''στ' απάγκιασμα του δειλινού''....Σοφία Θεοδοσιάδη.

Συχνά..στ' απάγκιασμα του δειλινού..

τα βήματα έσερνε ως την έμπαση της θάλασσας..
εβρέχονταν τα πόδια της..απ' την αλμύρα των κυμάτων της..

απ' την αλμύρα της ζωής της.. 

λόγια εχαϊδεύανε τ' αυτιά..σταλμένα ως την αύρα της ψυχής..

του μπάτη που έφτανε από βαθιά... 
η υπομονή..η υπομονή..
νικήτρια βγαίνει της ζωής..της σιγοτραγουδούσε...

να την προσμένεις..να την καρτεράς..
να την τυλίγεις την αγάπη..
να τηνε ντύνεις στα ζεστά..στης νύχτας το μπουγάζι..
ως την δική..την ποθητή σου πάλι τη βραδιά..
στης νοστιμάδας της τη γεύση..ακριβή η στιγμή..

απλήρωτη η νυχτιά..κι οι σιωπές 

που γράψαν χίλια γράμματα..

και του κορμιού του το άρωμα

άσβηστο αποτύπωμα στη μνήμη του κορμιού της...

μελάνη σινική και ανεξίτηλη..

για μια φορά αληθινοί εραστές..

για πάντα το τραγούδι της..έγραφε..''εραστές''..

 ''στ' απάγκιασμα του δειλινού'' - Σοφία Θεοδοσιάδη...

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

..................................................................................................................................