''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου''...

Στο παραθύρι στέκεται αντικρύ
σκηνοθετεί το έγκλημα..Έρωτας η αιτία
θαρρώ τον..μοιάζει γητευτής..
λες και αναλφάβητη την κάθε μια φορά..
μαζί του ξεγελιέμαι..
 με τον Απρίλη τον ξανθό μου..τον  πλανεύτρη..
Με τη σαγήνη του..''αναίσχυντα'' ..
ασέβαστα μπρος στ' άσπρα μου μαλλιά
τις προθέσεις μου αγκαλιάζει..
μπρος στο κατώφλι μου υπόσχεση..
διαδικασία άνθισης..
έρωτες..πάθη..στροβιλίσματα..
αδίσταχτα μου τάζει..
Έλα μαζί μου στις βραγιές..
συμμετοχή στο όνειρο..στ' αρώματα
από 'σένανε γυρεύω..
μάγου τεχνάσματα οι ψίθυροι..
τις πανοπλίες μου κατάχαμα ακουμπώ..
ταξίδι δεν σ' αρνιέμαι...
Τυλίγομαι το παραμύθι μου..
στους ώμους τους γυμνούς μου υποδόρεια
 έκθετο..μεταξωτό..τολμώ να το φοράω.
Η θλίψη απούσα στις στιγμές..
στην ήττα της οικτρά παραδομένη 
ένα χαμόγελο..ένας λυγμός..
ένα αποτύπωμα αξεθώριαστο
 στα μέσα μου..σιμώνει επικίνδυνα
τις ανθισμένες κερασιές μου..
Προσκυνητής της ουτοπίας μου
τολμώ..πλέκω..ονειρεύομαι..κεντώ..
στο βόμβο πιάνω το χορό πανηγυριού
μέλισσες πεταλούδες πεταρίζουν...
Πως να σωπάσω μέσα μου..
αστείρευτα την άνθιση της νιότης..
την ευτυχία ψάχνοντας στιγμές..
τ' άνθια μου δροσερά να τα φυλάξω..
γίνομαι πεταλούδα στον καιρό..
το μεταξένιο μου κουκούλι το τρυπώ..
το ροζ της ευτυχίας σας αναζητώ....
το σκότος κουκουλιού πως με φοβίζει..
μαραζωμένη κάμπια αρνούμαι να ντυθώ..
Ψάχνω να βρω το χώμα στην καρδιά..
τα άνθια σας γλυκά να τα φυτέψω..
τα καρτερώ για να καρπίσουνε.. 
των κερασιών τη γλύκα δεν αρνιέμαι..
Ένα κλαρί σας γύρεψα..
στο παραθύρι μες στο βάζο της καρδιάς..
και μη μου το αρνιέστε
νόημα να 'χουνε κι οι Άνοιξες
στεφανωμένο τ' όνειρο..σε κώμη γυναικός..

''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..................................................................................................................................................