''ΤΟ ΥΨΟς ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''..

Θυμήθηκα..και συλλογιέμαι και παραληρώ..
Τι κι αν το ''άλμα'' μέσα μας ακόμα εκρεμμεί..
τι κι αν εις την αντίπερα την όχθη  κολυμπώντας
βαθέος ποταμού δεν ελιαστήκαμε..
Ελευθερίας στέγνωμα άγευστοι..
ανίκανοι θηριοδαμαστές..
δυνάστες πολεμούντες των καιρών..
Μια επανάσταση εδιδάχθηκα εγώ εις το σχολειό..
στους χρόνους με οδήγησε εις τους αλλοτινούς..
στα 1821..όταν ο ήλιος εβασίλεψε..εβράδιασε..
απά στις σκέπες και στο νου
την Οθωμανική Αυτοκρατία που εξεδίωξε..  
που εταλάνιζε τη χώρα μου για τέσσερεις αιώνες.
Σήμερα αιώνες πάλι και μετά..
σε μια πατρίδα επιμένω..θα σταθώ
 εκείνη την πατρίδα που μου φύτεψαν αληθινά..
 βαθιά μέσα στα σπλάχνα..  
γι αυτήν αξίζουν οι γιορτές..
γι αυτήν και η περηφάνεια..  
για εκείνη που μου δίδαξε..
σαν βράχος να αντιστέκομαι..  
σαν κύμα να διεκδικώ..σαν βράχος να υπομένω....
Δε θα σταθώ στο ιστορικό..
καλώς.. κακέκτυπα άλλοτε..είν' χιλιοειπωμένο..
Μονάχα να..
θα σε παρακινήσω νοερά να δυνηθείς..
την ύπαρξή σου όλη αν το μπορείς..
εκεί..εις την όχθη την αντίπερα..
αβούλιαχτα αν μπορείς να την περάσεις..
εκεί για λίγο να βρεθείς..
στην Ύψιστη του αγώνα τη στιγμή..
στην Έξοδο..στο Ύψος του ανθρώπου..
εκεί που οι ήρωες δεν πέθαναν..
δεν επουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα
δεν γίναν παρανάλωμα πυρός 
στην πυριτιδαποθήκη αντάμα με τον τολμηρό..
ηρωικά στην Έξοδο..τον ήρωα Καψάλη.. 
Σ' αυτήν την όχθη να σταθείς..
μαζί τους να μπορέσεις να βραχείς..
να το λουστείς το αιώνιο..της δόξας τους το φως..
Όχι να μην τους φοβηθείς..
δεν είν' φαντάσματα οι ήρωες
τις νύχτες που στοιχειώνουνε τους ζωντανούς..
είναι οδηγοί και δάσκαλοι..σου τείνουνε το χέρι..
για να σε βοηθήσουν καρτερούν..
οι μύστες σου να γίνουν..
να ομορφύνουν τη δική σου τη συνείδηση..
να δώσουν νόημα ακριβό..στην ίδια τη ζωή σου..
Δε σου ζητούν να ζεις σαν ήρωας..
μα να αντιστέκεσαι σαν ήρωας..
με άνθρωπο να μοιάζεις..

''ΤΟ ΥΨΟς ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
......................................................................................................................................................................

Τατιάνα Στεφανίδου - Μαζί σου - 20/3/2019 - Τραγωδία στο Νέο Κόσμο

Συγκλονίζει η τραγωδία στο Νέο Κοσμο, όπου χθες μια μητέρα και το παιδί της έπεσαν από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας, χάνοντας και οι δύο τη ζωή τους.

Οπως αναφέρουν αυτόπτες μάρτυρες, στις 4.30 χθες το απόγευμα η μητέρα πέταξε πρώτα το τετράχρονο κοριτσάκι από τον πέμπτο όροφο και στη συνέχεια βούτηξε και η ίδια στο κενό. Μάλιστα, κάποιοι αντιλήφθηκαν τις προθέσεις της και προσπάθησαν να την μεταπείσουν, εις μάτην ωστόσο.

Σήμερα, η εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου ασχολήθηκε εκτενώς με το τραγικό συμβάν, δίνοντας μια άλλη διάσταση στη δυσάρεστη είδηση και ανοίγοντας το θέμα – “ταμπού” ψυχολογικά προβλήματα και αντιμετώπισή τους από την κοινωνία.
Συνομιλώντας με κατοίκους της περιοχής οι οποίοι ήταν κοντά στο συμβάν, η Τατιάνα Στεφανίδου τόνισε την ανάγκη πρόληψης, καθώς και τη σημαντικότητα στήριξης των ατόμων που αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες από το κοντινό τους περιβάλλον.

Δείτε το βίντεο:
.................................................................................................................................................................

''Ένα καλό βιβλίο''

Ένα βιβλίο
«Δεν υπάρχει φρεγάτα σαν ένα βιβλίο
Να μας πάει χώρες μακριά,
Ούτε ίππος ταχύς σαν μια σελίδα
Καλπάζουσας ποίησης.
Αυτό το πέρασμα μπορεί να το διασχίσει και ο φτωχότερος
Χωρίς την τυραννία διοδίων•
Πόσο λιτή είναι η άμαξα
Που μεταφέρει μια ανθρώπινη ψυχή!»
Emily Elizabeth Dickinson.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,



Ένα θαυμάσιο βιβλίο - ΣΕΡΡΑ!!!
Σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα..μόλις το τέλειωσα..
Ανάμεικτα τα συναισθήματα..όχι γιατί είμαι πόντια ..
αλλά όσο μπόρεσα ανεπηρέαστα.. 
στάθηκα στα δεινά του ανθρώπου..
όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αγριότητα 
και το μίσος∙ συντρίβεται και θέτει ως στόχο ζωής 
να εκδικηθεί εκείνον που του προκάλεσε τον μέγα πόνο.
 ''η φίλη σας Σοφία''....
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ο φόβος, η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός που ενσπείρουν οι Νεότουρκοι και στη συνέχεια οι Κεμαλιστές∙ η καθημερινή ζωή στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης∙ οι διώξεις των Ελλήνων επί Στάλιν∙ τα στρατόπεδα εργασίας στη Σιβηρία και οι στέπες του Καζακστάν με αφόρητους καύσωνες το καλοκαίρι και σφοδρό ψύχος τον χειμώνα∙ οι πόθοι, τα πάθη και τα δεινά των Ποντίων.

Κι όλα, μέσα από το πολυσχιδές ταξίδι που γράφει η ζωή και το ταξίδι που γράφεται για τη ζωή, να φαντάζουν φλόγες και κινήσεις του ποντιακού χορού σέρρα, του χορού της φωτιάς.

''από το οπισθόφυλλο του βιβλίου''
............................................................................................................

Σοφά λόγια από τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει·
εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος
ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις
τις δύσκολες μεταφωνίες των γραμμάτων,
το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
αλλά, χρόνο με το χρόνο, μ’ έχει κυριέψει
ένα πάθος για τη γλώσσα.
Τις νύχτες μου γεμίζει ο Βιργίλιος·
έχοντας μάθει κάποτε κι εν συνεχεία έχοντας ξεχάσει τα λατινικά
μου έμεινε κάποιο όφελος, γιατί η λησμονιά
είναι μια από τις πλευρές της μνήμης, το αχανές
κελάρι της, η άλλη όψη, η μυστική, του νομίσματος.
Και καθώς έσβηναν από τα μάτια μου
οι πρόσκαιρες αγαπημένες μορφές,
τα πρόσωπα, οι σελίδες, αφοσιώθηκα στη μελέτη
της δύσκαμπτης γλώσσας που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μου
για σπαθιά και μοναξιές τραγουδώντας,
και τώρα, ύστερα από εφτά αιώνες, φτάνει ώς εμένα
η φωνή σου, Σνόρι Στούρλουσον, από την Εσχάτη Θούλη.
Ο νέος, πιάνοντας τα βιβλία, σπουδάζει
έναν συγκεκριμένο κλάδο
ζητώντας να αποκομίσει μια επακριβή γνώση·
στην ηλικία τη δική μου, κάθε τέτοιο τόλμημα
αποτελεί μια περιπέτεια που αγγίζει τα όρια της απόγνωσης.
Ποτέ δε θα μπορέσω ν’ αποκρυπτογραφήσω του Βορρά τις
πανάρχαιες γλώσσες,
κι ούτε τα άπληστα χέρια μου να βυθίσω στο χρυσάφι του
Σίγκουρντ·
το έργο που αναλαμβάνω είναι ανεξάντλητο
και θα με συντροφέψει μέχρι τέλους,
πάντα εξίσου αινιγματικό καθώς το σύμπαν
ή και καθώς εγώ, ο αρχάριος.
(Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
............................................................................................................

''Είν' ο ''βυθός'' της χώρας μου βαθύς''

Είν' ο βυθός της χώρας μου βαθύς..
Όσοι αρμύρα εγευθήκανε..
σ' ακρογιαλιές του Αιγαίου..
Όσοι βουτήξαν στα βαθιά..εσυγκατοίκησαν
εμίλησαν στ' αυτιά των κοχυλιών..
τραγούδησαν αιώνια μυστικά..

 
Όσοι.. 
κρυμμένες στα κοχύλια του βυθού περγαμηνές..
εκράτησαν στα χέρια τους τις λέξεις.. 
την ιστορία ευλογήθηκαν..
κι ας νότισαν..στου χρόνου τα πιθάρια..
όσοι στιγμές μιας βύθισης..
κι άλλες στιγμές μιας αποκάλυψης..ξεβράσματος..
τσουνάμι λες..σωριάσθηκαν επάνω στις ακτές..
κοχύλια χρόνων ακριβά..
ξεγλίστρησαν απρόσμενα απ' τα δάχτυλα..
κρυμμένα τους χρυσά μαργαριτάρια.

 
Όσοι..Τούτοι..
Ψαράδες των ονείρων τριγυρνούν..
δίχτυα απλώνουνε γερά απ' εξαρχής..
λιοπύρια δεν τα λογαριάζουνε...καίγονται 
συλλέκτες ιστορίας πα στις άνυδρες ακτές... 
Δεν τις αντέχουνε τις ξέρες ..τις στεριές
 οι ζωντανές ψυχές..
συλλέγουν ..ακουμπούν..
τα κολυμπούν στ' απέραντα της θάλασσας..
για να τα ταξιδέψουν..

 
Πείρα αιώνων..και σοφίας απαυγάσματα..
το νου μου πλημμυρίζουν...
δεν ζουν κοχύλια στις  στεριές..μονολογώ
μαραίνονται..ξεραίνεται το κέλυφος..
νεκρώνεται η ψυχή τους..


''Eίν' ο βυθός της χώρας μου βαθύς''
 Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
................................................................................................................................................

''Η Ερώτηση της Μαργαρίτας'' - Δημήτρης Λιαντίνης

" Η έρευνα του ανθρώπου για τον θεό, είναι κεφάλαιο
 και ιδιοχτησία της φιλοσοφίας και της επιστήμης,
 και όχι της θρησκείας.
Ακόμη πιο αναγκαστικά..ότι το πρόβλημα Θεός
 είναι χρέωση και αξίωση της κριτικής φιλοσοφίας
 και της θετικής επιστήμης.
Υπάρχουν βεβαίως και φιλοσοφίες ή επιστήμες..
που είναι του μπλα μπλα και της ανεμοζάλης.
 Όπως υπάρχουν και ποιητές που είναι 
για να διαβάζουν τα ποιήματά τους στα ράδια.
Αμπρακατάμπρα.''

Δημήτρης Λιαντίνης- Γκέμμα
Η Ερώτηση της Μαργαρίτας - 

( Όταν λέμε η Ερώτηση της Μαργαρίτας ,
έχουμε στο νου την απορία των ανθρώπων για το Θεό )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Για μένα δε μειώνεται η αξία της χριστιανικής θρησκείας,
σαν θρησκείας.Αντίθετα φωτίζονται τα πράγματα 
και γινόμαστε γνήσιοι, θρησκευόμενοι ή χριστιανοί , 
εκεί που κάπου δεν είμαστε και δεν ξέρουμε.
Ο ίδιος ο Χριστούλης τόπε: 
<< Μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς >>.
 Το κακό είναι ότι τα πράγματα που ξέρουμε εμείς,
 και όπως τα ξέρουμε,δεν είναι η αλήθεια............
Λοιπόν ο Χριστός ,που εγώ μέσα μου υπάρχει καθαγιασμένος
 και καθιερωμένος σαν μια από τις μεγαλύτερες 
 προσωπικότητες μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.
Άνθρωπος,όμως.Μη μου πείτε ότι είναι θεός και τέτοια, 
εκεί αρχίζω και λέω '' δε σας καταλαβαίνω''. 

 Κατέβηκε και μυρίστηκε η Παναγία τον κρίνο και έμεινε έγκυος..
η έννοια της Παρθένου Μαρίας ,της παρθένου θεάς,
υπάρχει και στους Έλληνες.Η παρθένος Αθηνά.....
Ο Παρθενώνας είναι ο ναός της Παρθένου Αθηνάς...
Και υπάρχουν πολλές Παρθένες Θεές..και σε άλλους λαούς.......
Δημήτρης Λιαντίνης 
  ( απόσπασμα από τη διδασκαλία - Ελληνισμός -Χριστιανισμός.)
................................................................................................................................................

''Στου φεγγαριού παράγγελνα''...

Με τα μεράκια της ψυχής μου αποβραδίς
 εβάλθηκα για να σου τραγουδώ..
στιχάκια για τα σένα μου σελήνη να σκαρώνω..
Όχι ..δεν είμαι ποιητής εγώ..
άνθρωπος είμαι εγώ μικρός..
δεν το γροικώ τις λέξεις να εγκλωβίζω..
τις νύχτες τα σκοτάδια μου πυροβολώ..
φεγγάρι μου..γλυκά σου παραγγέλνω..
Εκεί στο γλυκοχάραμα..
πριν σκεπαστείς..στο πρώτο της ημέρας φως..
τ' Αυγερινού..τ' αστέρι μου
 ν' αφήνεις το να λάμπει..να φωτάει.. 
είναι η λάμπα της θυέλλης μου..
ο λόγος στο στερέωμα..της ύπαρξής μου όλης..
Μια χούφτα αστέρια η συντροφιά μου εσαεί..
έχουν ταυτότητα..ονόματα ..αριθμό..
μελάνι έσταξε ακριβό εις της γραφής
στο μέρος της καρδιάς μου..
μετρώ..ξαναμετρώτα τα ..
κρυφές οι προσευχές μου..οι χοές μου..
σπιθόφωτα..αμετάβλητα..γλυκόχροα..
να τα θωρώ τ' αστέρια μου..
στων χρόνων τις αιώρες..
Ιχνηλατώντας ακουμπώ..
στην Πούλια πάντα σταματώ..
και στον Αυγερινό μου..
μεγάλωσα..φωτίζουν τα σκοτάδια μου..
τα ακριβά..τα λατρευτά μου αστέρια...

''Στου φεγγαριού παράγγελνα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................. 
 
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ!!!
Σε σας αγάπες μου..λατρεμένα μου παιδιά..
αστέρια μου..φωτίσατε για πάντα τη ζωή μου
σε σας..που μεταφράζετε το χρόνο μου
σε ''χρήμα'' πολύτιμο..ακριβό..
Και σε όλους εσάς αγαπητοί μου φίλοι!!!


....................................................................................................................................................................