# Να 'μουνα η περικοκλάδα σου #.....Σοφίας Θεοδοσιάδη

Να 'μουνα η περικοκλάδα σου..
να 'σουν ο τοίχος ο παλιός σ' αρχοντικό..
στης ώχρας του το χρώμα..
να σκαρφαλώνω τρυφερά σαν άγγιγμα ψυχής..
τα φύλλα μου στολίδι σου..
γύρα απ' της πόρτας σου τ' αρχοντικού..
να νιώθεις το το άγγιγμα..
να μην πονούνε τα κλαδιά..
την ακριβή σου τη βαφή..
μην ξεφλουδίζει ο τοίχος..
να σκαρφαλώνω..να στηρίζομαι..
να μη φοβούμαι το βοριά..
τους κάτασπρους Χειμώνες..
να κοκκινίζουνε τα μελαγχολικά Φθινόπωρα
τα φύλλα μου..μα πάλι ν' αναστιούνται ..
μέσα στις Άνοιξες να πλέκουνε..
συμπλέγματα του έρωτα..τσ' αγάπης..
γερά τα κρατημένα τα κλαδιά..
να σκαρφαλώνουνε νικώντας τη..
του χρόνου την αψάδα..
όντας διαβαίνουν οι περαστικοί..
να σκέφτουνται..να καμαρώνουνε..
πόσο αγαπήθηκαν τα δυο..
ο τοίχος και η περικοκλάδα του..
σε ένα σφιχταγκάλιασμα αιώνιο..
στις μυρουδιές της θύμησης..
στων χρόνων τις αιώρες..

 # Να 'μουνα η περικοκλάδα σου # - Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................

♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫

............................................................................................................