχείς..
να το λουστείς το αιώνιο..της δόξας τους το φως..
Όχι να μην τους φοβηθείς..
δεν είν' φαντάσματα οι ήρωες
τις νύχτες που στοιχειώνουνε τους ζωντανούς..
είναι οδηγοί και δάσκαλοι..σου τείνουνε το χέρι..
για να σε βοηθήσουν καρτερούν..
οι μύστες σου να γίνουν..
να ομορφύνουν τη δική σου τη συνείδηση..
να δώσουν νόημα ακριβό..στην ίδια τη ζωή σου..
Δε σου ζητούν να ζεις σαν ήρωας..
μα να αντιστέκεσαι σαν ήρωας..
με άνθρωπο να μοιάζεις..

''ΤΟ ΥΨΟς ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
......................................................................................................................................................................

Τατιάνα Στεφανίδου - Μαζί σου - 20/3/2019 - Τραγωδία στο Νέο Κόσμο

Συγκλονίζει η τραγωδία στο Νέο Κοσμο, όπου χθες μια μητέρα και το παιδί της έπεσαν από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας, χάνοντας και οι δύο τη ζωή τους.

Οπως αναφέρουν αυτόπτες μάρτυρες, στις 4.30 χθες το απόγευμα η μητέρα πέταξε πρώτα το τετράχρονο κοριτσάκι από τον πέμπτο όροφο και στη συνέχεια βούτηξε και η ίδια στο κενό. Μάλιστα, κάποιοι αντιλήφθηκαν τις προθέσεις της και προσπάθησαν να την μεταπείσουν, εις μάτην ωστόσο.

Σήμερα, η εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου ασχολήθηκε εκτενώς με το τραγικό συμβάν, δίνοντας μια άλλη διάσταση στη δυσάρεστη είδηση και ανοίγοντας το θέμα – “ταμπού” ψυχολογικά προβλήματα και αντιμετώπισή τους από την κοινωνία.
Συνομιλώντας με κατοίκους της περιοχής οι οποίοι ήταν κοντά στο συμβάν, η Τατιάνα Στεφανίδου τόνισε την ανάγκη πρόληψης, καθώς και τη σημαντικότητα στήριξης των ατόμων που αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες από το κοντινό τους περιβάλλον.

Δείτε το βίντεο:
.................................................................................................................................................................

''Ένα καλό βιβλίο''

Ένα βιβλίο
«Δεν υπάρχει φρεγάτα σαν ένα βιβλίο
Να μας πάει χώρες μακριά,
Ούτε ίππος ταχύς σαν μια σελίδα
Καλπάζουσας ποίησης.
Αυτό το πέρασμα μπορεί να το διασχίσει και ο φτωχότερος
Χωρίς την τυραννία διοδίων•
Πόσο λιτή είναι η άμαξα
Που μεταφέρει μια ανθρώπινη ψυχή!»
Emily Elizabeth Dickinson.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,



Ένα θαυμάσιο βιβλίο - ΣΕΡΡΑ!!!
Σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα..μόλις το τέλειωσα..
Ανάμεικτα τα συναισθήματα..όχι γιατί είμαι πόντια ..
αλλά όσο μπόρεσα ανεπηρέαστα.. 
στάθηκα στα δεινά του ανθρώπου..
όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αγριότητα 
και το μίσος∙ συντρίβεται και θέτει ως στόχο ζωής 
να εκδικηθεί εκείνον που του προκάλεσε τον μέγα πόνο.
 ''η φίλη σας Σοφία''....
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ο φόβος, η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός που ενσπείρουν οι Νεότουρκοι και στη συνέχεια οι Κεμαλιστές∙ η καθημερινή ζωή στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης∙ οι διώξεις των Ελλήνων επί Στάλιν∙ τα στρατόπεδα εργασίας στη Σιβηρία και οι στέπες του Καζακστάν με αφόρητους καύσωνες το καλοκαίρι και σφοδρό ψύχος τον χειμώνα∙ οι πόθοι, τα πάθη και τα δεινά των Ποντίων.

Κι όλα, μέσα από το πολυσχιδές ταξίδι που γράφει η ζωή και το ταξίδι που γράφεται για τη ζωή, να φαντάζουν φλόγες και κινήσεις του ποντιακού χορού σέρρα, του χορού της φωτιάς.

''από το οπισθόφυλλο του βιβλίου''
............................................................................................................