''Η χαρμολύπη εντός μας''...

Θα βγω στους κήπους του Απριλιού ..
άνθια και ροδοπέταλα για σένα να μαζέψω..
Θα τα σκορπίσω γύρω σου.. 
δροσοσταλιές ροδόνερου στον τάφο σου..
Θρήνος...μα όχι θάνατος..
ταξίδι μακρινό..στ' αναπαμού..
μακράν στης λήθης το ταξίδι
η ελπίδα ..
ζώσα απ' τη βίωση του τελεμού...
μια αναγέννηση προσμένοντας ..
καταμεσίς της Άνοιξης ..
Πάλι σου δόθηκε..σας δόθηκαν...
μας δόθηκαν σταυροί...
να περπατήσουμε σκυφτοί.. 
Βήματα αργόσυρτα..αργά..
τον ανεβαίνουμε θαρρείς..
λες κι είν'  μονόδρομος...
του  Γολγοθά ο δρόμος...
Εκεί σε μια  πορεία προς τη λύτρωση..
το πένθος πριν μας ρίξει στο σκοτάδι..
Ύμνοι βαρύτονοι..Βυζαντινοί...
ύμνοι για το βασίλεμα..τη δύση
της ζωής της σαρκικής..
κι ύμνοι ελπίδας...προσδοκίας.. ανανέωσης...
μια χαρμολύπη εντός μας...

''Η χαρμολύπη εντός μας''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

...............................................................................................................

Ένα από τα λαοφιλέστερα ποιήματα της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και φιλολογικό μνημείο άφταστης τελειότητας. Ένας ύμνος προς την Παναγία, που, όταν ψάλλεται στις εκκλησίες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προκαλεί ρίγη αληθινής συγκίνησης και πνευματικής ανάτασης στους πιστούς. «Ακάθιστος Ύμνος» 
 Ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλλεται τμηματικά το βράδυ της Παρασκευής των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων των Νηστειών και ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών, κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου.

Μελοποίηση:  Χρήστος Λεοντής..σε ποίηση Ρωμανού Μελωδού..
23/3/2018

.....................................................................................................................................................................

'' Σα Ροδοζάχαρη''......

Στης τρυφερότης ζαχαρένια ακουμπά..
στης μνήμης μου τον τοίχο αναρριχάται..
το δέρμα μου ποτίζει ακριβή εσάνς 
ροζ μέσα μου τα άνθια τα μεταξωτά
αναρριχώμενη η σκέψη στα υψηλά..
στα φωτεινά κελάρια μου του νου..
Πότε στο βάζο το κεραμικό απά..
στον σκαλιστό μπουφέ της σάλας..
κι άλλοτε στο βαζάκι το γλυκό..
καλά κρυμμένο στο ερμάρι το παλαιό σου..
κρατάς κρυμμένο σφραγιστό το μυστικό..
απάντηση δε κρένεις..
γιατί στο δαχτυλάκι ακόμα αναζητώ
τη μυρωδιά της αρμπαρόριζας
π' αρωματίζει το τριαντάφυλλο γλυκό σου?..
Σχεδόν μισό αιώνα μειδιώ..
τα λόγια σου ανακαλώ..
''να τρως μου έλεγες τη ροδοζάχαρη..
αρωματίζει το κορμί σου..
τριαντάφυλλο για να μοσχοβολά..
της νιότης σου τα ροδοπέταλα να μοιάζουνε..
αναρριχώμενης τριανταφυλλιάς 
σε παραθύρι αντρός..ρόδινη ευωδία..''


Αχ!!! ροδαλή μου νόνα  ακριβή..
γλυκά μου το 'κρυβες πως τούτα τα υλικά..
στολίζαν στης ανέχειας τον καιρό..
την ανθηρή αυλή σου..
γλυκά επλέκονταν τα ροδοπέταλα 
τρατάραν εμορφάδα..περισσεία ευωδιά..
εδέναν το γλυκό..στην ευωδία της ψυχής σου....

 ''Σα Ροδοζάχαρη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
..............................................................................................................

''Την Ομορφιά Τραγούδησα'''

Την ομορφιά τραγούδησα..
ήχους εγέμισαν τα στήθια μου..
κι εβγήκα απ' της άβυσσος..στο φως..
Την αναζήτησα ..την έψαξα..την γύρεψα
στα ροδοκόκκινα τα μάγουλα ενός μικρού παιδιού..
στα τριανταφυλλένια του..
στα φλογισμένα χείλια αγαπημένου..
μες σε στιχάκια καρδιακά..
που ταξιδέψαν στα κελάρια της ψυχής μου...
στη μυρωδιά ενός ζεστού ψωμιού..
μες στα χαμόκλαδα ..
με ασήμαντη που έμοιαζε ανεμώνη...  
Την έψαξα..με πλάνεψε..τη γύρεψα παντού...
στις μουσικές του πρωϊνού των αηδονιών...
την βρήκα στα θροϊσματα των φύλλων...
στον παφλασμό του κύματος της αγριεμένης θάλασσας..
στον μακρινό τον ήχο του σφυρίγματος του καραβιού..
στου τρένου αυτού το κάλεσμα 
στου ταξιδιού τον ήχο..που υποσχόταν..   
Έσκυψα..την εμάζεψα..τη γνώρισα..μου μίλησε ...
την γεύτηκα..πότε χαρούμενα και άλλοτε λυπητερά..
στων σκουπιδιών τη θέα και τη μυρωδιά...
στις ώρες αφημένη..ξεδιαλέγοντας..
Συνεπιβάτης της καρδιάς ..
το σύμπαν στα σημεία ερευνούσε..
στης διψασμένης μου ψυχής..την Άνοιξη εφύτευε..
ν' αντέχει τις νιφάδες του Χειμώνα...

''Την Ομορφιά Τραγούδησα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
..............................................................................................................

...................................................................................................................................................................

KURSK - TRAILER (GREEK SUBS)

Στις 12 Αυγούστου 2000, και ύστερα από δύο εκρήξεις στο εσωτερικό του, το ρώσικο πυρηνικό υποβρύχιο «Κουρσκ», το οποίο συμμετείχε σε μια ευρείας κλίμακας άσκηση του Βόρειου Στόλου, βυθίστηκε αιφνιδιαστικά στη θάλασσα του Μπάρεντς. Παρ’ όλα αυτά, από τα 118 μέλη του πληρώματος 23 κατάφεραν να επιζήσουν και απομονώθηκαν σε ένα στεγανό διαμέρισμα του υποβρυχίου, το οποίο προσάραξε σε βάθος 108 μέτρων. 

 Η ταινία περιγράφει τον αγώνα τους να κρατηθούν ζωντανοί και την προσπάθεια απεγκλωβισμού τους, η οποία ξεκίνησε με απελπιστικά αργούς ρυθμούς λόγω του γραφειοκρατικού σκεπτικισμού των ρωσικών αρχών. (οι Ρώσοι αρνήθηκαν πεισματικά κάθε ανάμειξη των πρόθυμων Βρετανών, Νορβηγών και Αμερικανών).

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Μια ταινία που θα προβληματίσει τον θεατή..θα τον γεμίσει ερωτηματικά για την αξία της ανθρώπινης ζωής..Μια ταινία που πέραν της λογικής εξήγησης κάποιων αποφάσεων..θα 'ρθει κόντρα με το συναίσθημα της έννοιας ΑΝΘΡΩΠΟς...Δεν είναι μια ταινία που προσπαθεί να ενσπείρει Ρωσοφοβία....μα κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους..Η πολιτική κάθε κράτους είναι σκληρή και ανελέητη..και τα κρατικά μυστικά σεβαστά..μα όταν ξεγυμνώνονται από το ανθρώπινο πρόσωπο καταντούν απάνθρωπα...με γέμισε ερωτηματικά..
 Η μουσική ανωτέρου επιπέδου με ανέβασε ..με μετέφερε πολύ ψηλά..εκεί που ζητούν δικαίωση οι νεκροί του kursk....
Mην τη χάσετε..κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη στους κινηματογράφους..ή κατεβάστε την..αξίζει κυριολεκτικά τον κόπο...Με άγγιξε βαθιά...
η φίλη σας Σοφία..
......................................................................................................

''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου''...

Στο παραθύρι στέκεται αντικρύ
σκηνοθετεί το έγκλημα..Έρωτας η αιτία
θαρρώ τον..μοιάζει γητευτής..
λες και αναλφάβητη την κάθε μια φορά..
μαζί του ξεγελιέμαι..
 με τον Απρίλη τον ξανθό μου..τον  πλανεύτρη..
Με τη σαγήνη του..''αναίσχυντα'' ..
ασέβαστα μπρος στ' άσπρα μου μαλλιά
τις προθέσεις μου αγκαλιάζει..
μπρος στο κατώφλι μου υπόσχεση..
διαδικασία άνθισης..
έρωτες..πάθη..στροβιλίσματα..
αδίσταχτα μου τάζει..
Έλα μαζί μου στις βραγιές..
συμμετοχή στο όνειρο..στ' αρώματα
από 'σένανε γυρεύω..
μάγου τεχνάσματα οι ψίθυροι..
τις πανοπλίες μου κατάχαμα ακουμπώ..
ταξίδι δεν σ' αρνιέμαι...
Τυλίγομαι το παραμύθι μου..
στους ώμους τους γυμνούς μου υποδόρεια
 έκθετο..μεταξωτό..τολμώ να το φοράω.
Η θλίψη απούσα στις στιγμές..
στην ήττα της οικτρά παραδομένη 
ένα χαμόγελο..ένας λυγμός..
ένα αποτύπωμα αξεθώριαστο
 στα μέσα μου..σιμώνει επικίνδυνα
τις ανθισμένες κερασιές μου..
Προσκυνητής της ουτοπίας μου
τολμώ..πλέκω..ονειρεύομαι..κεντώ..
στο βόμβο πιάνω το χορό πανηγυριού
μέλισσες πεταλούδες πεταρίζουν...
Πως να σωπάσω μέσα μου..
αστείρευτα την άνθιση της νιότης..
την ευτυχία ψάχνοντας στιγμές..
τ' άνθια μου δροσερά να τα φυλάξω..
γίνομαι πεταλούδα στον καιρό..
το μεταξένιο μου κουκούλι το τρυπώ..
το ροζ της ευτυχίας σας αναζητώ....
το σκότος κουκουλιού πως με φοβίζει..
μαραζωμένη κάμπια αρνούμαι να ντυθώ..
Ψάχνω να βρω το χώμα στην καρδιά..
τα άνθια σας γλυκά να τα φυτέψω..
τα καρτερώ για να καρπίσουνε.. 
των κερασιών τη γλύκα δεν αρνιέμαι..
Ένα κλαρί σας γύρεψα..
στο παραθύρι μες στο βάζο της καρδιάς..
και μη μου το αρνιέστε
νόημα να 'χουνε κι οι Άνοιξες
στεφανωμένο τ' όνειρο..σε κώμη γυναικός..

''Τυλίγομαι το Παραμύθι μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..................................................................................................................................................

''Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου ''..

Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου μαθές..
φυτεύω και ξαναφυτεύω τη..
ξεβοτανίζω και ποτίζω την.. 
λίπασμα ρίχνω..
πα στις ρίζες της αγάπης μου..
για να φυτρώνει στης ψυχής τους τις βραγιές
στων παρτεριών των διαλεχτών μου
και αναμένω και προσμένω..προσδοκώ..
το άνθος να μυρίσω..να μεθύσω..
πριν μαραθεί..όλα σαν είναι ο καιρός..
εκεί στης Άνοιξης το φύτρωμα..
που ο νους βλασταίνει  του ανθρώπου..

''Έτσι φτιάχνω τον κήπο μου '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

..Αποβλάκωση....Σοφίας Βεκράκου - Φωτοπούλου

Εικονογράφος : Al Margen- Dagina  ( Αργεντινός )

Ε! ναι !  Δεν εξηγείται διαφορετικά. Πάσχουμε από υπαρξιακή, και ουχί μόνον, αποβλάκωση.
Πώς θα διατύπωνες αυτή την απόλυτη δυσαρμονία μεταξύ πιστότητας  στη σημασία των λέξεων
και στην απόλυτη σύγχυση που επικρατεί;
   Ζούμε σ ένα κράτος απολύτως αντίπαλο, κι όμως δεν αισθανόμαστε την απειλή.
Καθημερινά,  αυτοπροβάλλονται οι λεγόμενοι και αυτοκυρηγμένοι πνευματικοί ταγοί.
Πνευματικός είναι όποιος στέκει έξω απ την ανάγκη, λεύτερος και ισχυρός στην ψυχή.
   Μήπως όμως και η πολιτική δεν μαστίζεται από ανθρωπολογικό πρόβλημα;  Κι αυτή η αλλοίωση που παθαίνουν όσοι ασχολούνται μαζί της ; Που μπαίνουν αλλιώς και καταλήγουν ανθρωπόμορφα τέρατα... Χάνουν τόσο γοργά την ανθρώπινη υπόσταση... Μα και η κοινωνία που χάνει αντίληψη, όραση, αίσθηση;
  Ναι σου λέω . Δεν εξηγείται διαφορετικά.Πάσχουμε από την αποβλάκωση και μια δόση σχιζοφρενοβλαβίωσης . Ναι ! τόσο απλά. 

..................................................................................................................................................................