Ο Νομπελίστας μας ποιητής Γ. Σεφέρης έλεγε: “Τα γράμματα είναι από τις
πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η
παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου. Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι
αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία εκείνη που
ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό
του και μια κακή παιδεία εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και
είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους
νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους
νεόπλουτους του χρήματος”.
..................................................................................................................................................................
Την τιμητική τους έχουν σήμερα 30 Ιανουαρίου οι Τρεις Ιεράρχες προστάτες των Γραμμάτων.
Με την ονομασία
Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται τρεις επιφανείς άγιοι και
θεολόγοι της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο
Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο
Βασίλειος ο Μέγας και ο
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Θεολόγος.
Ασυμβίβαστοι οι Τρεις Ιεράρχες δεν δίστασαν να συγκρουστούν με την τότε
εξουσία προκειμένου να υπερασπιστούν την δικαιοσύνη ή την ορθόδοξη
πίστη. Δεν δίστασε ο Μεγ. Βασίλειος να αρνηθεί την φιλία του αιρετικού
αυτοκράτορα Ουάλη, λέγοντας του “Την βασιλέως φιλίαν μέγα μεν ηγούμαι
μετ’ ευσέβειας, άνευ δε ταύτης, ολεθρίαν αποκαλώ”. Δεν ανέχεται να
εγκαταλείψει ούτε “ιώτα εν” των θείων δογμάτων και ασπάζεται και τον
θάνατο αν παραστεί ανάγκη.
Παραιτήθηκε ο Άγιος Γρηγόριος από τον θρόνο
της Κων/πόλεως όταν διαπίστωσε αιρετικές κακοδοξίες.
Χτυπά αλύπητα ο
Χρυσόστομος, την ανηθικότητα της αυτοκράτειρας Ευδοξίας. “Ο Θεός” της
γράφει “σου έδωσε το βασιλικό σκήπτρο για να απονέμεις παντού την
δικαιοσύνη. Χώμα και στάχτη, χόρτο και σκόνη, σκιά και καπνός και όνειρο
είναι ο άνθρωπος, ακόμα κι αν είναι ισχυρός άρχοντας. Δώσε τέλος στον
πόνο και στη δυστυχία των απελπισμένων. Μήπως θα κατέβουν μαζί σου στον
τάφο τα σταφύλια των κλημάτων, τα χρήματα και η δόξα της εξουσίας;”.
Εξορίστηκε ο Άγιος, πέθανε από τις κακουχίες μακριά στα βάθη της Μ.
Ασίας, έδωσε όμως παράδειγμα αιώνιο στους εκκλησιαστικούς ηγέτες, κυρίως
στους σημερινούς που ορισμένοι κυκλοφορούν σαν Πέρσες σατράπες, μια
άλλη μορφή εξουσίας, ανίκανη να συλλάβει το μήνυμα του Ευαγγελίου που
τονίζει πως όποιος θέλει να είναι πρώτος, έσται υμών διάκονος, πρέπει να
είναι υπηρέτης όλων.
ΠΗΓΗ : Βικιπαίδεια
..............................................................................................................................................................
Σήμερα θα με ρωτήσετε τι γίνεται με την Παιδεία ...
Χρόνια προσπαθώντας...δάσκαλοι φωτισμένοι.. προσπάθησαν και προσπαθούν, να πλησιάσουν την ψυχή του παιδιού...κι άλλοι πολλοί ακολούθησαν και ακολουθούν στυγνά το πρόγραμμα του Υπουργείου που κράταγαν στα χέρια τους....εστιάζοντας στον εγκέφαλο και μόνο του παιδιού...
Κανένας δεν αμφισβητεί τη δύναμη και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας....
Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ...πόσο σκλήρυναν την καρδιά μας..πόσο μας απομάκρυναν από τον πραγματικό στόχο του ανθρώπινου Γένους ?
“
Παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι,αλλά ανάψαι αυτήν ”
έλεγε ο Πλάτωνας.
Γεμίζουμε το κεφάλι του παιδιού με γνώσεις και
αφήνουμε σβησμένη την ψυχή του.
Υπήρχαν και υπάρχουν στον κόσμο και στον
τόπο μας.. τόσοι εγγράμματοι άνθρωποι και συγχρόνως τέτοια φτώχεια πνευματική.
Έχουμε μια
παιδεία που εστιάζει κυρίως στις ανάγκες της τροφοδοσίας των επιχειρήσεων και της βιομηχανίας. Γεμίσαμε διπλωματούχους και
εξαφανίστηκαν οι πνευματικοί άνθρωποι.
Αλλά ξεχάσαμε παντελώς πως η πραγματική παιδεία προσφέρει πνευματικότητα...είναι τροφή ψυχής και νου...Κάθε πολιτισμένη και ανθρώπινη κοινωνία έχει ανάγκη όχι μόνον από ειδικούς επιστήμονες...αλλά και από φωτισμένα μυαλά και αληθινούς χαραχτήρες...
Σοφία Θεοδοσιάδη - Εκπαιδευτικός.
....................................................................................................................................................................
