18 Σεπτεμβρίου 2019

''ΣΚΙΑ...ΓΡΑΦΗΜΑ''...



Μετράς τα χρόνια.....
τις νύχτες στο κρεβάτι σου
σαν σβήνουν οι λυχνίες..
ανοίγεις της Πανδώρας το κουτί
στα χνάρια περπατάς..
βαθειά στον πάτο αναζητάς
στον πάπυρο κρυμμένα..
εκείνα που εγιόρτασες..αγάπησες..
καβάλα στο φαρί του χρόνου σεργιανάς
δρόμους που εκάλπασες στα δύσβατα..
γεφύρια αγάπης που εστήλωσες
ρίζες που φύτρωσες μετράς
στα χέρσα τα λαγκάδια..
αρώματα..αγάπες που σε φόρεσαν
έρωτες που σε κάψαν..
σκόρπια τριγύρω αχνοφέγγουνε
σινιάλα από αναμμένη θυμωνιά..
στης αποδημίας τον τόπο..
θλίβεσαι άλλοτε και άλλοτε γελάς..
είναι που..
ξεφυλλίζοντας..........
οι χρόνοι ασύνοροι το μάτι σου κλειούνε
 μια συνεχής ροή και αέναη 
σπρώχνει τα γεγονότα.. 
δίνοντας νόημα άλλοτε..
τσαλαπατώντας κάποτε.

Μεγάλωσες..
αληθινό το είδωλο τα πρωινά..
στον αντικέ σου Βενετσιάνικο καθρέφτη
τις προεκτάσεις ψάχνεις κοριτσιού 
αποκρυπτογραφημένο και το μήνυμα ..
πιστοποιητικό ταυτότητας κρατεί
ο μόνος καπετάνιος είσαι εσύ.. 
στο πέλαο της ζωής σου...  
Άφηνε τη ζωή σου να κυλά..
ξεχώριζε τις μυρουδιές
τους ήχους αφουγκράσου
αβίαστα..ονειρευάμενη..ελπίζοντας..
και τα όνειρα..
θα σε ακούσουνε και θα 'ρθουν ..

μα κι αν σκοντάψουν για να 'ρθούν .. 
σάμπως και σαν τον Οδυσσέα εσύ..
δεν έκαμες το μακρινό σου το ταξίδι ?
 
''ΣΚΙΑ...ΓΡΑΦΗΜΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
18/9/2019
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

17 Σεπτεμβρίου 2019

''ΤΟ ΦΕΥΓΑΛΕΟΝ ΚΑΛΛΟς''





 
 
Γινόσουνα συλλέκτης των στιγμών..
σ' ένα κρυφτούλι αδιάκοπο..
σε εμαρτύραγαν..τα συναισθήματά σου..
ομπρέλλα γίνονταν η ''παλέτα της καρδιάς''..
μην τύχει και βραχούνε  στη βροχή..  
μην τύχει και το όνειρο μουσκέψει
μην τύχει και βρεθείς στ' ανήλιαγο
στο σκοτεινό υπόγειό ου...
Χεινόπωρος  υγρός και βροχερός..
Φθινόπωρο ρομαντικό για ''τους'' 
 που το τοπίο μάγια κάνει...

Κι Εσύ..
Του βράχου τη σκληράδα δε λογάριασες..

στη σιγουριά του μίσχου σου ποντάρησες..
έρχεσαι πάντα το Φθινόπωρο..
Χειμώνες να υποδεχτείς..
μαράζια του Καλοκαιριού..
απ' την καρδιά να διώξεις..
Μοιάζεις απλό και ταπεινό..
μια χαμηλοβλεπούσα νύφη για τα ροζ.. 
ρίχνεις πάντοτε καταγής και
ταπεινά..την τριανταφυλλί ματιά σου..
Σε είπανε κυκλάμινον..μα
αυτή τολμώντας..
Εμορφάδα σε ονόμασε
γιατί έμοιαζες του κάλλους του αρχαίου..
μιας εποχής το μήνυμα να κουβαλείς..
 μήνυμα τόλμης..αρχοντιάς ξεχωριστής..
 καρδιόσχημο το φύλλο σου..
αμήχανον και άκτιστον το κάλλος σου γεννούσε..
 

Φυτρώνεις στις σχιμάδες της εντός..
κλωστίτσα μεταξένια ευάλωτη..
Θαρρώ πολύ της μοιάζεις..
Άνθος εσύ..παράτολμον
στου μίσχου τα φτερά σου πεταρίζεις..
ένα Φθινόπωρο κρατείς
ωσάν και τη δική της τη ζωή..
φυλακισμένη ανελέητα στη ρίζα σου
η ζωντανή σου αποκάλυψη..
δέσμια την κρατεί να κυνηγά
''Το φευγαλέον σου το κάλλος''... 

'' Το φευγαλέον κάλλος'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

16 Σεπτεμβρίου 2019

'' ΡΟΔΟΝ ΤΗς ΔΑΜΑΣΚΟΥ''


Σαν μυθικό τριαντάφυλλο
το άρωμα απ' τη νιότη μας
αιθέριο έλαιο ρόδου Δαμασκού
σταλάζεται η στιγμή σου εις το λαιμό μου..
αγήραντη τη θύμηση κρατεί
στο δέρμα αποστάγματα
των ακροδάχτυλών σου..
Αχ! πως με τυραννούνε ανελέητα
προφάσεις αιτιώνονται
έρχονται και ξανάρχονται
στο παραθύρι μου οι φτερούγες σου
την κάθαρση στης λησμονιάς αμφισβητούν
χοές στον έρωτά σου απαιτούνε.
Αδύναμη ν' αντισταθώ
στα ρόδα..στα ηλιοβασιλέματα..
που εγιόρτασαν αντάμα οι ψυχές μας
ένα τραγούδι με τρεμάμενα τα χείλη τραγουδώ..
''είναι γιατί πολύ μ' αγάπησες
τα περασμένα χρόνια''..
Και τι θαρρείς..
δεν το θυμάσαι..εξεχάσθης..στο ψιθύρισα
στέμμα είναι ο έρωτας..φύλλο χρυσού
                     κι ''αλί'' τον που δεν το 'βρε!
 

''ΡΟΔΟΝ ΤΗς ΔΑΜΑΣΚΟΥ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,  

14 Σεπτεμβρίου 2019

# ΜΟΙΡΑΙΕς#



Ψάχνουν αγάπης αφορμές
να καταχτήσουνε το αδύνατο
χορούς να στήσουν στο φτερό του καρχαρία
σταλάζουν φίλτρα ομορφιάς
το χώμα να ποτίσουν..
ρίχνουνε σπόρους στα παράθυρα
προσμένοντας το ράμφισμα
κι ας μην το μαρτυράνε..
Σαν γίνεις η περικοκλάδα τους
γίνονται τοίχος για τα σε...
τους κλώνους σου στηρίζουν..
Άλλοι τις λένε δυνατές
σαν τοίχος απροσπέλαστος γυναίκες..
κι άλλοι μοιραίες τις ονοματίζουνε
είναι που δεν χωρέσανε ποτές..
μες στα στενά τους παντελόνια..
κι εγώ σου λέω η ενσυναίσθηση
το όπλο τους στο στήθος...
τι ομορφιά! να τους τυλίγεις το κορμί
περιδιαβαίνοντας
να γίνεσαι το πρωτοβρόχι του Φθινόπωρου
το νοτισμένο να υγραίνεις χώμα...


# ΜΟΙΡΑΙΕς # - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,  

13 Σεπτεμβρίου 2019

''ΚΙ ΕΞΩ ΘΑ ΒΡΕΧΕΙ''



έργο : Ρενε Μαγκριτ

Κι έξω θα βρέχει...

κοίτα με..
δεν τη φοβάμαι τη βροχή
κι ας είν' βροχάρης μήνας..
Στο παραθύρι μου τον τσίγκο θα χτυπάς..

βροχή εσύ..να βρέχομαι απ' τις σταλαγματιές..
δάκρυα να μη λυπηθώ.. στις μελαγχολικές
τις νύχτες του  Νοέμβρη..
Ποιός τάχατες την πόρτα δεν θα άνοιγε..  
ποιός θα τολμούσε να περπάταγε
στης νύχτας την ομίχλη μοναχός ? 
Κέρασμα ήταν τα νυχτερινά σου τα φιλιά..
φλόγα που ακόμα καίει σιγανά..  
φωτίζει την αντάρα της καρδιάς μου..
  Δεν ήσουνα αγάπη εσύ..
απ' τις ζωγραφισμένες στα βιβλία με τα άρλεκιν..  
το δικό σου ημερολόγιο συμβάντων των ερωτικών.. 
χρυσόδετο..μουσειακό..βιβλίο ακριβόδετο..
κραυγή ζωής..
πνοή ανάσας στο βυθό..  
Χρίσε με..βάφτισέ με όπως θες..
μάγισσα..Κίρκη..πρωθιέρεια του έρωτα για σε..
μάγια να στείλω να σε δέσουν στο νησί μου.
Αγάπα με..
μη φοβηθείς την τρικυμία της ακτής..
σωσίβιο θα ρίξω το κορμί..για να πιαστείς..
ποιός ξέρει τάχα αν θα σωθώ
απ' το ναυάγιο ετούτο?

'' Κι έξω θα βρέχει'' - Σοφία Θεοδοσιάδη ..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''ΠΕΡΙ ΦΑΣΜΑΤΟς''

Έρωτας δεν προέκυψε..
πάθος ουδέ ευρέθη
στα χρόνια που εμαθήτευες
στο μάθημα χημείας..εις την Φυσικήν
το φλερτ σου εκ του μακρόθεν
μα στης ζωής τα χρώματα
φάσμα υψηλής ανάλυσης
μίξεις αγνώστων υλικών
ερώτων..αποτυχιών..
εκαλλιγραφήθη εντέχνως.
εις το φυλλάδιον αναλφαβητισμού..
δεν εκαταχωρήθης...
Του έρωτος το φάσμα σου..
των πόθων των κρυφών σου
μελέτη διπλωματικής
έρευνας επιπόνου
δύσκολο μάθημα για εσέ
η Φασματομετρία...

Βουτώντας για κοχύλια εις τους βυθούς
για τύπους ακαταλαβίστικους..
ο χρόνος μετρημένος...
σκληρό το πείραμα στα έμβια
οι αναλύσεις σου ασύμμετρες
των άκαμπτων αντοχών σου..
Μαγνητισμένη επαραδόθης άλλοτε
στο φάσμα το υπέρυθρον
στης φύσεως..στου έρωτος για την ζωήν
του φάσματος υπήρξες θιασώτης..
σ' ακτίνα αφέθης και αμαχητί
εκεί που η ψυχή σου εθερμάνθη...
εντρύφησες στον τύπο και θαρρώ
της Αστροφυσικής..
είναι που παιδιόθεν βλέμμα αχόρταγον
στης Ανδρομέδας..
στου ουράνιου θολώματος
στας ακτινοβολίας τας λαμπράς
διόλου δεν εφείδου...

''ΠΕΡΙ ΦΑΣΜΑΤΟς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

11 Σεπτεμβρίου 2019

''ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ''




Έτσι να τ' ονειρεύεσαι δάσκαλε το σχολειό σου
φωλιά πουλιών να μοιάζει σε ψηλό κλαρί
ζεστό σαν θερμοκήπιο..άνθια φυτά ν' ανθίζουν
σπηλιά που στάλα στάλα η γνώση της
να χτίζει σταλαχτίτες..
Θέλει φαντασία..όραμα..
φλόγα η καρδιά σου δάσκαλε
σπίθες ν' ανάβει στις ψυχές
τα μάτια να φωτίζει
σαν δίνεις φως στα μάτια τους
τον κόσμο τους φωτίζεις...
Μην φοβηθείς..και κοίτα μην κιοτέψεις
τ' απλά τα καθημερινά..
απ' έξω απ' την έδρα σου..εκεί να τα αφήνεις..
γιατί είσ' άνθρωπος..λυγάς..μα
εδιάλεξες  δρόμο δύσβατο
δέντρα για να φυτέψεις.
Θα 'ρθουν πολλοί και θα σου πουν
για να σε διαβάλλουν..
κορώνες μύριες και ρατσιστικές
θα θέλουν να σκορπίσουνε το θάμπος..
Μα εκεί στο προσκλητήριο το πρωινό
θ' σ' απαντήσουν οι ψυχές:

Με λένε Μαρία..εμένα Φατμέ..
Χασάν με λένε κύριε..εμένα Ευγενία
Ήρα με λένε εμένα κύριε..
κι εμένα Γιόχαν..Τομ
και σας καλημερίζω..
Δύναμη βρες και σώπασε
εκείνη την άγρια φωνή
που σιγανά σου ψιθυρίζει..
ξένος δεν είναι πια κανείς..
εθήλασαν οι άνθρωποι 
το ίδιο γάλα της βροχής..
αντίκρυσαν το ίδιο ουράνιο τόξο..
Μια αγκαλιά ζητούνε τα παιδιά
και κράτα τους το χέρι!

''ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,