''γυναίκες στο κύμα''

 

Τι κι αν σπασμένα ξάρτια μείναν στο μουράγιο της
κι αν ψιθυρίζει στην ψυχή..κάνε κουράγιο..
τι κι αν μπατάρισε η βάρκα της εις τα μισά
γυναίκα εστάθηκε στο κύμα της..
εις τα νερά επέταξε τα καρφιά
μέλωσε η σκέψη και τα λόγια εμέλωσαν
ένα τραγούδι των σειρήνων
έστειλε η θάλασσα απ' τα βάθη της
σαν κάλεσμα..σαν γράμμα απ' το νησί του
εχάϊδεψε αραχνιασμένες νότες των χειλιών
εζήτησε στ' απρόσμενα της ζωής το μερτικό της
δεμένο σε λευκό πανί..πανάκριβο φρεγάτας
κάτι σαν θάμα της συνέχειας της ζωής..
αποταμίευσε τα λυπηρά αισθήματα εις το βυθό
ακολούθαε τον άνεμο
το ελιξήριο της ζωής την εκαλούσε.

 

''γυναίκες στο κύμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,