Τι κι αν το ''άλμα'' μέσα μας ακόμα εκρεμμεί..
τι κι αν εις την αντίπερα την όχθη κολυμπώντας
βαθέος ποταμού δεν ελιαστήκαμε..
Ελευθερίας στέγνωμα άγευστοι..
ανίκανοι θηριοδαμαστές..
δυνάστες πολεμούντες των καιρών..
Μια επανάσταση εδιδάχθηκα εγώ εις το σχολειό..
στους χρόνους με οδήγησε εις τους αλλοτινούς..
στα 1821..όταν ο ήλιος εβασίλεψε..εβράδιασε..
απά στις σκέπες και στο νου
την Οθωμανική Αυτοκρατία που εξεδίωξε..
που εταλάνιζε τη χώρα μου για τέσσερεις αιώνες.
Σήμερα αιώνες πάλι και μετά..
σε μια πατρίδα επιμένω..θα σταθώ
εκείνη την πατρίδα που μου φύτεψαν αληθινά..
βαθιά μέσα στα σπλάχνα..
γι αυτήν αξίζουν οι γιορτές..
γι αυτήν και η περηφάνεια..
για εκείνη που μου δίδαξε..
σαν βράχος να αντιστέκομαι..
σαν κύμα να διεκδικώ..σαν βράχος να υπομένω....
Δε θα σταθώ στο ιστορικό..
καλώς.. κακέκτυπα άλλοτε..είν' χιλιοειπωμένο..
Μονάχα να..
θα σε παρακινήσω νοερά να δυνηθείς..
την ύπαρξή σου όλη αν το μπορείς..
εκεί..εις την όχθη την αντίπερα..
αβούλιαχτα αν μπορείς να την περάσεις..
εκεί για λίγο να βρεθείς..
στην Ύψιστη του αγώνα τη στιγμή..
στην Έξοδο..στο Ύψος του ανθρώπου..
εκεί που οι ήρωες δεν πέθαναν..
δεν επουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα
δεν γίναν παρανάλωμα πυρός
στην πυριτιδαποθήκη αντάμα με τον τολμηρό..
ηρωικά στην Έξοδο..τον ήρωα Καψάλη..
Σ' αυτήν την όχθη να σταθείς..
μαζί τους να μπορέσεις να βραχείς..
να το λουστείς το αιώνιο..της δόξας τους το φως..
Όχι να μην τους φοβηθείς..
δεν είν' φαντάσματα οι ήρωες
τις νύχτες που στοιχειώνουνε τους ζωντανούς..
είναι οδηγοί και δάσκαλοι..σου τείνουνε το χέρι..
για να σε βοηθήσουν καρτερούν..
οι μύστες σου να γίνουν..
να ομορφύνουν τη δική σου τη συνείδηση..
να δώσουν νόημα ακριβό..στην ίδια τη ζωή σου..
Δε σου ζητούν να ζεις σαν ήρωας..
μα να αντιστέκεσαι σαν ήρωας..
με άνθρωπο να μοιάζεις..
''ΤΟ ΥΨΟς ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
......................................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου