⫷ ανεπίδοτη επιστολή 2 ⫸ - (στο Γιώργη)

 

Το κέντησα το όνομά σου στην καρδιά μου
και δεν θα σβήσει ποτέ....
οι κλωστές της αγάπης είναι ανεξίτηλες..
Θα συναντηθούμε ομορφιά μου ..θα συναντηθούμε ξανά..
στου επίγειου αγώνα μου τις ώρες..
θα σε έβρω με τη δύναμη της θέλησης ..
να προσκυνήσω στον ιερό βράχο μας του Έρωτα....
και στης ελπίδας μου το όνειρο..θα σε ψάξω..
θα σε έβρω στα ουράνια ψηλά..
τα Καλοκαίρια της καρδιάς μου που άφησες μισά να τραγουδήσω..
τους μπάλους του ονείρου μας χορευτής του ήλιου..
να αγαπήσω απ' την αρχή τον κάθε κόκκο των βλεφάρων σου...
σαν ονειροπαρμένη έφηβη και σαν θεά του Έρωτα.
Θα έρθω ...θα ψάξω να σε βρω..
είναι οι ψυχές μας που εδέθηκαν με μετάξινη κλωστή
κρεμάσαμε τις ψυχές μας σε λευκό σκοινί
αναμεσίς εις τα ασπρόρουχα

 

εκεί λένε πως κατοικούνε οι ψυχές
αναμεσίς εις τις ραφές και τις παλιές δαντέλλες .
Θα έρθω.......
σου δίνω υπόσχεση γραπτή
πέφτω γονατιστή να σου το εξομολογηθω
στο μπλε του Αιγαίου να χαθώ
αν με ένα φεγγάρι λαμπερό
δεν ψάξω να τρυγήσω μέχρι το τελευταίο τσαμπί..
τις χαρές που άφησες μισές..
θα πιω και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα σου
θα προσκυνήσω όλα τα ξωκλήσια του κορμιού σου....

⫷ ανεπίδοτη επιστολή 2 ⫸ - (στο Γιώργη) - Σοφίας Θεοδοσιάδη -

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,