ποίηση η φύση μας γεννά...- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

H φύση βάλθηκε απ' το πρωί..σε πλήρη ''οργασμό''.. κι εγώ κατέβηκα για πασχαλιές..στεφάνια στην ψυχή μου για να πλέξω...''Άνοιξη'' να φυτέψω σήμερα..σήμερα που γεννιέται η ζωή..και υπερτερεί ξανά του θάνατου..ξανά και τον νικάει... Αναρωτιέσαι τώρα εσύ πως γίνεται..να 'ρθε η Άνοιξη και συ να μην την βλέπεις..καθώς έφτασε απρόσμενη και στάθηκε επίμονα στα  σκαλοπάτια σου μπροστά .. 

Μα έτσι είναι οι Άνοιξες..έρχονται κάθε χρόνο απροσκάλεστες.. έχει γυρίσματα πολλά του ανθρώπου ο καιρός...Και κάπου εκεί.. στο σημείο το κομβικό..της αναζήτησης της εσωτερικής σου  Άνοιξης και της συνάντησης  ψυχών..ήρθε μπροστά μου και εστάθηκε η ποίηση..

Και σε ερωτεύτηκα ''κόρη'' με τα χίλια γιορντάνια στα μαλλιά.. κόρη που μάγια πλέκεις..ήσουν..σε λέγανε ποίηση..έκαιγες με μια φλόγα τις καρδιές..Άνοιξη..φύση σαν στιχάκι ποιητή..''χνούδι'' που μοιάζεις πασχαλιάς..σε μάγουλο γυναίκας... 

 Λυρικό κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................