✿*ﾟ για την χαμένη Εδέμ ✿*ﾟ

 

 

 

 Προπάντων να μη γελασθείς
μην πεις πως ήταν όραμα
έν φευγαλέον αποκύημα της φαντασίας σου
πάντα να λες πως το 'ζησες
κι ευρέθης εις τον κήπον της Παράδεισος
εκεί που τα κοράλλια της ψυχής
βρήκαν ζεστό βυθό......
Σε σίμωσαν εξαίσιες μουσικές φωνές
σου τραγουδήσανε την πλάνη της ζωής
σε μάγεψαν οι σειρήνες του έρωτα
ηλεκτρισμένη από φιλήματα καυτά
δροσοσταλιές εστάλαξες στα χείλη της
των ρόδων τη δροσιά......
άκουσες με συγκίνησιν λόγια ερωτικά
εμύρισες την ευωδία του έρωτα στο διάβα σου..
και χρωματίζοντας τα όνειρα
εχάθης μες στα σύννεφα
τώρα μονάχη σου τυλίγεσαι το παραμύθι σου
και μένεις εις την χαμένη σου Εδέμ.

 ✿*ﾟ για την χαμένη Εδέμ ✿*ﾟ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

..........................................................................................................

↫ κύκνοι της λησμονιάς↫

Οι κύκνοι το Φθινόπωρο
κραυγές απόγνωσης σκορπούνε
για το Χειμώνα που αισθάνονται
σιμά πως ενεδρεύει.
Δήλωνες κύκνος υπερήφανος και άτρωτος
ο βασιλιάς ηθέλησες της λίμνης για να γίνεις.
Μα ελησμόνησες..
Ένας μονάχος κύκνος ολομόναχος
στα παγωμένα τα νερά
μιας λίμνης το Χειμώνα δεν αντέχει.
Θα σταματήσει πια να κρώζει και να τραγουδά
κι ως το βυθό
της λυπημένης του σιωπής ο αντίλαλος θα φτάνει.
θα πάψει πια το κάλλος να υμνεί
τούτο το κάλλος που την πλάση ομορφαίνει.
Στην πλαστογραφημένη μας ζωή
απομεινάρια τα υπολείμματα
μιας παγωμένης λίμνης πια τα νούφαρα
απομεινάρια κι ενός έρωτα ατυχή
νεκροί οι κύκνοι απομένουν.

 ↫ κύκνοι της λησμονιάς↫ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

↫το μέσα της φως↫

 

 

 

 

Πάντα μέσα της
ένα φως απρόσμενα
εσίμωνε στο παραθύρι της
τις νύχτες που σωπαίναν τα πουλιά
κείνο το κορίτσι εδιάβαζε
τις λέξεις και τις ρίμες
σελίδες λες ημερολογίου πολύτιμου
του σύμπαντος παιάνες..
Γνώριμη..οικεία πλέον η φωνή
λες κι έρχονταν από ραδιοκύματα
λες κι έρχονταν από το σκότος το βαθύ
έψαχνε να βρει χαραμάδες του φωτός
για να φωτίσει τα ανήλιαγα
ο κόσμος που έπλαθε ο νους
ήταν γεμάτος φως..
ψάχνοντας στα κελάρια της του νου
έβρισκε πάντα φως.

Εκείνο το κορίτσι δεν άλλαζε συχνότητα..
εμίλαε πάντα για το φως.
χαρίζοντας παιάνες στους θνητούς
με βλέμμα εκστατικό....
τις νύχτες που σωπαίναν τα πουλιά
κείνο το κορίτσι εδιάβαζε
σελίδες λες ημερολογίου πολύτιμου
γνώριμη..οικεία πλέον η φωνή
λες κι έρχονταν από ραδιοκύματα
λες κι έρχονταν από το σκότος το βαθύ
έψαχνε να βρει χαραμάδες του φωτός
για να φωτίσει τα ανήλιαγα
ο κόσμος που έπλαθε ο νους
ήταν γεμάτος φως..
ψάχνοντας στα κελάρια της του νου
έβρισκε πάντα φως.
Εκείνο το κορίτσι δεν άλλαζε συχνότητα..
εμίλαε πάντα για το φως.

Περπάταε πίσω απ' τις σκιες
την παρακίναε τρυφερά:
↫ Όπου κι αν είσαι πιάσε τη συχνότητα
κι αν με ακούς
να ξέρεις πως πολύ σε αγαπάω
γιατί μου έμαθες να βλέπω φως εκεί
που ακόμα οι άλλοι το αναζητούνε..↫

↫το μέσα της φως↫ - ( αλληγορικόν) 

γράφει η Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

↫ στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής↫

 

 

 

↫Στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής
στενάχωρα η μνήμη μου γυρνά
τι κι αν επόθησα μαζί σου τη χαρά
τώρα το ξέρω πως θα ψάχνω να σε βρω
εκεί ψηλά στ' αστέρια...
Το 'χουν συνήθειο οι Κυριακές
αφήνουν χαραμάδες
μπάζουνε νοσταλγία οι Κυριακές.
Κι εγώ η ταπεινή μέσα απ' τις μουσικές
διαρρηγνύω την θνητότητα της ύπαρξης
κι ακόμα να σε ανακαλύψω προσπαθώ
τι κι αν μετοίκησες
εις τον αστερισμόν της Βερενίκης !
Είναι στο στήθος μου μεγάλη η παγωνιά
μου κόβεται η φεγγερή μου ανάσα
είναι γιατί πολύ σε αγάπησα
και στη σιωπή σου δεν αντέχω..↫ 

 

 ↬Σοφίας Θεοδοσιάδη↫

 ↫στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής↫

 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

↬ μήνυμα Πανσελήνου ↫

Βημάτιζε αργόσυρτα
μες στο κρυφό της περιγιάλι
ο μπάτης την εδρόσιζε
μηνύματα έφερνε νοσταλγικά
στην άρπα της καρδιάς της..
Ποιός τα 'χατες θα βάλει υπογραφήν
για τα φεγγάρια της ψυχής της?.
ακυβέρνητη πολιτεία η ψυχή
παραδομένη εις το φως το ανελέητον
εγένναε νοσταλγικήν μελαγχολίαν
μήνυμα Πανσελήνου στο κατώφλι της
αθώα η καρδιά της ..λατρευτή
στης νοσταλγίας των ερώτων την ενθύμηση
έρχονταν λυγερές σκιές την ανταμώνανε..
κρυφομιλούσαν στις κρυμμένες μάγισσες..
κι ύστερα χάνονταν στα σύννεφα....
χάνονταν στα νερά..

↬ μήνυμα Πανσελήνου ↫ - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

↬Θερμοπύλες↫

↬ Θερμοπύλες↫

 

Tιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή των

όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·

δίκαιοι κι ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·

γενναίοι* οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν

είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·

πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

 

Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα,

τόμ. 1, Ίκαρος

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

↬ στις ελεγείες των ποταμών ↫

Εις τα ποτάμια αλήτευε ,τ' αγάπησε
κι αυτά ερωτικά την αγαπήσαν.

Μα πιότερο απ' όλα τα ποτάμια της
τον Ιορδάνη αγάπησε

εκεί που ελούσθη ο Χριστός
τις αμαρτίες των ανθρώπων να ξεπλύνει.

Μαζί της πάντα εκουβάλαε απόχες και σχοινιά..
να δένει τα σχοινιά......
σκάλα να χτίζει απ' τη Γης

να φτάνει ως τους ουρανούς
γηπαετός αγέρωχος να γίνεται

να αφήνει πίσω τους λυγμούς
στις ελεγείες των ποταμών να αφουγκράζεται

τα πάθη και τα λάθη της γυμνά να ξεδιψούνε
γλυκύς ο ποταμός στα βάθη της να εισχωρεί

και ύστερα να χύνεται στην αλμυρή τη θάλασσα..
τα ήσυχα τα βράδια της
στις όχθες του μέλλοντος να κάθεται
μηχανισμός πολύπλοκος ο νους
να καελαρύζει τη ζωή.
 

↬ στις ελεγείες των ποταμών ↫ -Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,