ΣΑΝ ΗΛΙΟς - ( στην κόρη μου - 17/5/2020)

η Ηλιανή μου

Σαν ήλιος ήρθες στης ζωής μου το στερέωμα
εφώτισες τ' αφώτιστα κελάρια της ψυχής μου.. 
Μια ρίζα εφύτρωσε στη γέννα σου
στο μέρος της καρδιάς μου...
Ένα μωρό..ένα βλέμμα ..ένα χαμόγελο
τον κόσμο μας αλλάζει..
Τι γρήγορα ετράνεψες..και έδεσες κλαρί
πόσο μ' αρέσει να μετρώ..
τα χρόνια σου με ήλιους στην καρδιά μου..
στα πέταλα της άνθησης της νιότης σου
πόσο προσμένω κάθε Άνοιξη
τον νέο τον ανθό σου!!!
Μικρή μου κάποτε θα θυμάσαι εκεί
νοσταλγικά...............
πόσο πολύ αγαπήθηκαν 
ο κήπος και το ρόδο του
στο μέρος της καρδίας..
ταξίδεψαν το όνειρο στο βλέμμα τους
 μιας Άνοιξης πρωινό ....

''ΣΑΝ ΗΛΙΟς - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
( Στην Ηλιανή μου) 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ της ΘΑΛΛΟΥς''.

Στην έρημη τη χώρα της Ποιήσεως
οποία ευλογία!
οποία εμένετο και συμφορά!
Συμπόσιον εγένετο
το κάλεσμα έκαμε η Θαλλώ
μαζί κι οι αδελφές της
αναζητούσαν μίαν αίσθησιν Ανοίξεως
εις τα ριζά των λέξεων
μα η διαπίστωσις απείρως θαλερή
από νωρίς............
οι συνδαιτημόνες είχαν προ πολλού
στον τελευταίο της ματαιοδοξίας κατακλυσμό
τις λέξεις των βυθίσει...

Το κάλεσμα ήτο σοβαρό
και το πρωτόκολλον ιδιαιτέρως αυστηρό
κατέφθαναν στο θέατρο το κυκλικό
γραβατωμένοι με κονκάρδες και ουρά
πνιγμένοι στη μετριότητα..
όχλος τυφλός..παραπλανούμενος 
εβάδιζε κρατώντας για εισιτήριο
τα διαπιστευτήρια παραμάσκαλα 
ένα δυο φυλλάδια χρυσόδετα
εγράφανε κι ονόματα
σε εκδοτήρια πληρωτικά
τα πτυχία της ποιήσεως..
λες και ανάγκη είχε η ποίηση 
από το φως τους το χλωμό
εκείνο της στυφής τους της ζωής
που ετρεμόπαιζε τα βράδυα..

Στο τέλεμα της μέρας της
η Θαλλώ η ευελπιστούσα
εθέλησε να κλάψει γοερά
εις το αντίκρυσμα 
της κακοποίησης των λέξεων
βορά στων υπερφίαλων την πένα
μα πάλι εσυγκρατήθηκε..
εις τον ναόν εμετεφέρθη νοερώς
κάτω από την Ακρόπολιν
εκείνον της Αγραύλου
μήπως και συναντήσει νέους βλαστούς
τον όρκο τους ν' ακούσει
να γεννηθεί τ' αυθεντικόν
επροσευχήθη..εσκέφθηκε
τρόπο να έβρει..ίνα δυνηθεί
να κόψει και τον άλυσο 
εκείνον τον συστημικό
τον λυτρωμόν να συναντήσει.

Ζώντας σε αγέλες..κυνηγώντας χίμαιρες 
ξέρεις τι την έσκιαζε το πιότερο?
πως κυνηγώντας τη μοναδικότητα
ο δρόμος της εγίνονταν βαθύς..
βαρύς κι επίπονος..
ο δρόμος της ελευθερίας της επιλογής
καθώς με βήματα αργά τον περπατούσε..
ήτανε βλέπεις που της εκράταε τα δάκρυα
εκείνη η αρχαία σκουριά των ποιητών
που εφύλαγε μες στο κατώι
εις το πιθάρι της ψυχής  της...

''ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ της ΘΑΛΛΟΥς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,







 

''Η μυρωδιά της θάλασσας''

Η μυρωδιά της θάλασσας 
το νου σου εδρασκέλιζε
πάντα εκατηφόριζες..εγκλώβιζες
επροσκύναες στιγμές
εικόνες συνωστίζονταν
έρημες και αλάλητες στα σκοτεινά
στα ερεβώδη τα κελάρια της ψυχής σου..

Στις παρυφές της θάλασσας 
εστάθηκες γυμνή
ανάστησες θρύλους παλιούς
το βλέμμα έστρεψες προς το Θεό
έλουζες το όνειρο απαρχής
εβύθιζες τις λύπες στα νερά της..
δεν σ' άφηκε το δείλι να χαρείς
η μοναξιά όλης της Γης
στους ώμους φορτωμένη
το δείλι το αμόλευτο..το άλικο
το θρόϊσμα τ' ανέμου να σε πάρει..

Επέστρεψες
άναψες το καντήλι σου ..
μέσα στην αχλύ του αμυδρούς
φορές- φορές...
γλυκές σκιές γεννιούνται...
κάτω από το φως του καντηλιού...
ντύνονται οι μορφές..
Σου γνέφουν...δεν τις βλέπεις ?

Είναι οι αγαπημένες σου οι σκιές
αλαφροπάτητα τη μνήμη σου αναβλύζουν..
Ήχος λυτρωτικός ..το τζάμι σου χτυπά...
δεν τον ακούς?
είναι οι γοργόνες σου οι γνωστές
άνοιξε το παράθυρο...
να κολυμπήσουν στο νησί σου.

Μες την οχλαγωγία της ερημίας σου
στο απροστάτευτο νησί σου εναυάγησες..
καθάρια νερά..διάφανα
ελπίδες πράσινες εις το βυθό
τα όνειρα εθώπευσες
το τρυφερό που σ' εψαλε η θάλασσα
της νιότης σου των ηδονών
του έρωτα τραγούδι
εθώπευε το ρίγος του κορμιού σου...


''Η μυρωδιά της θάλασσας'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Δώρα ανεκτίμητα!!!

Και τι θαρρείς πως
περιμένει η μάνα για ανταμοιβή
δυο λέξεις αμοιβαίας κατανόησης..
δυο λέξεις μοναχά αναγνώρισης
της ανιδιοτελούς της προσφοράς
και της εχάρισες ολάκερο τον κόσμο..
αιώνια ερωτευμένη με τη μυρωδιά
εκείνου του μωρού
που άλλαξε τη ρότα της  ζωής μου..

Ευχαριστώ Γιάννη μου
η μάνα σου ..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΝΑΤΗ ΜΑΪΟΥ ;

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΝΑΤΗ ΜΑΪΟΥ ;
( Μικρό αφιέρωμα στην Ημέρα της Νίκης κατά του φασισμού, 9 Μαΐου 1945)

Και σαν έφτασε στο δικαστήριο των αγγέλων
ρωτήθηκε: γιατί πολέμησες
την ενάτη Μαΐου;
Κι όταν αυτός απάντησε κοινότοπα :
για το δίκιο και τη λευτεριά,
ευθύς οι δικαστές – κάπως χολωμένοι – τον επιτίμησαν.
Σηκώθηκε και τον γαλάζιο ουρανό ατένισε.
Χαρούμενος συμπλήρωσε την ομορφιά με λέξεις:
Ναι, πολέμησα και για τούτες τις εικόνες.
-Για να περπατούν τα παιδιά
ξυπόλυτα στη δροσιά.
-Για τη χαραυγή και το πορφυρό χρώμα του δειλινού.
-Για το ζεστό ψωμί που ζυμώνουν οι μανάδες.
-Για το φιλότιμο να ‘σαι της πατρίδας ο φρουρός.
-Για τα εικονίσματα στους δρόμους,
που περιμένουν τους διαβάτες
το καντήλι τους ν’ ανάψουν.
-Για τις άσπρες κορδέλες στα μαλλιά των κοριτσιών.
-Για ένα ποτήρι γάλα κι ένα βιβλίο στο παιδικό δωμάτιο,
που ‘γραψε κι ο ποιητής .
-Για τα ηλιοτρόπια στις πεδιάδες,
που τρέλες κάνουν
σαν βλέπουν τον αφέντη τους,
να κυβερνά τη μέρα.
-Για τα ποτάμια και τα δέντρα,
που ‘χουν τη δική τους ιστορία
και τους ανθρώπους συντροφεύουν,
στα μικρά και μεγάλα τους ταξίδια.
-Για τα πουλιά και τα λουλούδια.
-Για τα νούφαρα στις λίμνες,
που πάνω τους ξεκουράζονται
οι στιγμές (της μνήμης).
-Για να μην ξαναφυτρώσουν
τ’ αγκάθια,
στα χωράφια της αγάπης .
-Για δυο μάτια που με κοίταξαν τρυφερά
μια νύχτα του Απρίλη.
Γι’ όλα αυτά.
Πολλά ή λίγα,
φτάνει που αγωνίστηκα.
Σαν είπε τον τελευταίο λόγο
οι άγγελοι έβγαλαν την ετυμηγορία :
πολεμιστή της ενάτης Μαΐου
σώθηκες, τίποτ’ άλλο.
Και ο Θεός συμφώνησε.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

«Στο γιο μου» - 8/5/2020

ο Ιωάννης της καρδιάς μας.

Όσο τα χρόνια κι αν διαβαίνουνε
στης μάνας πάντα την ψυχή
λουλούδι νιο και νιόφερτο
στον κήπο της..θα στέκεις φυτεμένο..
πίσω να την γυρνάς..στης νεότητας
στα χρόνια σου της γέννας..
Σ' όποιο κελάρι κι αν σταθώ
βρίσκω απ' τα χέρια σου τις ζωγραφιές
οι φυλαγμένες οι εικόνες με μαγεύουν..
έναν κόσμο εζωγράφιζες
στην ομορφιά..στα χρώματα λουσμένο..
Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές
σε μια στιγμή μεγάλου πάθους εγεννήθηκες
με το λουλουδιαστό της Άνοιξης φουστάνι της
κορίτσι η μάνα σου να σε κρατεί
στη μυρωδιά σου ν' αρχινά
παντοτινό το πανηγύρι της ψυχής
παντοτινή γι αυτήν γιορτή μητέρας.. 

Χρόνια πολλά..ατελεύτητα λεβέντη μου !!!
 η μάνα σου..η Σοφία....
.........................................................................................................

''ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ ΤΗς ΨΥΧΗς ΜΟΥ''

Σε καρτερούσα να γυρίσεις απ' τον κάματο
στης ανταρσίας σου το νερό
πάντα θα ξεδιψάω...
τι κι αν εμίσεψες ψηλά κι έμεινα μοναχή μου
μες στους μπαχτσέδες τους ουράνιους θα γυρνώ
και τη μορφή σου ιχνηλατώντας θα αγγίζω..
σαν τότες που εζήλευαν τα γιασεμιά..
μαραίνονταν τα κρίνα 
 στην άκρη απ' τις κοτσίδες μου τις καστανές..
που εκάρφωνες λεμονανθούς..
σα νύφη για να μοιάζω...

Το ρόπτρο της ψυχής μου εσύ
εσύ κι ο απόηχος που υπόκωφα
στο στήθος μου χτυπάει..
σε νιώθω ακέρια δίπλα μου στιγμές
το άρωμα μητέρας όταν κατακλυεί
τα σκοτεινά μου βράδυα..
στο κοιμητήρι στης ψυχής το κυπαρίσσι μου
γλυκόλαλο αηδόνι..
δε μ' έχτιζες την ευτυχία ανίερα 
μονάχα για τα με ν' αποζητώ..
λαχτάρα σου ήτανε τρανή στης προσφοράς..
να 'μαι κομμάτι χρήσιμο..μικρό
στην ευτυχία του κόσμου.. 

Γεννάει ο αντίλαλος νοσταλγικά
εκείνη την παιδίσκη..
κι ας ξέφτισε το δαντελένιο σου μονόγραμμα
στο κορδελλάκι απ' τα μαλλιά μου
μα είν' στης μνήμης το μαντήλι ζωντανό
φρεσκοπλυμένο..στα κρυφά μου φυλλοκάρδια..


''ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ ΤΗς ΨΥΧΗς ΜΟΥ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,