'' Σα Ροδοζάχαρη''......

Στης τρυφερότης ζαχαρένια ακουμπά..
στης μνήμης μου τον τοίχο αναρριχάται..
το δέρμα μου ποτίζει ακριβή εσάνς 
ροζ μέσα μου τα άνθια τα μεταξωτά
αναρριχώμενη η σκέψη στα υψηλά..
στα φωτεινά κελάρια μου του νου..
Πότε στο βάζο το κεραμικό απά..
στον σκαλιστό μπουφέ της σάλας..
κι άλλοτε στο βαζάκι το γλυκό..
καλά κρυμμένο στο ερμάρι το παλαιό σου..
κρατάς κρυμμένο σφραγιστό το μυστικό..
απάντηση δε κρένεις..
γιατί στο δαχτυλάκι ακόμα αναζητώ
τη μυρωδιά της αρμπαρόριζας
π' αρωματίζει το τριαντάφυλλο γλυκό σου?..
Σχεδόν μισό αιώνα μειδιώ..
τα λόγια σου ανακαλώ..
''να τρως μου έλεγες τη ροδοζάχαρη..
αρωματίζει το κορμί σου..
τριαντάφυλλο για να μοσχοβολά..
της νιότης σου τα ροδοπέταλα να μοιάζουνε..
αναρριχώμενης τριανταφυλλιάς 
σε παραθύρι αντρός..ρόδινη ευωδία..''


Αχ!!! ροδαλή μου νόνα  ακριβή..
γλυκά μου το 'κρυβες πως τούτα τα υλικά..
στολίζαν στης ανέχειας τον καιρό..
την ανθηρή αυλή σου..
γλυκά επλέκονταν τα ροδοπέταλα 
τρατάραν εμορφάδα..περισσεία ευωδιά..
εδέναν το γλυκό..στην ευωδία της ψυχής σου....

 ''Σα Ροδοζάχαρη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
..............................................................................................................