''σεντέφια'' ήσαν στα μαλλιά''..........

Σεντέφια στέκουν στ' άσπρα μου μαλλιά..
οι χάντρες απ' το περιδέραιο το παλιό..
που σκόρπισε μια νύχτα στην ποδιά μου...
Ένα κορδόνι περασμένο πέρλες η ζωή του καθενός..
Γυμνή..χωρίς τη μαεστρία της κατάδυσης..
χωρίς αναπνευστήρα μάσκα και στολή..
την παγωνιά ν' αντέξω τόλμησα
του σκοτεινού βυθού μου...
Περάσανε τα χρόνια και επάλιωσε η κλωστή..
έσπασε ο κόμπος και σκορπίστηκαν
τα φιλντισένια μου όνειρα..που ήσαν βελονιασμένα..
ενδιάμεσα στις ακριβές..τις πέρλες της κλωστής μου..
σκύβω..μετρώ..φυλλομετρώ..συλλέγω..ξεχωρίζω..
κάθε μου πέρλα και μια θάλασσα..
καθένα φίλντισι και μία ξωτική ακρογιαλιά..
κάθε σεντέφι και μια βύθιση..
στο χτένι που στολίζει την..την κόμη τη λευκή μου..

''σεντέφια'' ήσαν στα μαλλιά - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 

.............................................................................................................