# βαθύ Χινόπωρο γοερό #

φωτο: panos virvilios

 

 

Βαθύ Χινόπωρο γοερό
πόσο πολύ μου μοιάζεις!
Ψυχή μου αγνάντεψε και θάμασε
πως ξημερώνονται οι μέρες του Φθινόπωρου
στα χρώματα της σέπιας βουτηγμένες
κι υφαίνουν διαφάνειες στου ήλιου τις ακτίνες..
με παρασέρνουνε τα χρώματα..αφήνομαι
σκορπιέμαι..σπαταλιέμαι
στου χωροχρόνου χάνομαι τις παλαιές σελίδες..
βουτάω την πένα στο μελάνι μου..
κρατώ ημερολόγιο
ο ουρανός γκρίζα φορεί..γκρίζα μαυροβαμμένα..
βρέχει ο Θεός και βρέχομαι..σταλάζει η ψυχή μου
πονεί βαθιά η καρδούλα μου για λόγια ξεχασμένα
και τώρα στέκω και ρωτώ
λογάκια ,όρκοι ,δάκρυα πως πήγαν στα χαμένα
κι επέσανε στο χώμα καταγής σαν φύλλα μαραμένα?
στέκουν στα μάτια μου εμπροστά
φαντάσματα αέρινα οι αγάπες οι παλιές μου.
Τι έμορφα ετούτο το Φθινόπωρο τη φύση παρασταίνει
πόσο μου μοιάζει να ξερες τα βράδια που 'μαι μόνη
και όπως πέφτουν τα κλαριά εις το βρεμμένο χώμα
έτσι απομένουνε γυμνά τα εύοσμά μου κάλλη!

 # βαθύ Χινόπωρο γοερό # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,