Πόσες Αλήθειες Θάφτηκαν........
Πόσες αλήθειες θάφτηκαν στ' αλήθεια, επάνω στην καθυστέρηση και στο βωμό του εγω'ι'σμού σου?
Πόσα σ'αγαπώ ανείπωτα παγιδεύτηκαν, επάνω στα πλοκάμια.. της άσκοπης αυτής.. της ανασφάλειάς σου ....
Χάθηκαν μέρες ..μήνες... χρόνια... χρόνια άτολμα...χρόνια μισά...χρόνια συγκρατημένα...
Μα είναι η ζωή συγκράτηση θαρρείς...ή μήπως το δρόμο εσύ της τόλμης πρέπει μόνος να επιλέξεις...?
Σάμπως και δεν την έπαθες τόσες φορές ?
Σχεδίαζες...υπολόγιζες και νόμιζες...σε τάξη προσπαθούσες ...τα συναισθήματα να βάλεις...
Μα δεν ειν' τα συναισθήματα χαρτιά...να τα ταχτοποιήσεις...
Αυτά δεν είναι αριθμοί σε πράξεις να αραδιάσεις...
Ποτέ σου δεν εβιάστηκες...τα όμορφα τα λόγια και τις σκέψεις σου...στην ώρα τους να προλάβεις, εσύ να καταθέσεις...
Ζόρι τρανό σου εφαινότανε...το πέπλο της καρδιάς να το τραβήξεις...κι έτσι ξέσκεπος να βγείς να περπατήσεις...
Κι επερπάταγες εκεί σε μονοπάτια δύσβατα...πάντα κουκουλωμένος...
Στον ήλιο εφοβόσουνα το πρόσωπο να εκθέσεις...
Ανέβαλες ...ανέβαλες...το αύριο παρέα πάντα εκουβαλούσες...
Και έφυγε το αύριο...επέταξε ένα πρωί...χωρίς και να το καταλάβεις...
Έμεινες τώρα να κρατάς και να μετράς...τα τόσα σ' αγαπώ...που ήθελες και δεν φώναξες...
Δε βιάστηκες...ανυποψίαστος παρέμενες...αμπαρωμένος στον εγω'ι'σμό ...πως στα χέρια σου, την ψυχή του άλλου κουβαλούσες.....
Μα οι ψυχές πουλιά είναι πετούμενα και ελεύθερα πετούν...
Δεν ζούνε μέσα σε κλουβιά...και η φαντασία σου σε πρόδωσε..διχτάτορας σαν νόμισες ψυχών εσύ πως είσαι...
Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου