# ΜΟΙΡΑΙΕς#

Ψάχνουν αγάπης αφορμές
να καταχτήσουνε το αδύνατο
χορούς να στήσουν στο φτερό του καρχαρία
σταλάζουν φίλτρα ομορφιάς
το χώμα να ποτίσουν..
ρίχνουνε σπόρους στα παράθυρα
προσμένοντας το ράμφισμα
κι ας μην το μαρτυράνε..
Σαν γίνεις η περικοκλάδα τους
γίνονται τοίχος για τα σε...
τους κλώνους σου στηρίζουν..
Άλλοι τις λένε δυνατές
σαν τοίχος απροσπέλαστος γυναίκες..
κι άλλοι μοιραίες τις ονοματίζουνε
είναι που δεν χωρέσανε ποτές..
μες στα στενά τους παντελόνια..
κι εγώ σου λέω η ενσυναίσθηση
το όπλο τους στο στήθος...
τι ομορφιά! να τους τυλίγεις το κορμί
περιδιαβαίνοντας
να γίνεσαι το πρωτοβρόχι του Φθινόπωρου
το νοτισμένο να υγραίνεις χώμα...

# ΜΟΙΡΑΙΕς # - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,