Mια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα.
Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης,
χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης,
χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
— Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
— Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου,
αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
— Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
— Όχι.
— Σου έκανα κανένα κακό;
— Όχι.
— Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
— Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
πηγή: Μυθαγωγία.— Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου,
αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
— Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
— Όχι.
— Σου έκανα κανένα κακό;
— Όχι.
— Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
— Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
...................................................................................................................................................................
Αφιερωμένη λοιπόν..για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, η παραδοσιακή αλληγορική παραπάνω ιστορία..
ΓΙΑΤΙ..ποιός από μας άραγε δεν ένιωσε το βλέμμα του φθόνου επάνω του..έστω και μια φορά..ποιός δεν γεύτηκε την κακία που απορρέει από το αδηφάγο τούτο συναίσθημα..στον επαγγελματικό μας χώρο..στον προσωπικό μας χώρο..στον ερωτικό μας..προπαντός χώρο..?
η φίλη σας Σοφία...
..................................................................................................................................................................
