ταξιδεύοντας στα ''κύματα'' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Κοιτάζοντας της θάλασας τα κύματα..μέσα μου σκύβω και κοιτώ.. τα κύματα εκείνα της ψυχής μου..Φυσάει μέσα μου ακατάπαυστα.. ο άνεμος δε λέει να κωπάσει..Συχνά οι φίλοι μου τριγύρω μου χοροπηδούν..γεμίζουν ψέμμα τον αέρα τους..όχι δε λέω ψέμματα στον εαυτό μου εγώ.. κάποτε πίστευα πως ήμουνα των ανοιχτών των θαλασσών..μα ήρθαν χρόνοι δίσεχτοι..η περισυλλογή μου με οδήγησε σε ακτές που ήταν άγνωρες για με..ακτές ερημικές..

Όταν η ψυχή μου μέσα κλαίει γοερά..έρχονται ως τα μάτια μου τα κύματα της θάλασσας..ένα μ' αυτά τα δάκρυα μου να γίνουν..για να τα ταξιδέψουνε και να χαθούν..να πάψουνε τα βλέφαρα να  υγραίνουν. Ακούω στο βάθος μέσα εκεί..το φλοίσβο ένα τραγούδι να μου στέλνει..καινούρια ρεύματα θαρρείς..να καθαρίσουν τα παράλια νερά...εκεί για να σταθώ για να λιαστώ...να ονειρευτώ απ' την αρχή ξανά..ίσως με παρασύρουνε οι σειρήνες της ψυχής μου  σε αυτό τον παφλασμό..ίσως μπορέσουν την πικρία μου για τα ακατόρθωτα που ονειρεύτηκα..να ταξιδέψουνε στα πέλαγα..μαζί τους να σωθώ...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................