Παραμονή σαν ήτανε.. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Θα ταξιδέψω απόψε πάλι στα ''παλιά''..όχι στης νοσταλγίας τις σελίδες για να ζήσω..Θα ξαναβαφτιστώ..σε κείνα εκεί τα κάλαντα τα αθώα και τα μαγικά..που κέρδος σε δραχμούλες δε μας φέρναν .. μα ήταν τόσο βαρύ το κέρδος της καρδιάς..τόσος ο θησαυρός.. που ακόμα ετούτη..χρόνια τόσα μετά..βουτάω στο σακούλι μου του ''θησαυρού'' λίγο για να ανασύρω...

Ελάτε αν θέλετε μαζί μου απόψε στη χαρά..μερίδιο να πάρετε ..που εγώ θα σας ''τρατάρω''..τι ..έχουν καλούδια της Παραμονής του Νέου έτους μας τα βραδινά τα κάλαντα..είναι γεμάτα μυρωδιές..ψυχές κι ανάσες παιδικές.. χοροπηδήματα..και γέλια σκορπισμένα στον αέρα..ένα σακούλι αγάπης ..ζεστασιάς..και μνήμης κάλαντα..του Άγιου μας Βασίλη...

'' Αγοροκόριτσα''..μιας άλλης εποχής παιδιά..η ''αλητοπαρέα'' μας ..εκεί σε κείνο το μικρό το χωριουδάκι..που φάνταζε παράδεισος στα παιδικά μας μάτια..γιατί τίποτε δεν του έλειπε..από τα αληθινά..τα γνήσια ..τα πλουμιστά στολίδια.Παραμονή ήταν που ξεκινάγαμε..παραμονή του νέου..του όλο σχέδια και αφετηρίες.. και διαδρομές..εκείνου μας του άφθαρτου ακόμα  νέου χρόνου.. Όχι εμείς δεν ξεχωρίζαμε αγόρια και κορίτσια..παρέες για να γίνουμε..τις ζαβολιές..τις ''σκυταλοδρομίες'' μας να ξεκινήσουμε.. μες στο μικρό και ταπεινό χωριό μου..Οι άλλοι μας ξεχώριζαν αργότερα..σε αγόρια και κορίτσια..σε γυμνάσια Θηλέων και Αρρένων..και ξεχωριστά..να πορευτούμε μας υποχρεώναν .. Ιδεοληψίες θα μου πεις της εποχής..μιας εποχής γεμάτης    υποκρισία..

Έτσι λοιπόν..εμείς παιδάκια αλλιώτικα.. εξεκινάγαμε όλα μαζί..τα κάλαντα  ..μαζί με τις ευχές μας για να πούμε..να ζωντανέψει το χωριό..και οι νοικοκυραίοι και αφεντάδες του χωριού..μαζί μας να χαρούνε..Μαζεύαμε από όλα τα καλά..μα όχι  και δραχμούλες ..Δεν είχαμε τα καρουζέλ που στήνονται τώρα  ζηλευτά σε όλου του κόσμου τις πλατείες.. Μα την Πρωτοχρονιά από το βράδυ εγυρνάγαμε με αναμμένα φαναράκια που ήταν στολισμένα με κορδέλες και με βαπόρια και τραγουδούσαμε τα κάλαντα από ένα τυπωμένο μας βιβλίο. Κρατάγαμε σφυριά ξύλινα.. βαμμένα με πολλά χρώματα ..χτυπάγαμε τις πόρτες..έτσι επεισοδιακά να ''ειδοποιήσουμε'' να τραγουδήσουμε τον ερχομό.. του νέου..του αγέννητου..και του καινούριου νέου χρόνου.. και εμαζεύαμε στραγάλια, σύκα, ξυλοκέρατα, πορτοκάλια και καρύδια...και ό,τι φρούτα και καλούδια μας τρατάρανε οι χαρωπές μας οι κυράδες.. 

Μα οι μεγάλοι και οι γονείς μας συμμετείχανε ενεργά..για να προϋπαντήσουνε αυτόν το Νέο Χρόνο..Οι δικοί μου που ήταν Πόντιοι..εφέρανε απ' την μακρινή πατρίδα τους τα έθιμα κι εδώ..Αποβραδίς ο πάππος μου έβαζε ένα κούτσουρο χοντρό στο τζάκι μας..να καίει ως το πρωί..Να διώξει έλεγε τα δαιμόνια ..να τα κάψει και να τα βγάλει έξω από το σπίτι..Πάντα φυλάγαμε ένα τέτοιο κουτσουρο..που είχε και δικό του όνομα..και λέγονταν <<καλαντοκούρ>>..Αν το κούτσουρο έσβηνε για κάποιο λόγο πριν καεί εντελώς και γίνει στάχτη..το θεωρούσαν κακό σημάδι.. γουρσουζιά για τη χρονιά που θα ερχόταν..Φρόντιζαν να μένει άσβηστο μέχρι να γίνει στάχτη..Τα ξημερώματα οι γυναίκες κατεβαίναν στις εννέα βρύσες που ήταν στην άκρη του χωριού.. .και αφήνανε εκεί καλούδια και γλυκά..και παίρνανε νερό..φρέσκο και δροσερό νερό..και εραντίζανε στο γυρισμό..όλο το σπίτι..όλα τα δωμάτια ..το θεωρούσαν αγιασμένο..να φέρει γούρι λέγανε στο σπιτικό..και σπάγανε στην πόρτα κι ένα ρόδι..έτσι..για υγεία και ευημερία..και << όσες είναι οι ρώγες του ροδιού..τόσες και οι λύρες μες στο σπιτικό μας >>..ευχή αυτή κάθε χρονιά..από τον νοικοκύρη του σπιτιού..στο σκαλοπάτι μας επάνω...

Και σαν έσκαγε μύτη ο νέος χρόνος και εσήμανε 12 η ώρα τα μεσάνυχτα..οι ζουρνατζήδες στο καφενείο της πλατείας του χωριού..γεμίζανε τραγούδια μουσικές..και όμορφους χορούς..την μικρή μας την πλατεία..Ένα σωρό καλούδια ήταν στον πάγκο επάνω τον κοινό..πίττες πρασσόπιτες..πίτες γλυκές..γεμάτο βασιλόπιτες..και μέσα μια δεκάρα μοναχά ήταν κρυμμένα σαν φλουριά..Έτσι γλυκά..χωρίς τα καρουζέλ..μα με ανθρώπους γελαστούς.. αληθινούς..και ανυπόκριτους..περνάγαμε κι εμείς..εκείνη τη μαγεία του ξεσηκωμού..που φέρνουνε κάθε φορά τα πανηγύρια και οι γιορτές..για την υποδοχή του Νέου έτους..
Καλή χρονιά σας εύχομαι !!!
Μια όμορφη ..σωτήρια για τις ψυχές χρονιά !!
Μια χρονιά γεμάτη αλήθειες που ομορφαίνουν τη ζωή..!!!
Μια χρονιά ανυπόκριτη..που να γεμίζει τα κενά !!!

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................