''δάκρυα λευκά τα γιασεμιά''

φωτο : από το διαδίκτυο

Στις μεσονύχτιες στράτες μου

στ' άυλα ονειρέματα
το απτό σου ψαχουλεύω..
μπαίνεις κρυφά στην κάμαρη
μιας χαραμάδας γίνεσαι το φως
μια αναλαμπή στο σκότος..
κρατάς το χέρι μου σφιχτά
στις ασημόχρωμες τις νύχτες με πηγαίνεις
στου Νιέβα το κανάλι που σε γέννησε
και σ' έφερε σε μένα..
κι ύστερα φεύγεις..το μπορείς
την ερημία μου ν' αντέξεις..
Εις τη ραγισματιά μου της σιωπής
έχω φυλάξει μια ρωγμή 
μες στο καντούνι της καρδιάς
δάκρυα λευκά να στάζουνε 
τα γιασεμιά τ' Αυγούστου

τις νύχτες μέσα μου στ' αθόρυβα..

το ωραίον πραγματώνεις..

και το φυλάγω μυστικό..ουδέ σε μαρτυράω
πως το 'σκασες από την κόμη τη χρυσή
εκειάς της Βερενίκης
που σε επλάνεψε στ' ανύποπτα
και σε έσυρε σιμά της
κλέφτρα κι αδίσταχτη λογιέται μες στο νου
σ' αγαπημένων αγκαλιές
σαν κλέφτρα κήπων της Πρωτομαγιάς
όντας στ' απρόσμενα..κλαδεύει τα
τα άνθια της αγάπης..

'' δάκρυα λευκά τα γιασεμιά' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................