↫ στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής↫

 

 

 

↫Στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής
στενάχωρα η μνήμη μου γυρνά
τι κι αν επόθησα μαζί σου τη χαρά
τώρα το ξέρω πως θα ψάχνω να σε βρω
εκεί ψηλά στ' αστέρια...
Το 'χουν συνήθειο οι Κυριακές
αφήνουν χαραμάδες
μπάζουνε νοσταλγία οι Κυριακές.
Κι εγώ η ταπεινή μέσα απ' τις μουσικές
διαρρηγνύω την θνητότητα της ύπαρξης
κι ακόμα να σε ανακαλύψω προσπαθώ
τι κι αν μετοίκησες
εις τον αστερισμόν της Βερενίκης !
Είναι στο στήθος μου μεγάλη η παγωνιά
μου κόβεται η φεγγερή μου ανάσα
είναι γιατί πολύ σε αγάπησα
και στη σιωπή σου δεν αντέχω..↫ 

 

 ↬Σοφίας Θεοδοσιάδη↫

 ↫στο γλυκοχάραμα μιας Κυριακής↫

 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,