⫷πλημμυρίδες και άμπωτες⫸

Κι αν κάποιοι είναι καμωμένοι σαν κι εμέ

κι αν λαβωθήκαν τα φτερά στις κουπαστές

που φέραν οι καιροί των πλημμυρίδες

σιμά μου ας κάτσουν εν σοφία..με αγάπη περισσή

τα δύσκολα ατσαλώνουν την ψυχή

γιατί ωσάν κι εμέ κι αυτοί

εμάθανε εν μια νυκτί να μη φοβούνται καταιγίδες

ας κάτσουμε αντάμα κάτω απ' την ομπρέλλα του Θεού

αργεί Αυτός το ποίμνιόν Του δεν αλησμονεί

στο χέρι κουβαλάει δικαιοσύνη..

την Θείαν Δίκην κουβαλεί

εις τον καθένα και τα πρέποντα αποδίδει.

ας κάτσουμε στα ξέφωτα..μπροστά στα λιακωτά

θα γαληνέψουν οι καιροί

και το κακό το ριζικό με ξόρκια ας το δέσουμε

να 'ρθει ο από μηχανής Θεός

λες και σε πράξη θεατρική

να ξεμπερδέψει το σχοινί

να αλλάξει ρότα η ανθρωπότης

σκαρφαλωμένη η ελπίδα στο τελευταίο το σκαλί

πως θα ξανάρθουν άμπωτες εις τα λημέρια μας ξανά

τα πόδια να δροσίσουν..

Για..τι θαρρείς πως είναι οι άμπωτες

εν στιγμιαίον τρικύμισμα του μέσα μας

εν στιγμιαίον ξέσπασμα του πόνου της πορείας της ζωής

ώσπου τα νερά της θάλασσας τα έσω μας

παύουν να μαστιγώνουνε τα βράχια μας

ξαναγυρνάν γαληνεμένα στις ακτές

γίνονται πλημμυρίδες

το χρόνο μην αφήνεις να σε χειριστεί

το φως και το σκοτάδι αντάμα περπατούν

η ομορφιά και η ασχήμια χέρι - χέρι προχωρούν

δέξου ακομμάτιαστα την αγάπη του Θεού

δέξου το μεγαλείο Του..της Γένεσης του κόσμου...

⫷ πλημμυρίδες και άμπωτες⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,