⫷ αίωρες οι σκέψεις στην ακτή ⫸

Στην απλωσιά της θάλασσας..που όνειρα ταξιδεύει στα βαθιά.. και άλλοτε τα βουλιάζει..άλλοτε πίσω τα γυρνά και άγκυρα μες στην καρδιά μας ρίχνει..οι σκέψεις μένουν μόνες στην ακτή..καθώς ..εβράδιασε..περάσανε τα χρόνια..πέρασαν κι οι ανθρώποι και σε λεηλατήσαν..σημάδια αφήνοντας και τραύματα..μα και τατουάζ τριαντάφυλλα στο μέρος της καρδιάς σου..Αίωρο το συναίσθημα.. μετέωρο το βήμα του..ποιός να απαντήσει άραγε αν είν' κατάρα η ευχή..το ακατόρθωτο..το ιδανικό..να 'ρθει και να κουμπώσει στην καρδιά..αν είν' ευλογία ή σαράκι το άπιαστο να κυνηγάς..και στα κατάρτια πάντα την ψυχή να 'χεις ανεβασμένη..

Ευτυχείς θαρρείς οι ανυποψίαστοι..που μιας στιγμής ανόητης.. ασήμαντης..το σφιχταγκάλιασμα στην ευτυχία τους οδηγεί..Το πάλεμα μες στην αλάνα που άρχισες απ' τα μικράτα σου..ακόμα μέσα στην αλάνα της ψυχής..τη φλόγα αναμμμένη την κρατάει.. Στις ανηφόρες πίσω απ' το μικρό σπιτάκι του χωριού..έμαθες φόρα και ανάσες πιο βαθιές να παίρνεις..να ανοίγουν τα πνευμόνια..για να μαθαίνεις για τα ζόρια και τις ανηφόρες της ζωής..όταν σου μήναγε ο παππούς σου..

Εκεί ψηλά απ' τις κορυφές στους λόφους σου τους ανηφορικούς.. τώρα κοιτάζεις τον ορίζοντα και σκιάζεσαι.. ανεξερεύνητος σου μοιάζει ο κόσμος πίσω απ' τη γραμμή..πως να προλάβεις να διαβάσεις το βιβλίο της ζωής σε τόσο λίγο χρόνο ? Αχ ! και να ήταν η ζωή να 'ρχόταν δυο φορές..να ανέβω στις ψηλές κι απάτητες που θα αφήσω τις κορφές..να περπατήσω ακρογιάλια μες στα δειλινά.. στις αγκαλιές ..στη ζέστη των φιλιών ..στο άγγιγμα του βλέμματος εκείνου της ψυχής μου....

 
⫷ αίωρες οι σκέψεις στην ακτή ⫸
Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................