σε ομορφιές που αγάπησα..και ό,τι γεύτηκα γυρεύω...
αγαπημένη μου φωνή..αγαπημένα χείλη..
αξιολάτρευτη μορφή..με συναντάς το δείλι..
θυμάσαι που κολύμπαγες στα πράσινα νερά μου..
γαλήνευε η λίμνη μας..σωπαίναν τα πουλιά..
τις χάρες που 'χει η ζωή..Θεέ μου τις γνωρίζω..
πολλές ζητούσαν τα φιλιά..τα χάδια σου ζητούσαν..
μα το δικό σου άγγιγμα..στο σώμα και στα χείλη..
ήταν σταλμένο βάλσαμο..μονάχα φυλαγμένο για τα με..
σαν λάδι που σιγόκαιγε..σαν λάδι σε καντήλι...
και σιγοκαίει κάθε που επιστρέφω..που γυρνώ..
στης αγκαλιάς..στης κοίτης σου τη λίμνη..
είχε και ζήλειες η ζωή..είχε καημούς κι αγώνα..
και με ''ζηλεύαν'' μερικοί..γιατί η δική μου η ζωή..
έχει τις ξένοιαστες..δικές μας τις στιγμές
ρομαντισμό αληθινό που ζωγραφίζει κάδρα..
και χρωματίζει το με τέμπερες..το γέλιο της ψυχής..
''με τη μαγεύτρα ανάμνηση''....Σοφία Θεοδοσιάδη..
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου