# στης θάλασσας την άκρια εσκέφτηκα #

Ένα τραγούδι μπερδεμένο με της θάλασσας το φλοίσβο αρχινώ.. στην άκρια του βράχου μου..που χρόνια τώρα κάθεται ασάλευτος.. μνήμες ανθρώπων ..τραγουδιών..αιώνες κουβαλάει..Πως να σωπάσω και ν' αντέξω μάτια μου γλυκά την εμορφάδα αυτού του κόσμου..λέει το άσμα το σοφόν..το χιλιοτραγουδισμένο.

Και πως να αντέξω μάτια μου ..πως να ''παρηγορήσω'' και τη μοναξιά τους την περιφερόμενη..τη μη συγκρότηση και των πολλών.. που απ' τα χαράματα θαρρείς..μια σκυταλοδρομία αρχινούν..την τρύπα της ψυχής τους για να κλείσουν..

Και πως να σώσω μάτια μου έμορφα..γλυκά..όλα τα τιμαλφή σου ..που μου χάρισες απλόχερα ζωή..σ' ένα σεντούκι τόσο δα μικρό.. που λεηλατείται καθημερινά..ανηλεώς και υπόγεια και υποδόρεια ..υποσκάπτοντας..και ωσάν τους τυφλοπόντικες εκεί εις τα λαγούμια..την αναταραχή στο στέρεο έδαφος..του νου σου επιχειρούν..στόχος η κάμψη πάντοτε της πεισματώδους δύναμής σου..Πως να αντέξεις δόλια μου καρδιά..τις τόσες πιρουέτες στις σκέψεις που στοχεύουνε τις κατασταλαγμένες ..Γιλέκο αλεξίσφαιρο..φόρμα αδιάβροχη..εξοπλισμός βαρύς ανάγκη επιτακτική..στο πανηγύρι αυτού του κόσμου να αντέξεις..

Είναι πρωί..όμορφη που είναι η απλωσιά της θάλασσας..ο φλοίσβος της ήρθε ως τα πόδια μου και με καλεί..να φύγω με το ''ιστιοφόρο'' μου.. του νου μου τα ολόλευκα πανιά..πέρα μακριά.. καταμεσίς του πέλαγου..τα δίχτυα μου να ρίξω στα βαθιά.. καινούργια πια και ''τιμαλφή''..κοχύλια να συλλέξω...
Κι έτσι θ' αντέξω μάτια μου όμορφα..την ομορφιά και την ασχήμια αυτού του κόσμου..θα μεταλαμπαδεύσω αν μπορώ..για να το καταλάβεις και εσύ.. περαστικέ διαβάτη της ζωής..πως να επιπλέεις στα νερά της δικής σου ύπαρξης και ζωής..και να μην καταδύεσαι στα άπατα και τα βαθιά..μισή ζωή αυτή που ζεις πως είναι..και πως έχεις .. με αγάπη θα σου κρένω...

# στης θάλασσας την άκρια εσκέφτηκα # 

Δοκίμιον - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................