↫ στο μονοπάτι της καρδιάς↬

Δε φτάσαμε μαζί στο έρημο νησί
μετρήθηκα κι ηύρα εσύ πως λείπεις
εμάζευα άνθια εις τον κήπο της Εδέμ
για να περάσεις καρτερούσα
τα μυρωμένα λούλουδα εκράταα αγκαλιά
τα φύλαγα μην τα μαδήσει ο βοριάς
κι ένα μου δάκρυ εκύλησε αργά
που δεν επρόκανα να σου τα φέρω μόνη..
Λες κι ήσουν θύμηση παλιά
που πάντα την ποθούσα
ίσως της μοίρας μου ήτανε γραφτό
της Άνοιξης τ΄ αγέρι να σε φέρει
τα λόγια σου ήλιοι λαμπεροί
για να φωτίσουν τα αφώτιστα
ερέβη της ψυχής μου
τώρα οι μέρες μου περνούν
κοιτάζοντας στα μάκρη
τώρα στο φως της αρνησιάς
τα λόγια ανθούς που μάδησες
στη θύμηση κακές πληγές μου ανοίγουν..
ούτε κι απόψε θα φανείς
στην εαρινή αυτή βραδιά
μια πίκρα θα ν' χυμένη
κι ένας κρυφός πικρός καημός
το σκοτεινό το βλέμμα μου
θα το γλυκοφιλήσει
μέσα στους κήπους τ' ουρανού
για εσένα θύμηση γλυκειά
τα χείλη μου θα στέλνουν το τραγούδι
ένα θλιμμένο σ' αγαπώ
για να θυμίζει πως το άφησες ζεστό
το νυφικό κρεβάτι!

 ↫ στο μονοπάτι της καρδιάς↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,