# τρυφερές εξομολογήσεις #

Νύχτες ολάκερες ανέφελα
σκόρπαγα την ψυχή μου
μια μανιασμένη πυροθύελλα
του νου μου οι ανέμοι
καραδοκούσαν να μου κάψουνε
τις ρόδινες τις σκέψεις μου
φορές - φορές το καταφέρνανε
και κάποτες τους νίκαγα εγώ..
κι όπως απέρχονταν αργοπορημένα η νυχτιά
της ροδοδάχτυλης Ηως, σαν φάνηκαν οι λάμψεις
την αντοχή της σκέψης μου ακόνιζα
τους θελλώδεις ανέμους κόπαζα
τους δαίμονες που διεκδικούσαν την ψυχή
απόδιωχνα στο άπειρο..........
οι εξομολογήσεις μου γίνονταν τρυφερές
γεμάτες ροδοπέταλα λιλά
απλώνοντας ασπίδας δέρας ακριβόν
τα άσχημα του κόσμου να καλύπτει..

# τρυφερές εξομολογήσεις # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,