''Στου φεγγαριού παράγγελνα''...

Με τα μεράκια της ψυχής μου αποβραδίς
 εβάλθηκα για να σου τραγουδώ..
στιχάκια για τα σένα μου σελήνη να σκαρώνω..
Όχι ..δεν είμαι ποιητής εγώ..
άνθρωπος είμαι εγώ μικρός..
δεν το γροικώ τις λέξεις να εγκλωβίζω..
τις νύχτες τα σκοτάδια μου πυροβολώ..
φεγγάρι μου..γλυκά σου παραγγέλνω..
Εκεί στο γλυκοχάραμα..
πριν σκεπαστείς..στο πρώτο της ημέρας φως..
τ' Αυγερινού..τ' αστέρι μου
 ν' αφήνεις το να λάμπει..να φωτάει.. 
είναι η λάμπα της θυέλλης μου..
ο λόγος στο στερέωμα..της ύπαρξής μου όλης..
Μια χούφτα αστέρια η συντροφιά μου εσαεί..
έχουν ταυτότητα..ονόματα ..αριθμό..
μελάνι έσταξε ακριβό εις της γραφής
στο μέρος της καρδιάς μου..
μετρώ..ξαναμετρώτα τα ..
κρυφές οι προσευχές μου..οι χοές μου..
σπιθόφωτα..αμετάβλητα..γλυκόχροα..
να τα θωρώ τ' αστέρια μου..
στων χρόνων τις αιώρες..
Ιχνηλατώντας ακουμπώ..
στην Πούλια πάντα σταματώ..
και στον Αυγερινό μου..
μεγάλωσα..φωτίζουν τα σκοτάδια μου..
τα ακριβά..τα λατρευτά μου αστέρια...

''Στου φεγγαριού παράγγελνα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................. 
 
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ!!!
Σε σας αγάπες μου..λατρεμένα μου παιδιά..
αστέρια μου..φωτίσατε για πάντα τη ζωή μου
σε σας..που μεταφράζετε το χρόνο μου
σε ''χρήμα'' πολύτιμο..ακριβό..
Και σε όλους εσάς αγαπητοί μου φίλοι!!!


....................................................................................................................................................................