# κοίταξέ με #

Κοίταξέ με..........
στου Φθινοπώρου την αχλή
μονάχα με τη μνήμη σε αγκαλιάζω
πάρε τη λύπη από τα μάτια μου
θέλω να βλέπω φως
φυσάει στον κήπο μου ζωή
μα εσύ τις νύχτες έρχεσαι κρυφά
τις πεταλούδες ψαλιδίζεις...
Κοίταξέ με....
αντάμωσε για ύστερη φορά
τη φευγαλέα μου ματιά
κλέψε την τέχνη του ''ευ ζειν'
αν θες σε Παραδείσους μακρινούς
να έβγεις για σεργιάνι...
μάθε να κλαις και να γελάς...και μην ολιγωρείς....
στο καλντερίμι ανασαίνει ένας Οκτώβρης.

 # κοίταξέ με # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,