'' ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΣΙΩΠΗ''

Συχνά τις συναντώ μες στο καφέ..
δυο σιλουέτες χώρια και μαζί..
κάθονται εκεί μονάχοι τους κάθε φορά..
αθόρυβοι..ανύπαρκτοι θαρρείς μπρος στο μαζί..
ο άντρας έχει βλέμμα ζωηρό..της γυναικός απλανές..
έρχεται η κοπέλα παραγγέλνουν τον καφέ..
παίρνουν και πρωινό..αμίλητοι και σιωπηλοί..
καλοντυμένοι..μάσκας γέλιο..χαμογελαστοί..
θυμίζουνε ανθρώπους παλαιάς κοπής..
ασφυχτιούν θαρρείς μες στα ακριβά τους ρούχα..
μοιάζουν να διανύσαν μακρινή διαδρομή..
διαδρομή που περπατούν ηθελημένα ή
και αθέλητα συχνά οι παντρεμένοι..

λέξεις..χαμόγελα..εγκλωβισμένα στα βαθιά
κιτάπια της ψυχής τους..

δε βλέπουν πια το φως..
αγαπημένη του προέκταση χεριού
ένα τηλέφωνο ακριβό στα χέρια του αντρός
κουβέντες και χαμόγελα έξω από το καφέ..
κι αυτή με άδειο βλέμμα αγέλαστο 
γυρίζει και μου γνέφει και μονολογεί ψιθυριστά..
να το θυμάσαι και μην το ξεχνάς....
<< Ο άνθρωπος  μάτια μου γλυκά δεν αγοράζεται..
μονάχα καταχτιέται..μένει εκεί που αγαπά ..
μένει στα σκαλοπάτια τα αληθινά..
 της φωτεινής αγάπης της ψυχής του..
μα αν η αγάπη μέσα του δεν εκατοίκησε εξ αρχής
πάντα το ψυχανέμισμα με αγάπη θα βαφτίζει..
 κι ας κρέμονται τα ξέφτια στην καρδιά..
κάποτε οι γιαγιάδες μας ελέγανε πως η σιωπή
 είναι χρυσός στα νέα τα ζευγάρια..
μα η σιωπή που έχει χρώμα μοναξιάς..
μοιάζει μπακίρι αδειανό γεμάτο με σκουριές...>>

''συντροφική σιωπή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

''γράμμα στον πατέρα''

Ποιά αγάπη τάχα είναι η τρανότερη
της μάνας..που σαν φύλακας ο άγγελος..
άπλωνε τις φτερούγες της στα καθημερινά ...
και στα μελλούμενα.. σε όλα...
ή η δική σου  η  αθόρυβη... η παρουσία η ήσυχη
δυναμική και ακαταμάχητη...
που χρόνους τώρα κι αν ξεμάκραινε
με επισκέπτεται στα δύσκολα ακόμα..
Πάντα με μπέρδευε..εσκόνταφα στα χνάρια σας
μα τώρα το κουβάρι εξετυλίχθη .
Σε λένε αγάπη υποδόρεια..δυνατή....
κράμα μεθυστικής μιας όσμωσης
μαζί μ' αυτό αυτό της μάνας....
που εγίνονταν  ποτάμι ορμητικό...
στα παιδικά..στα εφηβικά και στα ώριμά μου μάτια...
Διαμάντι δαχτυλίδι αληθινό στο χέρι μου
η ακοστολόγητη..ακριβή η συμβουλή σου.....
<< Θα πέσεις στη ζωή σου κόρη μου από το άλογο ..

μην τις μετράς..πολλές φορές θα πέσεις..
Μην φοβηθείς...ξανακαβάλα το με ορμή

τράβα τα γκέμια και προχώρα...>>
Την φύλαξα σαν ''κόρη οφθαλμού''
εκείνη τη σοφή τη συμβουλή σου...
την έβγαλα απ' το συρτάρι αμέτρητες φορές...

οι ορμήνειες σου σταλάγματα δροσιάς

με κράτησαν δε λύγισα..με κράτησες ψηλά  μου..
κι ύστερα εκοίταξα τριγύρω μου
ο τοίχος μένει πια βουβός
οι εξαιρέτων πράξεων βραβεύσεις σου στον πόλεμο
πλανόδιοι εραστές του κάλλους της ψυχής
εμείνανε στη στράτα σου ορφανές..
μα η εξαίρετη η πράξη σου της γέννας μου
η ευγένεια της ψυχής σου..η αιώνια λιακάδα της 
εντός μου ευγνωμονώντας πάντα γράφει..

''γράμμα στον πατέρα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''δάκρυα λευκά τα γιασεμιά''

φωτο : από το διαδίκτυο

Στις μεσονύχτιες στράτες μου

στ' άυλα ονειρέματα
το απτό σου ψαχουλεύω..
μπαίνεις κρυφά στην κάμαρη
μιας χαραμάδας γίνεσαι το φως
μια αναλαμπή στο σκότος..
κρατάς το χέρι μου σφιχτά
στις ασημόχρωμες τις νύχτες με πηγαίνεις
στου Νιέβα το κανάλι που σε γέννησε
και σ' έφερε σε μένα..
κι ύστερα φεύγεις..το μπορείς
την ερημία μου ν' αντέξεις..
Εις τη ραγισματιά μου της σιωπής
έχω φυλάξει μια ρωγμή 
μες στο καντούνι της καρδιάς
δάκρυα λευκά να στάζουνε 
τα γιασεμιά τ' Αυγούστου

τις νύχτες μέσα μου στ' αθόρυβα..

το ωραίον πραγματώνεις..

και το φυλάγω μυστικό..ουδέ σε μαρτυράω
πως το 'σκασες από την κόμη τη χρυσή
εκειάς της Βερενίκης
που σε επλάνεψε στ' ανύποπτα
και σε έσυρε σιμά της
κλέφτρα κι αδίσταχτη λογιέται μες στο νου
σ' αγαπημένων αγκαλιές
σαν κλέφτρα κήπων της Πρωτομαγιάς
όντας στ' απρόσμενα..κλαδεύει τα
τα άνθια της αγάπης..

'' δάκρυα λευκά τα γιασεμιά' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

''κρυφές αμαρυλλίδες''

Στόλιζα τα φτερά τα λαβωμένα μου..
μ' εκείνες τις αχτίνες τις χρυσές..
να 'χουν ένα φως να τα οδηγεί..
στο πέταγμα το δρόμο να μη χάνουν..

πουλιά οι ελπίδες μου αμέριμνα
όταν λαθεύουν και γυρνούν στα άγνωρα.
πλανευτικά της φαντασίας ακρογιάλια..
πολυετές το ειδύλλιο της ανθοφορίας της εντός
ολάνθιστα επαραμέριζε τα αγκάθια της ζωής
υφάδια έπλεκε τα μαδημένα αισθήματα 
τα βράδια που ρακένδυτα αλητεύανε  
αναμεσίς σε γιορτινές..δειλά υποσχόμενες  
 κρυφές μου ''αμαρυλλίδες''

σειρήνες γόησσες ανέτειλλαν στα εντός

εφώτιζαν τις ερημίες της καρδιάς

στ' απρόσμενα εφύτρωναν

εκεί που εσμίγαν τα ποτάμια μου τις νύχτες.

''κρυφές αμαρυλλίδες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

''στον ήχο μιας πλάνης''

art  Kristin Vestgard

Με μιας πλάνης το διακύβευμα αγκαλιά

στον ήχο της δεμένοι στο κατάρτι το ταξίδι
μιας σκούνας της μικρής μας σύντομης ζωής
για μιας Ιθάκης της ελπίδας μας τ' αντίκρυσμα
τα κύματα παλεύουμε
σε ακτή ενός Γιουκάλι να μας βγάλει..
Έχει κρυμμένα μυστικά το φως..

μια πλάνη και το σεληνόφως προσδοκά
πως ν' αρνηθείς φωτοσκιάσεις.. 
παραδομένοι εις τις θυμαπάτες μας..

πλανιέται ο νους..παραμυθιάζεται
στης εμορφάδας τ' αλωνάρι
την ασχήμια πολεμάει...
μα η αλήθεια στέκει εκεί
κατάματα..τυραννικά μας προσκαλεί
σαν θεία δίκη για να μας δικάσει σιωπηλά
να τις διαλύει τις αυταπάτες μας
τα κάστρα να γκρεμίζει στο ονείρεμα
ο νους να γίνεται  οδηγός..

στις πολεμίστρες να μας βγάζει.

Ξέρω καλά τις πλάνες σου..
μοιάζουν με τις δικές μου

γι αυτό σου λέω μη σταματάς να τραγουδάς..
μια πλάνη η νιότη μας μια πλάνη κι η ζωή
κοίτα τι γρήγορα νυχτώνει στα μουράγια
γρήγορα ο άνεμος σιωπά
διπλώνουν τα πανιά στα ιστιοφόρα.

το σύμπαν μένει ασάλευτο..

μονάχα εσύ..κι εγώ..στα οράματα

με απατηλά γλυκά γητέματα

στην αρμονία του κρατιόμαστε ακόμα''.

  ''στον ήχο μιας πλάνης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..........................................................................................................

''γυναίκες στο κύμα''

 

Τι κι αν σπασμένα ξάρτια μείναν στο μουράγιο της
κι αν ψιθυρίζει στην ψυχή..κάνε κουράγιο..
τι κι αν μπατάρισε η βάρκα της εις τα μισά
γυναίκα εστάθηκε στο κύμα της..
εις τα νερά επέταξε τα καρφιά
μέλωσε η σκέψη και τα λόγια εμέλωσαν
ένα τραγούδι των σειρήνων
έστειλε η θάλασσα απ' τα βάθη της
σαν κάλεσμα..σαν γράμμα απ' το νησί του
εχάϊδεψε αραχνιασμένες νότες των χειλιών
εζήτησε στ' απρόσμενα της ζωής το μερτικό της
δεμένο σε λευκό πανί..πανάκριβο φρεγάτας
κάτι σαν θάμα της συνέχειας της ζωής..
αποταμίευσε τα λυπηρά αισθήματα εις το βυθό
ακολούθαε τον άνεμο
το ελιξήριο της ζωής την εκαλούσε.

 

''γυναίκες στο κύμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

 

''ευάγκαλος η μνήμη ανθεί''

φωτο: από το διαδίκτυο

Μόνη στον ξεχασμένο αυλόγυρο
ευάγκαλος η μνήμη ανθεί

το νοτισμένο χώμα απ' την τελευταία βροχή
χωράει ζεστά τους θρύλους και τους μύθους
της μικρής μου Επικράτειας
χωράει τα περασμένα και τα αλλοτινά
τα πέτρινα τα χρόνια μας τα αλλαργινά
που εμοιάζαν στα στερνά μας βλογημένα..
χωράει  ψυχές  σε γαϊτανάκι με τα χρώματα
ίσκιους που με τυλίγουνε χορεύοντας.. 
απόκριση στο νόστο μου
στο σπίτι της γαλήνης μου
που πάντα θα επιστρέφω..

"ένα ταξίδι"..μια πρόσκαιρη φυγή

όταν για κήπους σου μιλώ

στης μάνας μου γυρνώ στους μενεξέδες

στα άη- δημητριάτικα τα χρυσαφιά

στους κρίνους τους λευκούς της Παναγιάς

στα μανουσάκια που εφύτευε τα αρωματικά

να ραίνει τις ψυχές ''των'' που 'χαν φύγει.

ταξιδεμένη κι αταξίδευτη μαζί εγώ

παρασυρμένη..ριζωμένη απ' τις μνήμες μου..

ανάμεσα απ' τα βασιλικά τολμώ

να στοχαστώ..να ροδαμίσω τις ψυχές

στην έρημη..την αδειανή αυλή..

που αφήσανε το μόχθο και τον ίδρωτα

ψυχές της προσφυγιάς και του ξεριζωμού
ψυχές φρυγμένες απ' την κάψα του Καλοκαιριού
ψυχές του κάμπου αγέρωχες

δαρμένες απ' ανέμους και λιοπύρια..

''ευάγκαλος η  μνήμη ανθεί'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,