''Σημεία εκφυλισμού''...Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Σημεία εκφυλισμού..κατάπτωσης των αξιών..
σκοταδισμού σημεία ενίοτε..
συλλήβδην δε χωρά σαφώς..αφορισμός
στης εκκλησίας τα κιτάπια..
μα χάνονται τα ψήγματα εκείνων των αληθινών φωνών..
επικρατεί η φτήνεια ιδεών..
Μια ρήση μοναχά σοφή..πολύτιμη
αλήθεια αξεπέραστη ..η φράση ετούτη 
του Κορνήλιου Καστοριάδη:

<< Δεν ημπορούμε να χωρίσουμε την εκπαίδευση 
από την συνολική και συλλογική κατάσταση>>.

Κατάσταση λοιπόν εκπτώσεως πολιτισμού..
κατάσταση ευτελισμού..και άγνοιας..
παράνοια στην καθημερινότητα..
ανύπαρκτη δημοκρατίας έκφραση στην τέχνη..
λάσπες και χρώμα μαύρο του σκοταδισμού..
γεμίζει το ωραίον..
Ναι..ναι αυτή είναι η εκδήλωση ντροπής..
ιερωμένων που αφελώς πρεσβεύουνε αγάπη ''γιαλαντζί''..
και με λιβανιστήρια ..θυμιατά..
οχλαγοή κι αλαλαγμούς..
επιχειρούν για να παράξουνε πολιτισμό..
καθώς εκείνος ο απλός..ο δημοκρατικός..
της ελευθερίας της έκφρασης ο πολιτισμός..
επίσκεψη στη θύρα του μυαλού..
αυτών των ανεγκέφαλων..ποτέ δεν έχει κάνει..
όλοι θα καταλάβατε ..για ποίες γελοιότητες μιλώ..
ένα άγαλμα..μια αναπαράσταση..
ξεγύμνωσαν για άλλη μια φορά..
την έλλειψη παιδείας..
όχλου (ευτυχώς) κι όχι ενός ολόκληρου λαού..
Πως να τους σεβαστείς λοιπόν..ετούτους τους αχρείους..
όταν στ' αυτιά μας ηχεί ακόμα ετούτη η προγονική ρήση:

<< Αἰδοῦς παρά πᾶσιν ἄξιος ἔσει, ἐάν πρῶτος ἄρξῃ σεαυτόν αἰδεῖσθαι:>>
( Θεόκριτος)

Αξιοσέβαστος ( άξιος σεβασμού ) θα είσαι από τους άλλους ,
αν εσύ πρώτος αρχίσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου..
 Πολύτιμο εργαλείο η Παιδεία στα χέρια των λαών..
πολύτιμη και η μόρφωση και ο κοινός ο νους..
στα απλά..στα καθημερινά..
εκεί όπου γεννιέται του πολιτισμού η εμορφάδα..

Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός..




( ευχαριστώ για το πολύτιμο βίντεο Νικόλα Δάβιε !!!)
...................................................................................................................................................................

''απελπισμένες οι ψυχές τους''...Σοφίας Θεοδοσιάδη

Eίναι κάτι αγάπες αλλιώτικες..
απ' το Θεό σταλμένες..
ξέρουν τα χρόνια και το χρόνο να αψηφούν..
ξέρουν τις δυσκολίες να αντέχουν..
ανιδιοτελείς..διάφανες..ξεκάθαρες..
το ''ύπουλο'' το ξέγραψαν από το λεξιλόγιό τους..
μάχονται τους ανέμους..
τα σκουπίδια καίνε και σκορπούν μες στις ''χωματερές''
 όντας πληθαίνουνε οι πεινασμένες οι φωνές...
άτακτα σμήνη μοιάζουνε πουλιών..
που κυνηγοί τους ντουφεκάνε...
έρμαια της εικόνας τους..
είναι  εκείνες οι απελπισμένες οι ψυχές...
της κλειδαρότρυπας του έρωτα των ξένων...
σε ουράνιο θόλο εξεχύθηκαν..
ψυχές..όμοιες με πεταλούδες σε χορό..
τρελλός χορός..ο ύστατος..
απέλπιδας προσπάθειας..
φτερά να μοιάζουν μεταξένια..
της πεινασμένης τους ανάγκης να χορτάσουνε
είν' η νυχτιά που τους πηγαίνει..
στενό το φόρεμα..το χρώμα στα φτερά
κουρελιασμένο..κρυψίνοιας πανωφόρι..
αιώνες τώρα μες στα σωθικά
της σύντομης ζωής τους..
είναι που θέλαν πεταλούδες να γεννούν..
μα παραμείναν κάμπιες...
είδαν τα μάτια μου..αλυχτισμένα λες σκυλιά..
για να μιμούνται πεταλούδες...
γυναίκες ανοργασμικές..φαντάσματα της νύχτας..
αρπαχτικά ανούσιων..κλεμμένων των ερώτων..
ευκολοφορεμένες..στα εύκολα τα σ' αγαπώ...
δε μπαίνουν μες στο τρένο σας..
δεν μπαίνoυν σε χορό του σκοταδιού..
οι αληθινοί οι εραστές..
τους συναρπάζει η μέρα..
είν' όλα φωτισμένα εκεί αληθινά..
πετάει με τη λάμψη της..
στου Καιάδα τις χαράδρες...
τις ύπουλες..τις βρώμικες..
τις στολισμένες με χρυσόσκονη 
αρπαχτικές ψυχές σας...
καθώς γεννιέται ο οίκτος...

''απελπισμένες οι ψυχές τους''- Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

............................................................................................................

''ευχολογώντας''..............

Λατρεμένη μου μορφή ευχαριστώ 

Ευχαριστώ την ζωή που σε έχει καλά

Ευχαριστώ την τύχη μου που σε έφερε  κοντά μου  

να γονατίζει η ψυχή μου κάθε μέρα στο μεγαλείο σου

Ευχαριστώ για το γέλιο σου.. 
που γεμίζει μελωδία τα αυτιά μου

Ευχαριστώ που υπάρχεις αγάπη μου γλυκειά

Καλή χρονιά ψυχή μου..
να χαίρεσαι τα μπουμπούκια σου

Να είναι ο καινούργιος χρόνος
 μια αγκαλιά ζεστή και λουλουδιασμένη

Ας είναι η καρδιά μου το τυχερό σου πέταλο...
σε λατρεύω ....

nikos Davios 31/12/2017.

..................................................................................................................................

''το δέντρο της ζωής αγάπησα''.....Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Αμάραντο..βαθιές οι ρίζες φυτεμένες μέσα μας..
το δέντρο της ζωής που αγαπήσαμε..
η φύτρα των γονιών..των γεννητόρων μας ο σπόρος..
χαρά τα αμέτρητα κλαριά που ξεφυτρώσανε..
σε δυνατό κορμό αλύγιστο σε ανέμους..
ο ίσκιος τους μας σκέπαζε ζεστά και δροσερά..
οι ρίζες τους καρνάγιο που απαγκιάζανε ανησυχίες και φόβος..
Μοιραία η σκέψη θα στραφεί..στων απολογισμών το μέτρημα..
 στο κατευώδιο του χρόνου..
του χρόνου που εγκλωβίσαμε εγωιστικά..
σε ανθρώπινα κουτάκια..μοιραία ξανά 
θα περπατήσουμε μες στο περβόλι του..
που ριζωμένο στέκονταν το δέντρο της ζωής μας..
δροσιά αναζήτησης στης ξηρασίας τα χρόνια μας..
πουλιά καθήμενα στα πράσινα..
στα δροσερά κλαριά του..
που γέμιζαν τα πρωινά..οι γνώριμες φωνές τους.. 
πόσες στ' αλήθεια οι φορές που εκαρπίσανε
οι ξωτικοί του οι καρποί..στόχων και ευφορίας..
πόσα πετρώματα πολύτιμα μας φανερώθηκαν
κρυμμένα μες στ' αφράτο χώμα των ριζών του..? 
ξεράθηκαν τα φύλλα του..επέσαν καταγής..
και τα κλαριά του ρόζους γέμισαν..
αρρώστησε η ικμάδα τους..έπαψε να ανθεί..
μα οι ρίζες στερεωμένες καταγής..
την πτώση τους αρνούνται...όντας η ρίζα κόβεται με μιας..
γονιών..πολύτιμων των αδελφών.. στην καταιγίδα του θανάτου..
 οι ρίζες μας και τα παράριζα..στο χώμα καρτερούν..
η θλίψη απόψε ετριγύρναγε..δεν κατοικεί στην κάμαρα..
καινούριος χρόνος μας ανέτειλε..
τις ρίζες θα ηλιάσει..θα τις θρέψει..
το δέντρο μας θα στέκει εμπρός..
ολόρθο λες..στητό σαν γέρο- πλάτανος
άνθια θα καρτερεί τις Άνοιξες..πυκνές τις φυλωσσιές..
είναι η συνέχεια εκείνης της ζωής..
''γεωργοί'' εσείς..και φυτευτές..
το μπόλιασμα αφήσατε επάνω εις τη γης..

''το δέντρο της ζωής αγάπησα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

<< θέλω να σου μιλήσω 
για χαμένες πατρίδες αλλοτινές..
προτού γενούν κι εκείνες 
παραμύθια και θύμησες μακρινές...>>

............................................................................................................

''για να ξορκίζεις το κακό' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

Κι αν..«Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ’ ένα ράσο τυλιγμένοι». 
υπόσχεση αιώνες τώρα στέλνουν να ξορκίσουν το κακό..
κι αν στο κατώφλι του σπιτιού οι κόκκινοι οι σπόροι 
ενός ροδιού..βάφουνε κόκκινο το όνειρο..
σκορπούν ευδαιμονίας υπόσχεσης σκοπό..
εσύ ακόμα ζωντανός..παλεύεις..ονειρεύεσαι..
μετράς τα χρόνια που ευδοκιμήσανε..
τα χρόνια που οι σπόροι σε γελάσαν..μαραθήκαν..
στέκεις ολόρθος με την τρίαινα..μάχεσαι τον καιρό...
μα μες στο νου η φωνή του πάππου σου ακόμα τριγυρνά..
αλησμόνητα ζητώντας σου..το ''αίνιγμα'' να λύσεις..
αν πρόλαβες..αν εξετύλιξες το ράσο με τους σπόρους του..
που απλόχερα κι άλλοτε τσιγγουνεύοντας..
 άπλωνε ο χρόνος  με τις μοίρες στα σκαλιά σου...

Μην ξεχαστείς να κρακελάρεις ένα ρόδο στο πορτόθυρο. 
 « Ευτυχισμένος να 'ναι ο χρόνος ο καινούριος σου!»

''για να ξορκίζεις το κακό'' -  Σοφίας Θεοδοσιάδη.

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

.............................................................................................................

# Να 'μουνα η περικοκλάδα σου #

Να 'μουνα η περικοκλάδα σου..
να 'σουν ο τοίχος ο παλιός σ' αρχοντικό..
στης ώχρας του το χρώμα..
να σκαρφαλώνω τρυφερά σαν άγγιγμα ψυχής..
τα φύλλα μου στολίδι σου..
γύρα απ' της πόρτας σου τ' αρχοντικού..
να νιώθεις το το άγγιγμα..
να μην πονούνε τα κλαδιά..
την ακριβή σου τη βαφή..
μην ξεφλουδίζει ο τοίχος..
να σκαρφαλώνω..να στηρίζομαι..
να μη φοβούμαι το βοριά..
τους κάτασπρους Χειμώνες..
να κοκκινίζουνε τα μελαγχολικά Φθινόπωρα
τα φύλλα μου..μα πάλι ν' αναστιούνται ..
μέσα στις Άνοιξες να πλέκουνε..
συμπλέγματα του έρωτα..τσ' αγάπης..
γερά τα κρατημένα τα κλαδιά..
να σκαρφαλώνουνε νικώντας τη..
του χρόνου την αψάδα..
όντας διαβαίνουν οι περαστικοί..
να σκέφτουνται..να καμαρώνουνε..
πόσο αγαπήθηκαν τα δυο..
ο τοίχος και η περικοκλάδα του..
σε ένα σφιχταγκάλιασμα αιώνιο..
στις μυρουδιές της θύμησης..
στων χρόνων τις αιώρες..

 

 # Να 'μουνα η περικοκλάδα σου # 

σε ποίηση  Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................

♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫

............................................................................................................

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒღ κρυμμένο γράμμα 5 ღƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

Καρδιά μου..
ανθισμένος κήπος το γέλιο σου στη ζωή μου
Ψυχή μου..
έναστρος ουρανός τα μάτια σου στις νυχτιές μου
Νούφαρό μου
στη λίμνη των δακρύων μου υπάρχεις.
Μουσική μου..
τα βιολιά της καρδιάς μου 
φαντάζουν λίγα για τη μελωδία σου
Όνειρό μου..
τους δράκους θα νικήσω..
αρκεί να κερδίσω το φιλί σου
Αγκάθι μου..
Ευχαριστώ...με ευλάβεια ψιθυρίζω στον πόνο σου.

 

Σοφίας Θεοδοσιάδη

24/12/2017  ......................................................................................

...................................................................................................................................................................