''γράμμα στον πατέρα''

Ποιά αγάπη τάχα είναι η τρανότερη
της μάνας..που σαν φύλακας ο άγγελος..
άπλωνε τις φτερούγες της στα καθημερινά ...
και στα μελλούμενα.. σε όλα...
ή η δική σου  η  αθόρυβη... η παρουσία η ήσυχη
δυναμική και ακαταμάχητη...
που χρόνους τώρα κι αν ξεμάκραινε
με επισκέπτεται στα δύσκολα ακόμα..
Πάντα με μπέρδευε..εσκόνταφα στα χνάρια σας
μα τώρα το κουβάρι εξετυλίχθη .
Σε λένε αγάπη υποδόρεια..δυνατή....
κράμα μεθυστικής μιας όσμωσης
μαζί μ' αυτό αυτό της μάνας....
που εγίνονταν  ποτάμι ορμητικό...
στα παιδικά..στα εφηβικά και στα ώριμά μου μάτια...
Διαμάντι δαχτυλίδι αληθινό στο χέρι μου
η ακοστολόγητη..ακριβή η συμβουλή σου.....
<< Θα πέσεις στη ζωή σου κόρη μου από το άλογο ..

μην τις μετράς..πολλές φορές θα πέσεις..
Μην φοβηθείς...ξανακαβάλα το με ορμή

τράβα τα γκέμια και προχώρα...>>
Την φύλαξα σαν ''κόρη οφθαλμού''
εκείνη τη σοφή τη συμβουλή σου...
την έβγαλα απ' το συρτάρι αμέτρητες φορές...

οι ορμήνειες σου σταλάγματα δροσιάς

με κράτησαν δε λύγισα..με κράτησες ψηλά  μου..
κι ύστερα εκοίταξα τριγύρω μου
ο τοίχος μένει πια βουβός
οι εξαιρέτων πράξεων βραβεύσεις σου στον πόλεμο
πλανόδιοι εραστές του κάλλους της ψυχής
εμείνανε στη στράτα σου ορφανές..
μα η εξαίρετη η πράξη σου της γέννας μου
η ευγένεια της ψυχής σου..η αιώνια λιακάδα της 
εντός μου ευγνωμονώντας πάντα γράφει..

''γράμμα στον πατέρα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,