εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος
ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις
τις δύσκολες μεταφωνίες των γραμμάτων,
το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
αλλά, χρόνο με το χρόνο, μ’ έχει κυριέψει
ένα πάθος για τη γλώσσα.
Τις νύχτες μου γεμίζει ο Βιργίλιος·
έχοντας μάθει κάποτε κι εν συνεχεία έχοντας ξεχάσει τα λατινικά
μου έμεινε κάποιο όφελος, γιατί η λησμονιά
είναι μια από τις πλευρές της μνήμης, το αχανές
κελάρι της, η άλλη όψη, η μυστική, του νομίσματος.
Και καθώς έσβηναν από τα μάτια μου
οι πρόσκαιρες αγαπημένες μορφές,
τα πρόσωπα, οι σελίδες, αφοσιώθηκα στη μελέτη
της δύσκαμπτης γλώσσας που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μου
για σπαθιά και μοναξιές τραγουδώντας,
και τώρα, ύστερα από εφτά αιώνες, φτάνει ώς εμένα
η φωνή σου, Σνόρι Στούρλουσον, από την Εσχάτη Θούλη.
Ο νέος, πιάνοντας τα βιβλία, σπουδάζει
έναν συγκεκριμένο κλάδο
ζητώντας να αποκομίσει μια επακριβή γνώση·
στην ηλικία τη δική μου, κάθε τέτοιο τόλμημα
αποτελεί μια περιπέτεια που αγγίζει τα όρια της απόγνωσης.
Ποτέ δε θα μπορέσω ν’ αποκρυπτογραφήσω του Βορρά τις
πανάρχαιες γλώσσες,
κι ούτε τα άπληστα χέρια μου να βυθίσω στο χρυσάφι του
Σίγκουρντ·
το έργο που αναλαμβάνω είναι ανεξάντλητο
και θα με συντροφέψει μέχρι τέλους,
πάντα εξίσου αινιγματικό καθώς το σύμπαν
ή και καθώς εγώ, ο αρχάριος.
(Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου