''αλαφροϊσκωτη με 'ελεγες γλυκά''.....Σοφία Θεοδοσιάδη

Αλαφροϊσκωτη με 'ελεγες γλυκά..και τρυφερά..
ήταν τα λόγια σου απαλοχαϊδέματα καρδιάς...
έτσι ..μεγάλο πειραχτήρι ήσουνα..κρυβόσουνα
χαρά μου εσύ.. ζωή μου..πίσω απ' το ύφος σου το ''σοβαρό''
μα με ακολουθούσες πάντοτε απ' το χέρι με εκράταγες..
να νιώσουμε..να ακούσουμε..να ονειρευτούμε και 
να ταξιδέψουμε μαζί..στα μουσικά λιβάδια..
δεν είχαμε τις μουσικές περγαμηνές καρδιά μου εμείς...
μα είχαμε καρδιά..είμασταν ''ποτισμένα'' από μικρά..
σε μελωδίες που ταξίδευαν..στους τόπους της ψυχής..
εκείνες που στοχεύουν στις ψυχές..εκείνες..
που σε τόπους μαγικούς..σε άλλα μέρη ..
όχι του κόσμου τούτου..σε πηγαίνουν..
τι όμορφο να σε αγαπούν..να σου κρατούν το χέρι..
όμορφος χώρος το Δημοτικό το Θέατρο της Πάτρας μας..
Θυμάσαι ?
τι σε ρωτάω αγάπη μου..και πως να αποκριθείς..
ξεχνιέμαι ώρες - ώρες όταν τριγυρνώ..
κει..στα παλιά μας τα λημέρια..
γιατί στέκεις ολοζώντανος και με κοιτάς..
μου κλείεις το μάτι συνομωτικά..την ομορφιά
 μην αρνηθώ μου λες..είναι η ζωή πολύ γλυκειά..
νικάει του θανάτου..
λες και απόψε πάλι είμαστε εκεί..μαζί στο θεωρείο..
γλυκές οι μελωδίες μας πηγαίνουνε..
ήχοι αλλιώτικοι..γλυκείς..σεμνοί..
φωνή βελούδινη της Τάνιας μας..που 
τόσο αγαπούσες να αφουγκράζεσαι..
σου φαίνονταν σα γάργαρο νερό..
σου φαίνονταν πως έπλεκε δαντέλα..
αγάπη μου συγχώραμε κι απόψε που σε τριγυρνώ..
στα βελουδένια τα καθίσματα στα σκοτεινά..
και την ψυχή σου δεν αφήνω να ησυχάσει..
μα η δική μου η ψυχή γεμίζει φως..όταν σε συλλογιέμαι..
κλείνω τα μάτια ..θα παρασυρθώ..
το βλέμμα σου στης μουσικής τις νότες θα γυρέψω.....

η Σοφία σου...
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

 μνήμες γλυκειές...........................
πως πέρασαν τα χρόνια...κι ακόμα τριγυρνάς....
στο θεωρείο οι δυο μας...................
 ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
 Η Τάνια Τσανακλίδου ερμηνεύει
 με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων της Πάτρας 
 τη Βαρκαρόλα του Σταύρου Ξαρχάκου
 (Δημ. Θέατρο Πατρών, 1995). 

.....................................................................................................................................................................