Φύσηξαν ''Βοριάδες ''δυνατοί...

Φυσούν Βοριάδες δυνατοί στα υπήνεμα του κόσμου τα λιμάνια..Φυσούν Βοριάδες δυνατοί και φτάνουνε στις κάμαρες αντρών και γυναικών στις φτωχογειτονιές του Νότου...
Παρόλο που εχάσαμε πολλά...παρόλο που αδύνατον να μοιάζει..να φαντάζει .. τη μανία τ' αγέρα να αντέξουμε...παρόλο που  φαίνεται απίστευτο.. αυτόν τον δρόμο να τον ακολουθήσουμε και τα βουνά που υψώνονται μπροστά μας να ανεβούμε...μια δύναμη από μέσα.. μας μιλά....μας ενθαρρύνει....

Ίσως δεν φταίμε εμείς απόλυτα...που ελυγίσαμε και γονατίσαμε...στα εμπόδια της ''σκυταλοδρομίας'' που κληθήκαμε μες στη ζωή να υπερβούμε... 

Στα παραμύθια που μας διάβαζαν από μικρούς...πάντα τους δράκους και τους Κύκλωπες τους ετυφλώναμε και τους νικούσαμε στο τέλος....

Μας δίδαξαν το ευχάριστο...και τον πόνο τον αληθινό... κρυφό στα παραμύθια τον κρατούσαν....
Κάπως έτσι σάμπως δεν ξεκινά  ο δρόμος των δακρύων......
μπροστά στην αποκάλυψη ...της δύναμης των ισχυρών ...των αφεντάδων των ζωών ...που διαφεντεύουν και να κλέψουν ...να κλαδέψουν προσπαθούν...όνειρα και ελπίδες....?
Έτσι δεν ξεκινά...ο δρόμος των δακρύων... ανυποψίαστα και απλά και απρόσμενα , φέρνοντάς μας σε επαφή... με κείνο που πονάει?
 Κι  έτσι αναπάντεχα ένα πρωινό... μπαίνει κανείς σ΄αυτό το μονοπάτι...
Ζωή είναι αυτή...απρόβλεπτη...πλήθυνε του κόσμου η ανημπόρια...η απαξίωση και η κακομοιριά...της σκέψης η κακομοιριά πρωτίστως και ανελλειπώς.....
Φύσηξαν βοριάδες δυνατοί...μα ψάξε ...βρες ''κλαδί'' για να πιαστείς...πριν μες στο ''πέλαγος '''χαθείς...κι ένα  λιμάνι απάγκιο  δεν θα βρίσκεις....να αράξεις ..
Είναι το ζητούμενο της ίδιας της ζωής...το χρώμα των δακρύων σου...από πένθιμο και μωβ...σε δάκρυα χαράς να μετατρέπεις....και χρώματα ιριδίζοντα... πάντα να τους προσθέτεις ...να τους δίνεις....

Σκέψεις - Σοφία Θεοδοσιάδη..
.....................................................................................................................................................................