'' ΡΟΔΟΝ ΤΗς ΔΑΜΑΣΚΟΥ''

Σαν μυθικό τριαντάφυλλο
το άρωμα απ' τη νιότη μας
αιθέριο έλαιο ρόδου Δαμασκού
σταλάζεται η στιγμή σου εις το λαιμό μου..
αγήραντη τη θύμηση κρατεί
στο δέρμα αποστάγματα
των ακροδάχτυλών σου..
Αχ! πως με τυραννούνε ανελέητα
προφάσεις αιτιώνονται
έρχονται και ξανάρχονται
στο παραθύρι μου οι φτερούγες σου
την κάθαρση στης λησμονιάς αμφισβητούν
χοές στον έρωτά σου απαιτούνε.
Αδύναμη ν' αντισταθώ
στα ρόδα..στα ηλιοβασιλέματα..
που εγιόρτασαν αντάμα οι ψυχές μας
ένα τραγούδι με τρεμάμενα τα χείλη τραγουδώ..
''είναι γιατί πολύ μ' αγάπησες
τα περασμένα χρόνια''..
Και τι θαρρείς..
δεν το θυμάσαι..εξεχάσθης..στο ψιθύρισα
στέμμα είναι ο έρωτας..φύλλο χρυσού

                     κι ''αλί'' τον που δεν το 'βρε!

 

''ΡΟΔΟΝ ΤΗς ΔΑΜΑΣΚΟΥ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,