το μονοπάτι που επερπάτησεν ο πάπος μου
σ' εκείνο που εδιάβηκεν ο κύρης μου
μίαν περιδιάβασιν σεμνήν,ετόλμησα κι εγώ..
στο μονοπάτι το αρχαίον το περίλαμπρον..
το παλαιόν........
της γνώσης..της σοφίας και της σύνεσης..
δεν ξέρω αν επαρευρέθην πάντα συνεπής
κρύβουν παγίδες τα πεπατημένα
τα μονοπάτια τα παλαιά
φορές - φορές γλυκά σε παρασέρνουνε
στα γήινα..στα ποταπά...εις αμαρτίας..
τη ρότα σου..την σταθερά εις την πορεία σου
στα μέσα της διαδρομής ακούσια αλλάζεις
και αγωνιάς..και προσπαθείς
στο χαραγμένο μονοπάτι σου..
να είσαι ωσεί παρών..
και τώρα που βαδίζω τα ύστερα χιλιόμετρα
αφήνω κληροδότημα στα τέκνα μου
εν υστερόγραφον για το αύριον πολύτιμον
το μονοπάτι ετούτο εις τα μάτια τους
στο βάθος του...
πυρσούς ν' ανάβει φωτεινούς
μακράν της ύλης και των γήινων
αν θέλουν τις ψυχές του κόσμου του απροσμέτρητου
και την ψυχήν την ιδική τους να κερδίσουν.
# Εν τη πορεία την θάλλουσαν # - Δοκίμιον Λυρικόν
Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου