↫ τοιχογραφίες ↬

Αν θες στης πολιτείας τα στενά
μακριά απ' τη λοιμική της
μεθύστρα η ομορφιά να αιωρείται
στους δρόμους που επεριδιάβηκες
οι ζωγραφιές που εχάραξες στις γειτονιές
αιώνια να πλανώνται :
''κάψτε τα ξόανα εκειά
που δουλικό υποταγής σε χρίζουν.
αναμεσίς εις τα φωτόδεντρα π' εφύτεψες
εις ένα παλαιών καιρών ..εις το μικρό σου αλωνάκι
στις εξουσίες μην υποταχθείς
σαν ονειρεύεσαι αέναα
μαλαματένιες οι τοιχογραφίες σου
με επιστρώσεις διαδοχικές
φύλλα χρυσού να είναι καλυμμένες''

 ↫ τοιχογραφίες ↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

# μες στου Μαγιού τα χρώματα#

Νιόφυτα φύλλα επέταξαν
τα δέντρα που εθρηνούσανε
του κάμπου τη μαυρίλα
γέμισαν άγρια ρόδα .οι ρεματιές
στα υπόστεγα..χτίζουν φωλιές τα χελιδόνια
πετούν τρελλά στων παρτεριών
γαλάζιες πεταλούδες
κι εσύ απόμεινες να καρτερείς
προσμένεις το καράβι για να ρθεί
με τ' άρμενα ανθισμένα
στη θαλασσοδαρμένη σου ψυχή
μίαν τέτοιαν άνθινη όμορφιά
ροδόνερο σταλάζει....
μες στου Μαγιού τα χρώματα
γλυκά ενθυμείται η ψυχή
σ' είδε να καταφθάνεις
μ' ενα καράβι αλλαργινό
στην πλώρη καθισμένος
σα λιτανεία να περνούν από εμπροστά
τα ονείρατα τα πρώτα..

 # μες στου Μαγιού τα χρώματα # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

↫ μια νύχτα ο έρως ξαφνικά ↬

Άλλαξε χρώμα ο ουρανός
κι ήρθε μια νύχτα ο έρως ξαφνικά
κι εκρύφθη στην καρδιά μου
ξάφνου ο ορίζοντας εστάθη μακρινός
κι ούτε ποτέ του ζήτησα
δείγμα της συμπονιάς του..

Σαν Όνειρο..
ζεστή υπόσχεση η φλογερή ματιά σου
και τόσο γλύκανε η καρδιά
που έδωσε πίστη στη χαρά
κι ύστερα έφερες βροχή
μα έμεινα μόνη να χαμογελώ
κι εσυλλογίστηκα σιγαλινά
εκείνοι ως το μεδούλι που με μούσκεψαν
δεν ήταν ξένοι, μακρινοί
ήταν αγαπημένοι
ερωτεύτηκα..αγάπησα
μα άλλη ψυχή δεν έβλαψα
εξόν απ' τη δική μου...

 ↫ μια νύχτα ο έρως ξαφνικά ↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

↫ κάποιοι θαυμάσιοι..ρομαντικοί↬

 

Και είχα τόσα να σου πω αλλά εσιώπησα
Εφωτογράφιζα
τις λεπτομέρειες του κλειστού σου του φεγγίτη..
κι απ' το παράθυρο..εναγωνίως σου εμήναγα:
''Ήγγικεν γαρ η ώρα .. στιγμή
να ξεκρεμάσεις απ' τα βλέφαρα
της αλαζονείας σου τα πορτραίτα!''
Σπατάλη άσκοπη του νου μου οι παραινέσεις
πάντα κάποιος θα βρίσκεται επιτήδειος
κι η πρώτη έγνοια της ημέρας του
θα 'ναι να ''ξεπουλήσει'' την πραμάτεια του τη σάπια.
Πόσα να κρύψουνε οι τοίχοι πια…


Βαθιά συγκινημένη .............
που ξαπόστασαν οι μοίρες στο κατώφλι μου
του πεπρωμένου μου η ρίζα
μ' έκανε να μείνω έντιμη..κυρία και ευγενής!
Κλείνω τα αυτιά μου εις τις άναρθρες κραυγές..
Υπομονή μικρή Ροδένια μου
θα αλλάξουν οι καιροί να μου το θυμηθείς
και τα σπασμένα όστρακα θα τα ξεβράσει η θάλασσα
η θάλασσα είναι η μάνα μας,δεν τα μασάει τα λόγια της
και γράφει το τραγούδι καθενός
έδωσα αγώνα να ενηλικιωθώ
ήμουν μικρή μια νύμφη χρυσαλλίδα της στιγμής
κι έγινα πεταλούδα και πετώ
μα θα πετάξω πριν με πιάσεις!

 ↫ κάποιοι θαυμάσιοι..ρομαντικοί↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

↫νυχτερινό κρεσέντο ↬

Συγκατοικούσα με το χρόνο μου βουβή
σε έναν κόσμο που βυθίζεται καθημερνά
τολμούσα, ονειρεύομουν..έψαχνα για έναν άνθρωπο
να έχει μιαν άποψιν ρομαντικήν δια την ζωήν
να γνώριζε που ανθούν τ' αγριολούλουδα της νύχτας..........
ένα λουλούδι εγύρεψα..μονάχα ένα λουλούδι.
Στους Παραδείσιους κήπους βρέθηκα
εκείνη τη σημαδεμένη μοιραία νυχτιά
στο δρόμο μου σ' απάντησα, αντάμωμα να γίνει
στο νυχτερινό κρεσέντο μας
τα λόγια σου ήταν μάγεμα
επήρανε μαζί τους την ψυχή μου
μα δε μου το έφερες ποτές το λούλουδο αυτό
κι ας τόσο λαχταρούσα
κι ύστερα χάθηκα στην άβυσσο
κι εκεί που ξεγελάστηκα
εκεί υπάρχω ακόμα!!!

 ↫ νυχτερινό κρεσέντο ↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

↫ ΣΑΝ ΗΛΙΟς ↬ - ( στην κόρη μου - 17/5/2020)

φωτο : Ηλιανή  Θεοδοσιάδη

 

Σαν ήλιος ήρθες στης ζωής μου το στερέωμα
εφώτισες τ' αφώτιστα κελάρια της ψυχής μου.. 
Μια ρίζα εφύτρωσε στη γέννα σου
στο μέρος της καρδιάς μου...
Ένα μωρό..ένα βλέμμα ..ένα χαμόγελο
τον κόσμο μας αλλάζει..
Τι γρήγορα ετράνεψες..και έδεσες κλαρί
πόσο μ' αρέσει να μετρώ..
τα χρόνια σου με ήλιους στην καρδιά μου..
στα πέταλα της άνθησης της νιότης σου
πόσο προσμένω κάθε Άνοιξη
τον νέο τον ανθό σου!!!
Μικρή μου κάποτε θα το θυμάσαι εκεί
νοσταλγικά...............
πόσο πολύ αγαπήθηκαν 
ο κήπος και το ρόδο του
στο μέρος της καρδίας..
ταξίδεψαν το όνειρο στο βλέμμα τους
 μιας Άνοιξης πρωινό ....

''ΣΑΝ ΗΛΙΟς - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
( Στην Ηλιανή μου) 

↫ στο μονοπάτι της καρδιάς↬

Δε φτάσαμε μαζί στο έρημο νησί
μετρήθηκα κι ηύρα εσύ πως λείπεις
εμάζευα άνθια εις τον κήπο της Εδέμ
για να περάσεις καρτερούσα
τα μυρωμένα λούλουδα εκράταα αγκαλιά
τα φύλαγα μην τα μαδήσει ο βοριάς
κι ένα μου δάκρυ εκύλησε αργά
που δεν επρόκανα να σου τα φέρω μόνη..
Λες κι ήσουν θύμηση παλιά
που πάντα την ποθούσα
ίσως της μοίρας μου ήτανε γραφτό
της Άνοιξης τ΄ αγέρι να σε φέρει
τα λόγια σου ήλιοι λαμπεροί
για να φωτίσουν τα αφώτιστα
ερέβη της ψυχής μου
τώρα οι μέρες μου περνούν
κοιτάζοντας στα μάκρη
τώρα στο φως της αρνησιάς
τα λόγια ανθούς που μάδησες
στη θύμηση κακές πληγές μου ανοίγουν..
ούτε κι απόψε θα φανείς
στην εαρινή αυτή βραδιά
μια πίκρα θα ν' χυμένη
κι ένας κρυφός πικρός καημός
το σκοτεινό το βλέμμα μου
θα το γλυκοφιλήσει
μέσα στους κήπους τ' ουρανού
για εσένα θύμηση γλυκειά
τα χείλη μου θα στέλνουν το τραγούδι
ένα θλιμμένο σ' αγαπώ
για να θυμίζει πως το άφησες ζεστό
το νυφικό κρεβάτι!

 ↫ στο μονοπάτι της καρδιάς↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,