Χειμώνιασε......

Χειμώνιασε ....κρυώνει ο καιρός...
Θα βαρυχειμωνιάσει...

Τις ηλιαχτίδες πια τις λιγοστές...που η καρδιά σου ονειρεύεται και κυνηγά μέσα στις χαραμάδες...δεν τις αφήνεις τώρα πια.. η παγωνιά ...να τις σκιάσει ...
Δεν είσαι εσύ για βαρυχειμωνιές...
Δεν το μπορείς το χιόνι στην καρδιά σου....
Κι αν πέσει αναπάντεχα μια μέρα εκεί...και  να το λιώσεις μονομιάς δεν καταφέρεις.. προσπαθείς...το ουράνιο τόξο ονειρεύεσαι και κυνηγάς...σινιάλο πάντα δυνατό...με την ψυχή του κάνεις...
Δεν είναι πάντα μπορετό μετά την καταιγίδα...το ουράνιο τόξο να φανεί... τη γη σου να αγκαλιάσει...
Σύννεφα έρχονται συχνά- ξανά...τα χρώματα να κρύψουν προσπαθούν...
Καρδιά εσύ που πάλευες ...τα χρώματα και τις αποσκευές τις ανθηρές ...μες στη φαρέτρα σου κρατούσες...μην λησμονήσεις τώρα άλλη μια φορά...μη φοβηθείς...στην ξαστεριά να περπατήσεις...κι ας λεν πως είναι παγερά της ξαστεριάς τα βράδυα...
Χειμώνιασε ...μα εσύ με το παλτό...που την καρδιά σκεπάζει...θα κρύψεις και τούτη τη φορά στις τσέπες σου...λίγα από τα χρώματα της Άνοιξης...που μες στο καταχείμωνο...οι Αλκυονίδες μέρες σου προσφέρουν...
Πόσες φορές σε γέλασαν κι αυτές οι ''Αλκυονίδες'''...
Μα σαν δεν τις αφουγκράστηκες... σαν αρνήθηκες...σαν τα αυγά μες στη φωλιά σου την μικρή...δεν κούρνιαξες για να ζεστάνεις...πως περιμένεις τώρα εσύ...καινούρια πια κλωσσόπουλα να βγάλεις ...να πετάξουν ?
Χειμώνιασε τριγύρω σου....
Φευγάτοι ...βιαστικοί...υποσχετάδες ψεύτικοι και την ψυχή σου παζαρεύουν...
Μη φοβηθείς ψυχή μου εσύ...γιατί σε πούλημα -ξεπούλημα...τη λαμπερή σου την ψυχή...κανένας ''έμπορος ψυχών'''δεν μπόρεσε ποτέ...λύτρα ανάλογα να βρει...αυτήν να εκτιμήσει και να αγοράσει.... 
Χειμώνιασε στ' αλήθεια και βραδιάζει γρήγορα...

Άναψε το καντήλι σου ...την κάμαρά σου να φωτίσει... 
Μέσα στη βαρυχειμωνιά φορές- φορές...γλυκές σκιές παρουσιάζονται...κάτω από το φως του καντηλιού...
Σου γνέφουν...δεν τις βλέπεις ?
Είναι αγαπημένες οι σκιές...που την καρδιά σου να ζεστάνουν προσπαθούν...το χιόνι να φτυαρίσουν...μακριά ....πέρα στους λόφους να σωριάσουν...
Χειμώνιασε πολύ......
Μην αρνηθείς και την βροχή.....να σε ξεπλύνει δοκιμάζει....
Ήχος λυτρωτικός ...το τζάμι σου χτυπά...δεν τον ακούς?
Άνοιξε το παράθυρο...σταγόνες να σε λούσουν...
Κρυώνεις μου λες...και δεν μπορείς....
Χειμώνιασε στ' αλήθεια...
Μοναχικά πάντα σου άρεσε να περπατάς ...ομπρέλλα ξένη και χρωματιστή ...πλανεύτρα να κρατάς αρνιόσουν...
Φόρεσε την ομπρέλλα σου...μη φοβηθείς περπάτα...
Αδηφάγος ο κόσμος γύρω σου....σκληρός....
Κανείς δε θα μπορέσει για εσέ.. ομπρέλλα για να βρει...αν το χρώμα της αυτό... μονάχος δεν διαλέξεις...
Χειμώνιασε μου λες.........  
Κείμενο-  Σοφία Θεοδοσιάδη. 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

⫷μικρές σχεδίες⫸

art : Rafal Olbinski

 

 

 

Μικρές σχεδίες στα πέλαα 

της πλάνης μου τα άσματα..

του νου μου τ' απαυγάσματα

γεμάτα από μηνύματα

εις των αφρών τα κύματα

ονείρατα τρανά που ταξιδεύουν..

της σύντομης ζωής μας τα ταξίδια τα μακρά
κι αν το φωσάκι στις σχεδίες λιγοστό..

αυτό το λίγο που καθημερνά...

προς την Ιθάκη μας πηγαίνει..  

κι αν μακριά μας φαίνεται...

κι όλο κι αν ξεμακραίνει..
σάμπως μες στα ταξίδια μας...

μικρές - μικρές Ιθάκες εις τα πέλαα της ζωής.
δεν ανταμώσαμε..δεν ηύραμε λιμάνια ?

Είν' η ελπίδα της ψυχής

λύχνος μιας προσμονής που σιγοκαίει.

 
⫷ μικρές σχεδίες⫸ - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη                                                                                                        

 ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Πόσες Αλήθειες Θάφτηκαν........

                                                                                        Πόσες Αλήθειες Θάφτηκαν........

Πόσες αλήθειες θάφτηκαν στ' αλήθεια, επάνω στην καθυστέρηση και στο βωμό του εγω'ι'σμού σου?
Πόσα σ'αγαπώ ανείπωτα παγιδεύτηκαν, επάνω στα πλοκάμια.. της άσκοπης αυτής.. της  ανασφάλειάς σου ....
Χάθηκαν μέρες ..μήνες... χρόνια... χρόνια άτολμα...χρόνια μισά...χρόνια συγκρατημένα...
Μα είναι η ζωή συγκράτηση θαρρείς...ή μήπως το δρόμο εσύ της τόλμης πρέπει μόνος να επιλέξεις...?
Σάμπως και δεν  την έπαθες τόσες φορές ?
Σχεδίαζες...υπολόγιζες και νόμιζες...σε τάξη προσπαθούσες ...τα συναισθήματα να βάλεις...
Μα δεν ειν' τα συναισθήματα χαρτιά...να τα ταχτοποιήσεις...
Αυτά δεν είναι αριθμοί σε πράξεις να αραδιάσεις...
Ποτέ σου δεν εβιάστηκες...τα όμορφα τα λόγια και τις σκέψεις σου...στην ώρα τους να προλάβεις, εσύ να καταθέσεις...
Ζόρι τρανό σου εφαινότανε...το πέπλο της καρδιάς να το τραβήξεις...κι έτσι ξέσκεπος να βγείς να περπατήσεις...
Κι επερπάταγες εκεί σε μονοπάτια δύσβατα...πάντα κουκουλωμένος...
Στον ήλιο εφοβόσουνα το πρόσωπο να εκθέσεις...
Ανέβαλες ...ανέβαλες...το αύριο παρέα πάντα εκουβαλούσες...
Και έφυγε το αύριο...επέταξε ένα πρωί...χωρίς και να το καταλάβεις... 
Έμεινες τώρα να κρατάς και να μετράς...τα τόσα σ' αγαπώ...που ήθελες και δεν φώναξες...
Δε βιάστηκες...ανυποψίαστος παρέμενες...αμπαρωμένος στον εγω'ι'σμό ...πως στα χέρια σου, την ψυχή του άλλου κουβαλούσες.....
Μα οι ψυχές πουλιά είναι πετούμενα και ελεύθερα πετούν...
Δεν ζούνε μέσα σε κλουβιά...και η φαντασία σου σε πρόδωσε..διχτάτορας σαν νόμισες ψυχών εσύ πως είσαι...

 Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη... 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Μποφίλιου - ''Σε λάθος στάση θα κατεβείς''

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

Waltz "Gramophone". Piano - Maestro Eugen Doga.

Eugen Doga

Eugen Doga

Γεννημένος 1 Μαρτίου του 1937 (ηλικίας 78)Mocra, Μολδαβικά ASSR, Σοβιετική Ένωση(στη σύγχρονη Υπερδνειστερία) Ιθαγένεια της Μολδαβίας- Εθνότητα της Ρουμανίας

 (Γεννημένος 1 του Μαρτίου, 1937) είναι ένας Ρουμανο-Μολδαβός συνθέτης.
Γράφει μουσική σε όλα τα είδη των ειδών και στυλ, το οποίο τον έκανε έναν από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες και ευέλικτο .
 Έχει το δικό του εύκολα αναγνωρίσιμο ύφος. Ο δημιουργός τρία μπαλέτα «Luceafărul", "venancia", "Queen Margot», η όπερα «Διάλογοι της Αγάπης",
πάνω από 100 instrumental και χορωδιακά έργα - συμφωνίες, 6 κουαρτέτα, «Ρέκβιεμ», εκκλησιαστική μουσική, και άλλα, καθώς και μουσική για 13 θεατρικά έργα, ραδιοφωνικές εκπομπές, περισσότερες από 200 ταινίες, περισσότερα από 260 τραγούδια και μυθιστορήματα, περισσότερα από 70 βαλς.

Αυτός είναι επίσης ο συγγραφέας των έργων για τα παιδιά, η μουσική για την τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 1980 στην Μόσχα.

Θεωρείται μια ιδιοφυΐα  και ένας από τους πιο ρομαντικούς συνθέτες, που περιλαμβάνεται επίσης στον κατάλογο των είκοσι καλύτερων και πιο πολυπαιγμένων συνθετών του εικοστού αιώνα.

 Στη Μολδαβία, το έτος 2007 (όταν ο συνθέτης γιόρτασε τα 70α γενέθλιά του) ανακηρύχθηκε Έτος Eugen Doga.
Είναι επίτιμος πολίτης του Κισινάου, και ένα μουσικό σχολείο πήρε το όνομά του.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Γενεύη) σε αναγνώριση των εξαιρετικών επιτευγμάτων του στη μουσική του απένειμε  ένα ειδικό πιστοποιητικό το 2007.

ΠΗΓΗ :
Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Όταν μιλάει η Μουσική εμείς απλά σωπαίνουμε...
Ένα σπάνιο και μοναδικής ποιότητας κονσέρτο !!!!...
Απολαύστε το....

                                             Waltz "Gramophone". Piano - Maestro Eugen Doga.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Πότε Kάποιος Άνθρωπος Θεωρείται Mορφωμένος;

Ρώτησαν κάποτε τον φιλόσοφο Σωκράτη πότε ένας άνθρωπος θεωρείται μορφωμένος.

Δεν ανέφερε καθόλου την συσσώρευση γνώσεων. Απεναντίας απάντησε με τον εξής τρόπο:

«Η μόρφωση, είναι θέμα συμπεριφοράς. Ποιους ανθρώπους θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική...

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα...

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους...

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους...

7. Αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...».
ΣΩΚΡΑΤΗς
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

  Οι Μορφωμένοι μου Άνθρωποι

Δεν ξέρω αν είναι τελικά καλό ή κακό, αυτό που τόσα χρόνια μας περνούν στη σκέψη μας...εδώ μέσα στη χώρα μου  και μέσα στην Ελλάδα...
Γαλούχησαν , ορμήνεψαν, χρόνια ατέλειωτα και πολλά , την έννοια της μόρφωσης, κατανοητή σε όλους μας, να κάνουν και να μας την εμφυτέψουν....  
Μήπως ποτέ αναρωτηθήκαμε...πως μπέρδεμα και σύγχυση...μες στο μυαλό μας φέραν...αυτοί οι μεγαλύτεροι, που βιάζονται και τρέχουν, να μας ωθήσουν στο σωστό , που αυτοί για μας επιλέγουν ?
Ποιός είναι άραγε για σε, πως εξεχώρισες εσύ και είπες...ποιός είναι ο μορφωμένος σου άνθρωπος που αγαπάς...και ποιός ο καλλιεργημένος ?
Απογοητεύτηκες πολλές φορές μες στη ζωή και μες στην καθημερινότητά σου, από ανθρώπους γύρω σου...που ούτε το περίμενες...
Ανυποψίαστος εσύ...και με τα αυτιά γεμάτα, από τα λόγια των γονιών και των γνωστών και φίλων σου , πως πάντα έπρεπε μες στη ζωή , πως πάντα ηταν πρέπον για εσέ...τους μορφωμένους να επιλέγεις, για συντροφιά καθημερινή...μα και για τους έρωτές σου...
Κι έτσι ταχτοποιημένος μες στη σκέψη σου...κάθε φορά...τους τίτλους των σπουδών...με τρόπο φυσικά κάθε φορά...να εκμαιεύσεις προσπαθούσες...
Δεν σούπρεπε...δεν ταίριαζε εσύ με τις περγαμηνές σου...με τους ''παρακατιανούς'''να αναλώνεσαι...που τίτλους σπουδών δεν είχαν να σου επιδείξουν...
Και ξεχώριζες εσύ σε τάξεις τους ανθρώπους...ονόματα τους έδινες...ταμπέλες τους κολλούσες... 

Πως ήταν μορφωμένος εσύ , πως εγινότανε, μια παρακατιανή να αγαπήσεις...?
Δεν ήταν μορφωμένη όλοι σου λέγανε κι εσύ το μονοπάτι αυτό απέφευγες να ακολουθήσεις...
Ποτέ σου δεν φαντάστηκες την πίκρα , την απογοήτευση και τον σκληρό απανθρωπισμό...μέσα πολλές φορές...στους από την κοινωνία παραδεχτά...'''των μορφωμένων '''πως θα συναντούσες...
Ήρθε μονάχος σου στο δίλλημμα πολλές στιγμές, να αναρωτηθείς, να αναλύσεις, μορφωμένος τι σημαίνει...
Κανείς δεν υποτίμησε τον κόπο σου και την προσπάθεια , βελτίωση, σπουδές στον εαυτό σου να προσφέρεις...
Είναι οι ίδιες οι σπουδές , που τον χαραχτήρα σου θα  σμιλέψουν...ή στέρφες γνώσεις μοναχά σε σένα θα προσφέρυν ?
Θα γίνεις γνώστης και σοφός, σε θεωρείες αποδεδειγμένες, απ' τους σοφούς, τους επιστήμονες και τους ερευνητές...μα άνθρωπος με μόρφωση και καλιέργεια θα καταλήξεις ?
Ποιός είναι αυτός που θα μου εγγυηθεί...πως την καλλιέργεια του νου και της ψυχής...εσύ με τις περγαμηνές και μοναχά , θα κατορθώσεις να αποχτήσεις...
Κανείς θαρρώ, σφραγίδα μορφωμένου αληθινά...ποτέ μόνο για τα βιβλία που διάβασες..κανείς δε θα σου δώσει...
Μόνος σου, ολομόναχος...βήμα το βήμα, καθημερινά, τον εαυτό σου στα χέρια σου, σαν εύπλαστο ζυμάρι να ζυμώνεις...
Κοίταξε ολόγυρα και δες, την περηφάνεια στους ανθρώπους να ανταμώσεις...
Την περηφάνεια της αξιοπρέπειας..του αγώνα , της καθαρής ταυτότητας και συμπεριφοράς.... 

Γνώρισα πλήθος  γραμματιζούμενους, πραματευτάδες  μιας κουλτούρας στυγνής και αποστειρωμένης από τη ζωή...
Εφαρμογή , μα και κατάθεση των γνώσεων πολλές φορές εκάμαν...
Μα πάντα εξεχώριζα , ποτέ μου τα παπαγαλάκια, κατάθεση ψυχρή και άνευρη των γνώσεων σαν κάναν, μα εκείνα τα αστέρια τα λαμπερά...που την γνώση και την πείρα τους...πετσί και δέρμα το φορούσαν...
Τι να τα κάνω εγώ τα γράμματα τσουβάλι κι αν εκουβαλούσες...αν αυτά δεν εκατόρθωσαν άνθρωπο να σε κάνουν...
Μεγάλωσες, ωρίμασες, αμφιταλαντεύεσαι και πρέπει να διαλέξεις...
Με ποιούς θα πας, ποιανών μεριά θα ακολουθήσεις...ποιούς για μορφωμένους μέσα σου, εσύ θα κατατάξεις...  
Είναι αυτοί που επίδειξη ανόητη , ματαιόδοξη, υπερφίαλη και οπισθοδρομική...μπροστά σου σου προτάσσουν ...αν θες να είσαι του συρμού ή τον κατάλογο ψυχής, με τους δικούς σου που σου ακουμπούν...καλλιεργημένους θα διαλέξεις ?
Μεγάλωσες κι ωρίμασες...μην το ξεχνάς...ο χρόνος σου ζητά...και σε πιέζει....

 Κείμενο- Οι Μορφωμένοι μου Άνθρωποι
Σοφία Θεοδοσιάδη - Εκπαιδευτικός.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

"Αυτός είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος, έχει πάει Πανεπιστήμιο..."

Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε πράξεις και να ακούμε απόψεις κάθε άλλο παρά "καλλιεργημένες" από άτομα που η νεοελληνική λογική τα έχει κατατάξει με περίσσια ευκολία στην ελίτ της μορφωτικής πυραμίδας. 

Μερικές συμβουλές που έγραψε το 1886 σε ένα γράμμα ένας νέος 25 χρονών προς τον 28χρονο αδερφό του. Ο τελευταίος, όντας ζωγράφος, είχε αρχίσει να συγχρωτιζεται με ακαδημαϊκούς και με διανοούμενους, εκφράζοντας την αμηχανία του προς τον μικρότερο του αδερφό, τον Αντόν, για το πώς θα καταφέρει να σταθεί επάξια ανάμεσα σε ανθρώπους ξεχωριστούς. 
Μεταξύ άλλων, οι απαντήσεις που πήρε, ανέφεραν τα εξής:

1. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την προσωπικότητα και την ύπαρξη κάθε ανθρώπου αδιακρίτως και γι' αυτό το λόγο υπάρχουν πάντα άνθρωποι ευγενικοί κι εξυπηρετικοί που είναι έτοιμοι να προσφέρουν στους υπολοίπους. 
2. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν δείχνουν συμπάθεια μονάχα απέναντι στους επαίτες και τις γάτες. Η καρδιά τους πονάει, ακόμη και για όλα εκείνα που δεν μπορούν να δουν τα μάτια τους. Μένουν ξάγρυπνοι δουλεύοντας προκειμένου να βοηθήσουν τον τάδε, να πληρώσουν για τα δίδακτρα του αδερφού τους στο πανεπιστήμιο, για να αγοράσουν ρούχα στη μητέρα τους. 

klimbim2014.wordpress.com

3. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι είναι ειλικρινείς. Δεν λένε ψέματα ούτε για τα πλέον ασήμαντα πράγματα. Ένα ψέμα αποτελεί προσβολή γι' αυτόν που το ακούει, καθώς τον τοποθετεί σε δυσμενέστερη θέση στα μάτια εκείνου που το εκστομίζει. Επίσης, δεν ποζάρουν και γενικότερα όταν βρίσκονται στο δρόμο συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συμπεριφέρονται όταν βρίσκονται στο σπίτι τους. Σέβονται την ακοή των συνανθρώπων τους: προτιμούν τη σιωπή από τη φλυαρία. 
4. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν δυσφημίζουν τον ευατό τους προκειμένου να αποκομίσουν τη συμπόνοια των άλλων. Δεν λένε "με έχουν παρεξηγήσει" ή "έχω καταντήσει δεύτερης διαλογής", διότι κάτι τέτοιο είναι φθηνό, ψεύτικο και χυδαίο.
5. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν ενδιαφέρονται για όλα εκείνα τα ψεύτικα διαμάντια, όπως είναι λόγου χάρη η γνωριμία με μια διασημότητα, η χειραψία με τον τάδε αναγνωρισμένο άνθρωπο, η αναγνώριση από τους πάντες όταν μπαίνουν σε μία ταβέρνα. Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος προτιμά να μένει στην αφάνεια ανάμεσα στο πλήθος, αποφεύγει τη διαφήμιση. Κι όπως είπε και ο Κριλόβ, "ένα άδειο βαρέλι δημιουργεί πολύ μεγαλύτερη ηχώ από ένα αντίστοιχο γεμάτο."

6. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι, αν διαθέτουν κάποιο ταλέντο, φροντίζουν να το σέβονται. Θα θυσιάσουν υπέρ αυτού, την ανάγκη για ξεκούραση, τη θέληση για τις γυναίκες, το κρασί, τη ροπή προς τη ματαιοδοξία.
7. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι, αναπτύσσουν όσο περισσότερο μπορούν την αισθητική τους. Δεν κοιμούνται με τα ρούχα τους, δεν αφήνουν τα σκοτωμένα έντομα στον τοίχο, δεν αναπνέουν "μπαγιάτικο" αέρα, δεν περπατούν πάνω σε ένα πάτωμα όπου κάποιοι έχουν προηγουμένως φτύσει, δεν μαγειρεύουν το φαγητό τους πάνω σε μια σόμπα πετρελαίου. Προσπαθούν να εξευγενίσουν τα σεξουαλικά τους ένστικτα. Δεν επιζητούν απλώς μια γυναίκα που θα τους συντροφεύει στο κρεβάτι. Δεν πίνουν βότκα καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Κρατούν το μυαλό τους υγιές, μέσα στο εξίσου υγιές τους σώμα. 
Το ξενικό επίθετο του νέου αυτού, που ενδεχομένως μπορεί να σταθεί αρωγός στην επανατοποθέτησή μας απέναντι στη μόρφωση και την καλλιέργεια, ήταν Τσέχωφ.
ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ΠΗΓΗ : Ντίνος Ρητινιώτης.

provocateur.gr

Η Ψυχή....

Η ψυχή είναι σαν μια πόλη, πίστεψε με. Έχει πολλά παράθυρα, για να μπορείς να κοιτάς τα αξιοθέατα της. Μ’ αρέσει να κάθομαι και να περνώ ώρες ατέλειωτες, κοιτώντας την θεά. Μερικά τζάμια είναι σπασμένα και πρέπει να προσέχεις μην κοπείς, μα όπως και να ‘χει λατρεύω να αφήνω το βλέμμα μου, να χάνεται στην μεγαλοπρέπεια αν και κάποιες φορές δίπλα απ’ τα όμορφα τοπία και τους κήπους με τα συναισθήματα, βλέπεις σκουπίδια, υπολείμματα της ανθρώπινης φύσης που ίσως αν προσπαθήσεις να καθαριστούν. Μα θέλει κόπο…
Μια ψυχή πρέπει να είναι πάντα καθαρή και αν δεν είναι πρέπει να βρίσκει εκείνο τον λόγο που θα την κάνει να θέλει να καθαρίσει. Γιατί είναι ωραίο από τα παράθυρα της να φαίνεται μονάχα η ομορφιά. Σαν κάθε πόλη έτσι και η ψυχή, έχει έναν ουρανό. Λάμπει, συννεφιάζει, ξεσπά, ανάλογα με το τι η καρδιά σου ορίζει. Μα ξέρεις κάτι, κάποιες φορές το χρώμα του ουρανού είναι αυτό που τα μάτια μπορούν να αντέξουν να δουν και όχι αυτό που ο ουρανός επέλεξε να φορέσει 
Βlog ''' Οι Κρυφές μου Σκέψεις '''.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Στη ''Φωνή Της Σιγής'' που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το "Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων", ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα "Senzar"-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την

 Ψυχή σαν Πεταλούδα..

"Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας,
η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί μες
το πηχτό λάδι. Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία
να αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό,
θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara
(η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)
Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές! Παρατήρησε πως περιπλανιούνται
πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα τηs ανθρώπινης ζωής,
πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες,
πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα.
(Φωνή της σιγής, σελ. 19, εκδ. Θεοσοφική Εταιρία)"

Πηγές πληροφοριών
- Λεξικό των Συμβόλων, Τζ. Κούπερ, Πύρινος Κόσμος.
- Η Φωνή της Σιγής, Ε.Π.Μπ.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

«Δεν υπάρχει ψυχή, όλα πηγάζουν από τον εγκέφαλο» λέει ο κορυφαίος Έλληνας νευροεπιστήμονας Γιώργος Παξινός

Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν την ψευδαίσθηση πως υπάρχει ψυχή, αφού όλα -και τα συναισθήματα- προέρχονται και ελέγχονται από τον εγκέφαλο, λέει σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό & Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κορυφαίος Έλληνας νευροεπιστήμων της διασποράς Γιώργος Παξινός.
Αρνείται ότι υπάρχει καν ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο, δηλώνει άθεος και φανατικός ποδηλάτης, ενώ τονίζει ότι η θέση της Ελλάδας πρέπει να είναι στην Ευρώπη.

O Γιώργος Παξινός είναι μέλος (αντεπιστέλλον) της Ακαδημίας Αθηνών από το 2012 και της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών από το 2009. Είναι διεθνώς γνωστός και πολυβραβευμένος για τη συμβολή του στη νευροανατομία και στη χαρτογράφηση του εγκεφάλου του ανθρώπου και των ζώων. Τα συγγράμματά του και οι έρευνές του έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην καταπολέμηση νευροεκφυλιστικών παθήσεων όπως το Πάρκινσον και το Αλτσχάιμερ.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1944 και μετά το γυμνάσιο έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και μετά πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά. Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο πανεπιστήμιο Γιέηλ των ΗΠΑ, από το 1974 μετακινήθηκε μόνιμα στην Αυστραλία, όπου μέχρι σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ και βασικός ερευνητής-επικεφαλής ομάδας στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας (Neuroscience Research Australia).
Αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Αθήνα (στις 22 Μαϊου θα μιλήσει σε εκδήλωση του Aegean College μεθέμα «Εγκέφαλος, Συμπεριφορά, Εξέλιξη») και το ΑΠΕ-ΜΠΕ είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του. Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:

- Υπάρχει τελικά ψυχή και τι εννοούμε σήμερα με αυτό τον όρο, υπό το φως των σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων;

Η μεγάλη πλειονότητα των νευροεπιστημόνων δεν θεωρεί ότι χρειάζεται ο όρος «ψυχή». Δεν θεωρούν ότι υπάρχει "φάντασμα μέσα στη μηχανή", στον οργανισμό μας. Η ψυχολογία έχασε την ψυχή της το 1930, όταν οι ψυχολόγοι (σ.σ. οι μπιχεβιοριστές) σταμάτησαν να μιλάνε για ψυχή και άρχισαν να μιλάνε για συμπεριφορά, για ερέθισμα-αντίδραση.
Σήμερα πια ο ψυχολόγος δεν χρειάζεται να επικαλεσθεί τον όρο «ψυχή» για να δουλέψει με έναν ασθενή που έχει μία φοβία, μια κατάθλιψη, μια έμμονη ιδέα. Βέβαια, δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ψυχή. Αρκείσαι να πεις ότι δεν υπάρχει κάποια ένδειξη γι' αυτήν και ότι δεν χρειάζεσαι να την επικαλεσθείς για να κάνεις τη δουλειά σου ως ψυχολόγος. Βέβαια, η ευθύνη της απόδειξης δεν είναι δικιά μου, αλλά εκείνου που ισχυρίζεται ότι υπάρχει ψυχή.
-Είναι ξεπερασμένο αυτό που πιστεύει ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος τοποθετεί τα συναισθήματα στην καρδιά του; Είναι πια ξεκάθαρο για τους επιστήμονες ότι όλα τα συναισθήματα, από τα πιο αρνητικά (μίσος) έως τα πιο θετικά (αγάπη-έρωτας), εδράζονται στον εγκέφαλο-νου και δεν έχουν καμιά σχέση με την καρδιά;

Οι καρδιοχειρουργοί έδειξαν ότι αν ένας άνδρας κάνει μεταμόσχευση καρδιάς, μετά δεν αγαπά τη γυναίκα του πεθαμένου. Βέβαια, ο εγκέφαλος δεν κάνει ταχυπαλμία, όταν η αγαπημένη μας μάς φιλά, ενώ η καρδιά κάνει ταχυπαλμία. Όμως η καρδιά μας είναι ο σκλάβος του εγκεφάλου, ο οποίος την κατευθύνει.
-Έχει εντοπισθεί κάποιο «κύκλωμα» στον ανθρώπινο εγκέφαλο, που να μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας άνθρωπος ξαφνικά μετατρέπεται σε εγκληματία;
Έχω μελετήσει την επιθετικότητα από τότε που ήμουν στο Γιέηλ. Η γάτα συνήθως δεν σκοτώνει αρουραίους, αλλά μόνο ποντικούς. Εντούτοις μπορείς να την κάνεις να επιτεθεί σε έναν αρουραίο, αν της ερεθίσεις ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου, στον υποθάλαμο, που έχει να κάνει με την επιθετικότητα. Φαίνεται πως υπάρχουν αδρανή συστήματα μέσα στον εγκέφαλο, που μπορούν να ενεργοποιηθούν τεχνητά μέσω ηλεκτρικού ρεύματος.
-Μπορούν, αντίστροφα, να ξεριζωθούν από τον ανθρώπινο εγκέφαλο οι εγκληματικές τάσεις;
Ακριβώς αυτό προσπαθούσα στο Γιέηλ: να κάνω μια γάτα να μην σκοτώνει ποντίκια. Πράγματι, βρήκαμε μια εγκεφαλική περιοχή, στον θάλαμο, που αν την ερέθιζες με ηλεκτρικό ρεύμα, τότε σταματούσες την επιθετικότητά της γάτας. Άρα πρέπει να υπάρχουν συστήματα στον εγκέφαλο, που είτε βοηθούν, είτε καταστέλλουν την επιθετικότητα. Δεν μπορεί, έτσι, να αποκλείσει κανείς ότι στο μέλλον θα βρεθεί κάποια χημική ουσία που θα καταστέλλει τις επιθετικές τάσεις.

-Πόσο μοιάζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τον εγκέφαλο των ζώων; Είμασθε καταδικασμένοι να έχουμε επιθετικά ζωικά ένστικτα;
Δεν έχω βρει ανατομικές διαφορές μεταξύ του εγκεφάλου του ανθρώπου και των πιθήκων. Είναι βέβαια επικίνδυνο να βγάλει κανείς συμπεράσματα από αυτές τις ομοιότητες. Ίσως θα είναι κάποτε εφικτό να ελεγχθεί περισσότερο το ζωικό στοιχείο στον άνθρωπο, αλλά δεν ξέρω πόσο επιθυμητό θα ήταν αυτό. Μπορεί να έχουμε ακόμη ένα μεγάλο μέρος από τον εγκέφαλο των ερπετών, αλλά το ερώτημα είναι τι μπορούμε να χάσουμε, αν τον καταστείλουμε. Πάντως κάτι χρειάζεται να γίνει με την επιθετικότητα, γιατί οι άνθρωποι σκοτώνονται για τόσες αιτίες, όπως φυλετικές ή θρησκευτικές. Περισσότερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα του Θεού, παρά του Διαβόλου.
-Είναι αυτό που λέμε «συνείδηση» το μεγαλύτερο μυστήριο για τους νευροεπιστήμονες ή υπάρχει κάτι ακόμη πιο μυστηριώδες;
Κανείς δεν έχει δώσει ακόμη τον κατάλληλο ορισμό, αλλά όλοι μας ζούμε χωρίς καν να ξέρουμε τι είναι η συνείδηση. Εγώ ως μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρώ ότι η ανθρωπότητα πρέπει να έχει το «γνώθι σ αυτόν», να καταλάβει ο άνθρωπος ποιος είναι. Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ πέρα.

-Πιστεύετε ότι υπάρχει Θεός; Είναι δυνατό να εξηγήσει κανείς τα θαύματα του νου καθαρά εξελικτικά, χωρίς να ανατρέξει σε έναν θεϊκό Νου-Δημιουργό;
Είμαι άθεος. Ο Θεός δεν χρειάζεται καθόλου για να αντιληφθείς τι συμβαίνει στον εγκέφαλο. Δεν κάνω προσευχές για να έχω επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά κάνω πειράματα. Ασφαλώς δεν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν υπάρχει Θεός. Υπάρχουν λίγοι θρησκευόμενοι νευροεπιστήμονες και τελικά μπορεί αυτοί να έχουν δίκιο. Όμως εγώ δεν έχω δει καμία ένδειξη του Θεού.
-Πιστεύετε πράγματι πως δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο; Τότε όμως ποιος μέσα μας παίρνει τις αποφάσεις, π.χ. να κόψει το τσιγάρο ή να επενδύσει σε αυτήν την μετοχή και όχι στην άλλη;

Ο νους είναι η ενέργεια των νευρώνων. Και, σαν τη Βουλή των Ελλήνων, κάθε νευρώνας λέει το δικό του και κάποιος νικάει στο τέλος. Στο συναισθηματικό πεδίο, π.χ. στην αγάπη, δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δεν μπορείς να κατευθύνεις τα συναισθήματά σου με τη θέλησή σου. Για άλλα θέματα, πέρα από τα συναισθήματα, είναι δυσκολότερο να αποδείξει κανείς ότι επίσης δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις πως θα πας να δεις αυτή την ταινία και όχι την άλλη, όμως στην πραγματικότητα ο εγκέφαλός σου έχει αποφασίσει από πριν και σε ενημερώνει. Οι αποφάσεις σου είναι θέμα νευρώνων. Δεν είσαι παρά ένας φελλός πάνω στα κύματα του εγκεφάλου και όχι το ίδιο το κύμα.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Κάθε στιγμή να ζεις του Κόσμου.- Γιώργος Κιμούλης.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

( Τρελό κορίτσι, του W. B. Yeats, μτφ. Σπ. Ηλιόπουλος)

Εκείνο το τρελό κορίτσι που αυτοσχεδιάζει τη μουσική του
Την ποίησή του, χορεύοντας στην ακροθαλασσιά
Με την ψυχή του τώρα διχασμένη
Και σκαρφαλώνει, πέφτει, δίχως να ξέρει πού…
Με γόνατο σπασμένο, η κόρη αυτή, δηλώνω εγώ
Είναι κάτι ωραίο και υψηλό, κάτι
Ηρωικά χαμένο που ηρωικά έχει βρεθεί.

Δεν έχει σημασία ποια συμφορά το βρήκε
Την τύλιξε μια μουσική απελπισμένη
Και τυλιγμένη, τυλιγμένη μες στο θρίαμβό της
Εκεί που στοίβαζαν δεμάτια και καλάθια
Έβγαλε μια φωνή παράξενη, τραγουδιστή:
«Ω θάλασσα που θάλασσα ποθείς, θάλασσα πεινασμένη».

(Ουίλιαμ Μπ. Γέιτς, Μυθολογίες και οράματα)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Το συγκεκριμένο ποίημα ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς , το έγραψε για την αγαπημένη του Μοντ Γκον  θρηνώντας το γεγονός ότι δε μπορούσε να της δώσει αυτό που πίστευε ότι η ίδια επιθυμούσε. Της είπε: «Έχω κάτι άλλο να σου δώσω, αλλά ίσως δεν το θέλεις»..
..και έγραψε τα εξής:
                                      Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου....
 

«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Τα άσπρα Πουλιά, ερωτικό ποίημα του Ουίλιαμ Γέιτς...

Θά ‘θελα νά ‘μασταν, αγαπημένη μου, άσπρα πουλιά επάνω στον αφρό της θάλασσας!
Τη φλόγα του μετεωρίτη ν’ αποφεύγαμε προτού να ξεθωριάσει και χαθεί,
Κι η φλόγα του γαλάζιου άστρου, του εσπερινού, κρεμάμενη στο χείλος τ’ ουρανού,
Έχει ξυπνήσει στις καρδιές μας, αγαπημένη μου, μια θλίψη που ίσως δε θα σβήσει.
Μια αφύπνιση έρχεται απ’ εκείνους τους ονειροπόλους,  μες στη δροσιά, το κρίνο και το ρόδο,
Ω, μην ονειρεύεσαι, αγαπημένη μου, για κείνους, τη φλόγα του μετεωρίτη που χάνεται,
Ή τη φλόγα τ’ άστρου του γαλάζιου, π’ αργεί να σμίξει με τη δροσιά που πέφτει
Γιατί θα τό’ θελα να μεταμορφωνόμασταν σ’ άσπρα πουλιά επάνω στον περιπλανώμενο αφρό: Εγώ κι εσύ!
Την σκέψη μου σφυροκοπούν αμέτρητα νησιά, και Δαναών ακρογιαλιές πολλές,
Όπου ο Χρόνος σίγουρα θα μας ξεχνούσε, κι η λύπη δε θα μας πλησίαζε άλλο πια.
Σε λίγο μακριά απ’ το ρόδο και το κρίνο δεν θα μπορούσαμε ν’ αντέξουμε τις φλόγες.
‘Ασπρα πουλιά να είμασταν, αγαπημένη μου, επάνω στον αφρό της θάλασσας να πλέαμε!

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Άσπρα πουλιά - Μανώλης Λιδάκης

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη. 

 

Ο Ιρλανδός ποιητής Γουί­λιαμ Μπάτλερ Γέιτς (William Butler Yeats 1865-1939) ίδρυσε το Ιρλαν­δικό Εθνικό Θέατρο στο Δουβλίνο. Στα έργα του επεξεργάστηκε τον αρχαίο ιρλανδικό μυστικισμό και την κέλτικη μυθολογία, δημιουργώντας μια εθνική ιρλανδική μυστικιστική ποίηση. Το 1923 τιμήθη­κε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.

Read more: http://www.egolpion.com/william_yeats.el.aspx#ixzz3sOUyvjb4

 Βικιπαίδεια

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,