Εις τα ποτάμια αλήτευε ,τ' αγάπησε
κι αυτά ερωτικά την αγαπήσαν.
Μα πιότερο απ' όλα τα ποτάμια της
τον Ιορδάνη αγάπησε
εκεί που ελούσθη ο Χριστός
τις αμαρτίες των ανθρώπων να ξεπλύνει.
Μαζί της πάντα εκουβάλαε απόχες και σχοινιά..
να δένει τα σχοινιά......
σκάλα να χτίζει απ' τη Γης
να φτάνει ως τους ουρανούς
γηπαετός αγέρωχος να γίνεται
να αφήνει πίσω τους λυγμούς
στις ελεγείες των ποταμών να αφουγκράζεται
τα πάθη και τα λάθη της γυμνά να ξεδιψούνε
γλυκύς ο ποταμός στα βάθη της να εισχωρεί
και ύστερα να χύνεται στην αλμυρή τη θάλασσα..
τα ήσυχα τα βράδια της
στις όχθες του μέλλοντος να κάθεται
μηχανισμός πολύπλοκος ο νους
να καελαρύζει τη ζωή.
↬ στις ελεγείες των ποταμών ↫ -Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου