δεν ψάχνω...... - της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Ζωγράφος: Arthur Hughes - Μουσείο Τέχνης του Οντάριο.

Δεν ψάχνω για στιχάκια που προσπάθησες..σε τάξη και ομοιοκαταληξία να τα βάλεις..δεν ψάχνω λέξεις που δεν κατανόησες..λέξεις της ποίησης δεν ψάχνω..που δεν ξέρεις τι σημαίνουν... Αερικό να γίνεσαι στου νου τις εκδρομές.. ιχνηλατώντας μες στα μονοπάτια τους των εμπνευσμένων και των ποιητών...να χάνεσαι στα λόγια και στις σκέψεις που αρώματα σκορπούν...Να ''κρύβεσαι'' στα δάση τους..που στης ομίχλης των καιρών .. αφήνουνε τις ηλιαχτίδες τους σε χαραμάδες να περνούν..Αλαλαγμούς...συντεχνίες..κλίκες και αδύναμων στην ''ίντριγκα'' να αντισταθούν..κοντόφθαλμα τα βλέμματα δεν ψάχνω..

Δεν είναι ποίηση ετούτο το ανάκατο..τα ατάκτως ερριμμένα του μυαλού..δεν είναι ποίηση η σκέψη η ασυγκρότητη..που θέση στην ψυχή μου δεν κατέχει..Το βλέμμα ρίξε γύρω..κοίταξε..σήμερα είναι η φύση μόνη της μια πέννα δυνατή..ζωγράφισε μονάχη της το μωβ της πασχαλιάς..Δεν ψάχνω πέρα από το μωβ της που απλώθηκε τριγύρω μου..με σκέπασε η κολώνια της η ακριβή..  εμπήκε δίπλα..μες στη φλέβα μου που ''ράντισα'' ..εισχώρησε ενδοφλέβια θαρρείς..ετούτο το πρωί ..

Το αεράκι το εαρινό που φύσηξε..τρύπωσε βίαια απ' το παλιό μου το παράθυρο..εγέμισε κι εσκόρπισε την ευωδιά εντός μου...Τι να τα κάνω εγώ τα λόγια σου τα περισσά..εσύ εθέλησες κυρά μου να χριστείς ποιήτρια με τις λειψές τις λέξεις σου..μα η Φύση..ήρθε απέναντί σου και εστάθηκε από βραδίς.. εκράταγε και έγραφε την ποίηση..με την ακριβή την πέννα της..και το ακριβό της το μελάνι...Επέρασε τους ''φράχτες'' της η πασχαλιά..φέρνοντας ''δώρο'' μια επιθυμητή Ανάσταση..που όλο και σιμώνει..Δεν ψάχνω λέξεις άναρθρες που θέλησαν αυτόβουλα ποίηση για να μοιάζουν..Κλείνω στο μπουκαλάκι το μικρό και το ακριβό..της ποίησης το ''άρωμα''..με το άρωμα της πασχαλιάς ..σε μένανε που μοιάζει..............

 Ο λυρισμός στο κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................