« Ομορφιά »

Την αναζήτησα ...την έψαξα ...την γύρεψα παντού....
Πάνω στα ροδοκόκκινα τα μάγουλα ενός μικρού παιδιού...
.στα τριανταφυλλένια χείλια ενός αγαπημένου...
στη μυρωδιά ενός ζεστού ψωμιού...μες στα χαμόκλαδα ...
με ασήμαντη που έμοιαζε..ανεμώνη σαν εσυναντούσα...
Την έψαξα παντού...στις μουσικές του πρωϊνού των αηδονιών...
την βρήκα στα θροϊσματα των φύλλων...
στον παφλασμό του κύματος της αγριεμένης θάλασσας....
στον μακρινό τον ήχο του σφυρίγματος του καραβιού....
στου τρένου αυτού το κάλεσμα του ταξιδιού τον ήχο ...
που υποσχόταν...

Την βρήκα εκεί..την μάζεψα την ομορφιά...τη γνώρισα...
μου μίλησε ...την γεύτηκα ...πότε χαρούμενα
και άλλοτες λυπητερά..
στων σκουπιδιών τη θέα και τη μυρωδιά πολλές φορές..
.και ώρες -ώρες αφημένη.....
Μα ήταν εκεί η ομορφιά...με όποια φορεσιά ,
από μπροστά μου κι αν περνούσε....
Ήταν εκεί η ομορφιά...ήταν εκεί..
να φύγει δεν την άφηνα και το λερό της το φουστάνι...
να ξεπλύνω προσπαθούσα....
Συνεπιβάτης της καρδιάς και μιας ψυχής που ήθελε ...
που πάντα λαχταρούσε...πάντα να ζωγραφίζει...
Να ζωγραφίζει ήθελε ...τοπία ασήμαντα ...
που μοιάζαν για τους άλλους...
μα ήσαν τόσο πλουμιστά που ήλιους εγεννούσαν

Πως θα άντεχε...πως θα βάσταζε αλλιώς...μέσα στα αποκαϊδια ...
αν την ομορφιά δεν έψαχνε ...
εκεί μονάχη της αυτή να ζωγραφίζει .. να ξεφυτρώνει ?
Ελπίδα αυτή μοναδική ...ακριβοπλήρωτη και σπάνια ...
η ομορφιά ,που το χέρι σου κρατεί ...σε οδηγεί...
κι απ' την ασχήμια σου σε βγάζει...

« Ομορφιά » - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,