<< καθώς για Καλοκαίρια θα μιλάμε>> - Λυρικόν Δοκίμιον

 Απ' όλα πιότερο που εζωγράφισα στη μνήμη μου..από τα περασμένα Καλοκαίρια μου..των Αύγουστών μου των ζεστών που αποχαιρέτησα και των ελπιδοφόρων..είν' η ξυπολησιά μου δίπλα εκεί..στα γνώριμα ποτάμια μου..μέσα στους ήλιους τους καυτούς ..εγώ να τρέχω εκεί ξοπίσω τους κι εκείνα να κυλάνε..σ' ένα κυνηγητό ονείρων άνισο..πλωτό....

Νόστος θα πεις αγιάτρευτος..εκείνα τα αδέσποτα παιδιά..παρέα με τα τζιτζίκια του χωριού..στις άκρες απ' τα βάτα..Τώρα που όλοι αλλάξαμε..που άλλαξα κι εγώ..στην πρωινή μου τη δροσιά..εκείνη που μου μούσκευε τα δάχτυλα στα πόδια..στα απέραντα λιβάδια της ζωής μου τα ασύνορα..γυρίζω πάλι να βραχώ .....

Χρώματα..ήχοι..κάματος..μελίσσι σε καιρό μιας σύναξης ανθοφορίας μελιού..σοδειές μεγάλες και μικρές..εμπειρίες καλές μα και κακές..μα πάντοτε σοφές..σε πανηγύρι απλώνονται ..πραμάτεια των ματιών μου..τα αραδιασμένα τα γεράνια σου στου τοίχου ακουμπισμένα του ασπρισμένου μας σπιτιού..τα σύκα τα ολόγλυκα..τα τζάνερα..απ' τα δέντρα εκεί στις άκρες απ' των χωραφιών τα σύνορα..με μαεστρία συναγμένα.

Στην ''προκυμαία'' μας για άλλη μια φορά..μαντήλι άσπρο θα ανεμίσουμε..καθώς για Καλοκαίρια θα μιλάμε.. που ήρθαν και μας επισκέφτηκαν..καταγραφήκανε..για κείνα που έμείνανε όνειρα μιας νύχτας θερινής..για τούτα που προσμένουμε το φως τ' αστείρευτό τους να μας στείλουν..Τα χρώματα του Φθινοπώρου με πλησίασαν, χρυσό το φύλλο μου του γέρου πλάτανου..  μήνυμα στο αυτί.. καταμεσίς της θάλασσας..είν' ζωγραφιά μα και καημός..τελείωμα και θάνατος μιας φύσης αγραναύπασης ποθούσας..ετούτο το ''πλεούμενο'' που βάλθηκε απ' το πρωί..για να με συντροφεύει.. ''χρυσόδετης'' ανανέωσης.. υπόσχεσης θαρρείς.... 

<< καθώς για Καλοκαίρια θα μιλάμε. >> - Λυρικόν Δοκίμιον

Σοφίας  Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................