Και περπατώντας μοναχή στα άγνωρα ..
τα μονοπάτια μου της ανακάλυψης..
ρωτώντας με ειλικρινά..τι σ' έφερνε κοντά μου..
καθημερινά ανακάλυπτα..όλο και περισσότερο
ήμουν εγώ αυτή που έρχομουν..
Ήταν εκείνη η αόρατη αίσθηση της πεθυμιάς
που φύτευες μες στους θαλάμους του μυαλού μου..
καθώς η υπόσχεση της παρουσίας σου
ήτανε μια τεράστια..απέραντη ..
ολοστρόγγυλη..ζεστή αγκαλιά του νου..
Ήταν η παρουσία της ψυχής..
που ατσιγγούνευτα..ποθούσε μια κατάθεση να κάνει..
Είχε γραφτεί ξανά στη λίστα σου η λέξη έρωτας..
απ' την αρχή είχε χαραχθεί η λέξη και αγάπη..
εζωγραφίστηκε μες στα κιτάπια σου..
η ακριβή..η πολύτιμη..η σελίδα σου
εκείνη της ''συνύπαρξης''..το μαγικό ''μαζί''..
''αόρατη αίσθηση'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
..................................................................................................
αχ !!! πεταλουδα της φωτιάς....................
δος μου την αχυρένια μου τη μπάλα......................
..................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου