27 Σεπτεμβρίου 2022

# χνάρια της τρυφερότης#


φωτο : από το διαδίκτυο

Σαν ταξιδεύω νιώθω ευτυχίαν περισσήν

αληθινός ταξιδευτής
ίπταμαι απάνω από γιοφύρια πλοία ή σταθμούς
γίνομαι ουράνιος επιβάτης των καιρών
μα πάντα επιστρέφω εις την πάτριαν γην
στο ''Τούμπι'' μου το γνώριμον..
στου βάλτου μας το χώμα..
μες στο χλωμό το φως του ήλιου της ομίχλης
παραδίνομαι και χάνομαι...
εκεί που εμείς οι πέντε επιβάτες
της ρομαντικής μας εποχής
και η Ραχήλ και η Σοφία
για τις εικόνες εμιλάγαμε το σούρουπο..
τι γλώσσα, τι ρυθμός, τι αρμονία!
Η πορεία που εγύρευα με οδήγαε
στα χνάρια τα ανεξίτηλα
στης πόλης τα στενά περιδιαβαίνοντας
με έκαμνεν φυγά........
έναν μικρό φυγά που είδανε τα μάτια του
παλάτια και μνημεία
μα πάντα εγύρναε στις ρίζες του
στων δέντρων που πεθάναν
για να πατεί σε στέρεο έδαφος
τα υδαρή σημεία της πορείας προσπερνώντας..
γιατί είναι πάντα οι ρίζες εις την μνήμην μας
που την κρατούν την σταθερότης..
και αν εφθάρη μες στους χρόνους το τοπίο μου εντός
χνάρια της τρυφερότης κουβαλούνε μιαν αιωνιότητα
πάντα θαυμάσια χώρα μένει εκείνο το σημείο.

#  χνάρια της τρυφερότης # _ Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου