''στο δειλινό'''.......Σοφία Θεοδοσιάδη

Στο δειλινό μιας Κυριακής..σύννεφα οριζόντων..
μα στην καρδιά μου εφυτεύτηκε..κόκκινο το φεγγάρι ..
μοιάζουν να σβήνουνε οι μηχανές..στου κόσμου τα καράβια..
μα στης δικής μου της καρδιάς τη μηχανή..πηδάλιο εγεννήθη..
ταξίδια επί χάρτου εσχεδίαζε..τα όνειρα..
ταξίδια μακρινά για τα μουράγια..
να τ' αγκυροβολήσει εκεί σε μια γωνιά..να τα γευτεί....
γιατί η ασχήμια επερίσσεψε..
στο δειλινό θα έρθει ο ποιητής..θα 'ρθει για να με σώσει
να μου το πει ψιθυριστά..
στην τελευταία του στροφή ελπίδα να μου δώσει..
κι εγώ..σαν μαθητούδι λες πρωτόβγαλτο..
θα γαντζωθώ από τους στίχους του..
είναι ονειροπόλος σαν κι εμέ ..
στους στίχους του γεννιέται η αλήθεια..
η αλήθεια μου που χρόνια αναζητώ...
σαν τη δροσιά στην κάψα του Καλοκαιριού..
σαν τις φλογίτσες του τζακιού..στο παγωμένο χιόνι...
τις νότες μου θα ταξιδέψει στις χορδές ενός βιολιού..
δοξάρι της δικής μου της ψυχής..
οι δοξαριές που ακουμπούνε οι αλήθειες μας..
η γεννημένη μου ελπίδα  των ματιών του..

''στο δειλινό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

..................................................................................................................................................................

...................................................................................................................................................................