'' στιγμές''..........Σοφία Θεοδοσιάδη.

Δε θέλω να ξυπνήσω ένα πρωινό
και να κοιτώ τα κουφωμένα χέρια μου..
σε κείνα..τις ρυτίδες και τις φλέβες να κοιτάζω μοναχά..
να 'χουν γλιστρήσει από ανάμεσα ομορφιές..να γίνω 
μια παρατρεχάμενη που χάσκει σε διαδρόμους..
αγάπη ζητιανεύοντας από περαστικούς..
φορώντας το καλό μου το ''φουστάνι''..
το χρόνο που ξεγλίστρησε απ' τα δάχτυλα..
να ψάχνω σε ανήλιαγα κοτέτσια...
θέλω να σηκωθώ ένα πρωινό να τα χαϊδέψω απαλά..
να ψάξω και να βρω ανασεμιές..των γιασεμιών..
τις μυρωδιές  της μέντας των φιλιών σου 
να ξαναμυριστώ..ρυτίδες που αρωματίσανε..
αλησμόνητες..περαστικές..τραγουδιστές στιγμές μου..
που ακόμα έχουν ζωντανή λαλιά
στα βαθουλώματα που χάραξε βαθιά ο απόηχος
ο εκσκαφέας της ζωής μου..στα χέρια τα ακριβά μου..
τολμώντας..αψηφώντας και αδράττοντας..
το δροσερό νερό που κοίτονταν στις φλέβες ..
τις υπόγειες τις ζεστές..του βάθους
 στα λαγούμια της ζωής... 
μέσα απ' τα σκαμμένα χέρια μου..τα δουλεμένα χέρια..
να αναστατώνονται οι αισθήσεις μου.. 
στη θύμηση σαν κάδρο ανεξίτηλο..σαν φόντο μιας ζωής..
Ήμουν μικρή και πίστευα πως σαν θα μεγαλώσω
όλα τα νήματα θα τα κινώ μονάχη μου...
όλα τα νήματα εκείνα τα αόρατα..μα και τα ορατά..
μονάχη μου θα πλέκω..κι έτσι απλά..
θα υφαίνω τα υφάδια της ζωής μου...
κι ύστερα εστάθηκε μπροστά μου η κυρά- ζωή..
και μου ψιθύρισε στ' αυτί..πως άρχοντας 
δεν είμαι των απάντων των συμβάντων..
εκύλησε ποτάμια μπρος τα πόδια μου μπροστά..
έφερε φίλους..πρόσωπα..ανθρώπους αναπάντεχα..
που άλλοτε εμείνανε παντοτινά..σιμά
 και στην καρδιά μου..
κι άλλοτε επεράσανε στα βιαστικά..
σκορπίσανε χαμόγελα..στιγμές μου δυνατές..
καθώς η ευγένεια και η ανθρωπιά εκρύβονταν συχνά..
λουλούδια εξεφυτρώνανε στον κήπο μου..αληθινά
ευγενικά..που μου προσφέρανε λουλούδια της καρδιάς..
ρομαντικά τοπία..ζωγραφιές..όχι σε βρώμικα κανάλια
που τα πουλούσανε φτηνά..και για ρομαντικά..
μα σε καθάριες παραλίες..γαλανά ως καθρεφτίζαν τα νερά ..
φρέσκα..και δροσερά..τα χαϊδευε ο μπάτης κάθε δείλι..
σαν μίγμα μιας ψυχής..οι φίλοι μου οι λιγοστοί...
οι ανθρώποι μου..ό,τι εμοίρασα και επήρα..
στιγμές..πολύτιμες..στα χέρια ζωγραφιές...
θέλω τα χρώματα να ζωντανεύω μες στα πρωινά..
τα ''δαχτυλίδια'' μου πολύτιμα..καράτια διαμαντιών..
τα χέρια μου..να κραίνουνε..κι εγώ να απαντώ.............

'' στιγμές '' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

............................................................................................................